کتاب شکوه غیرت

کتاب  «شکوه غیرت» نوشتۀ محمدحسین انصاریان خوانساری است و انتشارات انصاریان آن را منتشر کرده است. این کتاب به زندگی و سیرۀ آیت‌الله سید رسول موسوی تهرانی می‌پردازد.

درباره کتاب شکوه غیرت

آیت‌الله سید رسول موسوی تهرانی رضوان‌الله تعالی علیه، یکی از اساتید سطوح عالی در حوزه علمیۀ قم که کلاس‌های درسشان پرجاذبه‌ترین و پرجمعیت‌ترین درس‌های اصولی به شمار می‌رفت، عالمی مهذّب، زاهدی شایسته، دلسوزی دل‌سوخته، دانشمندی متخلّق به اخلاق، وارسته‌ای حکیم، عاملی به کتاب الهی و سنت پیامبر و ائمه طاهرین، عاشقی دلباخته به حقایق و معارف، مدرسی در نهایت توانایی، معلمی فرهیخته، آزادمردی پیراسته از هوی‌وهوس، انسانی که مرد خدا بود و بس، آیتی کم‌نظیر در کوشش و فعالیت‌های مثبت، منتقدی به‌شدت مخلص بودند. ایشان به تاریخ و میراث فقه و اصول تسلط بسیار داشتند و در ۱۹سالگی وارد حوزه علمیۀ تهران شدند. این عالم وارسته در قم نیز نزد اساتیدی مانند میرزا هاشم آملی و سید محمدکاظم شریعتمداری آموخت.

آیت‌الله موسوی تهرانی را بسیار متواضع می‌دانستند، شخصیتی که با وجود صلاحیت برای تدریس دروس خارج حوزه، به تدریس کتاب‌های سطح اکتفا می‌کرد. کتاب شکوه غیرت نوشته‌ها، گفته‌ها و نکات اساتید حوزه، شاگردان و دوستان در وصف دامنۀ وسیع علم و غیرت آیت‌الله سید رسول موسوی تهرانی را در برمی‌گیرد. در این کتاب همچنین بر سیره عملی، اخلاقی و اجتماعی این استاد عزیز و گران‌قدر تأکید شده است. مطالب کتاب شکوه غیرت بر اساس حروف الفبا مرتب شده است.

خواندن کتاب شکوه غیرت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران زندگی‌نامه و علاقه‌مندان به آشنایی با عالمان دینی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب شکوه غیرت

«رابطه او با همه شاگردان رابطه پدر و فرزندی و رابطه حبیب با محبوب بود، خصوصیتی که در کمتر مدرسی دیده می‌شود. علاقه او به رسول خدا و اهل‌بیت علیهم‌السلام به‌ویژه حضرت سیدالشهدا به کیفیتی بود که در همه اعیاد و وفیات آن بزرگواران در خانه‌اش مجلس جشن یا عزاداری برقرار می‌کرد. همواره از واعظان با تقوایی که به کهن‌سالی رسیده بودند و صدایی گیرا نداشتند دعوت می‌کرد و آنان را از نظر حق‌الزحمه منبر تحت عنایت و لطف قرار می‌داد. کاری که درگذشتگان از حکیم بزرگ حاج ملاهایی سبزواری نبیره دختری‌اش در سبزوار برایم حکایت کرد که باید از فراموش‌شده‌ها و در ظاهر ازچشم‌افتاده‌ها به صورتی محترمانه رعایت کرد و نگذاشت آنان که عمری را هزینه بیان معارف و در حدّ ظرفیتشان به هدایت مردم سپری کردند، به حاشیه رانده شوند و در مضیقه مادی قرار گیرند.»