کتاب روح جامانده

کتاب روح جامانده نوشتهٔ سیده صبا حسینی معینی است. نشر آرسس این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب روح جامانده

کتاب روح جامانده سومین کتاب سیده صبا حسینی معینی است. کتاب‌های دیگر این نویسنده عبارت‌ از «پنج دالان به دنیای صورتی»، «پرواز نیلی از دل تاریکی»، «دختری که خواست فراموش شود» است که همه در ژانر تخیلی ماجراجویی نوشته شده است. سبک نگارش نویسنده به این صورت است که از دل یک خاطرهٔ کوتاه واقعی با شیبی ملایم وارد دنیای تخیلات و ماجراجویی می‌شود.

خواندن کتاب روح جامانده را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران داستان ایرانی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب روح جامانده

«أنی جهانِ موازی! اگه واقعا تخیلات جهان موازی رو می‌سازند... پس شاید تخیلات من واقعی شده باشند! چطور زودتر متوجه نشده بودم؟

این غار... مانند یک هزارتو... این درست شبیه تخیلات من است! و اگر درست شبیه آن قسمت از تخیلات من باشد، پس شخصیت‌های بد هم اینجا هستند!

می‌دانم اگر از اتاقک خارج شوم احتمالا تعادل به هم می‌خورد، اما گرفتار شدنِ احتمالی دوستانم توسط شخصیت بدی که خودم ساختمش خیلی مهم‌تر است!

نیکی قبول می‌کند کمکم کند.

می‌دوم، امیدوارم دیر نرسم.

دیر نمی‌رسم، خوشبختانه کاملا هم به موقع می‌رسم!

صدای آیلی را می‌شنوم، از شدت خوشحالی ضربان قلبم بالا می‌رود، او سالم است!

بلافاصله به سمت صدا می‌روم و می‌بینمشان، جواب سؤال آیلی را میدهم: من می‌دونم چرا زندانیتون کرده؛ به خاطر منه!

دور و بر را نگاه می‌کنم، اوضاع از چیزی که فکر می‌کردم بدتر است، دوستانم طناب پیچ شده‌اند و به سقف آویزانند و زیرپایشان مارهای بسیار سمی در کمینند.

عالی شد!

به شخصیت بد تخیلاتم نگاه می‌کنم، بلافاصله می‌شناسمش.

می‌گویم: سلام، هِلا!

هِلای زیبا، با آن چشم‌های سیاه و موهای سفید مخملی‌اش که الان زیر کلاه خاکستری‌اش پنهانشان کرده!

و البته او مثل بیشتر آدم بدها، بدجنس نیست! فقط زیادی خودشیفته و مغرور است و دوست دارد دیگران را آزار بدهد!

هِلا را از روی بیشتر بچه‌های مدرسه‌ام که زیادی از خود راضی هستند ساخته‌ام، البته آنها عادت دارند بیشتر وقت‌ها با تیکه انداختن و توهین کردن من را اذیت کنند!

آیلی و میا همزمان باهم از بالای سرم داد می‌زنند: آنی!

هِلا هم نگاهم می‌کند، در نهایت می‌گوید: سلام آنی...

صدای الکسا می‌آید: شما همدیگرو می‌شناسید؟!

هلا جواب می‌دهد: آنی سازنده‌ی منه!

بچه‌ها با جیغی تقریبا کر کننده همزمان داد میزنند: چیی؟

نفس عمیقی می‌کشم: درسته، من خودم هلا رو توی تخیلاتم ساختم، نه تنها هلا بلکه حتی این غارم ساخته‌ی ذهن منه، اینجا یکی از مرزهای دنیای موازیه. ما تقریبا توی دنیای خودمون نیستیم! این اردوگاه یه مرزه! پس حرفی که ورونیکا واتسون توی نامش زده بود درباره‌ی این بود!

هلا برایم دست می‌زند: آفرین، آنی!

می‌گویم: ولی اینو نمی‌فهمم، چرا تخیلات من؟»