کتاب هفتاد سال خاطره از آیت الله سیدحسین بدلا

کتاب هفتاد سال خاطره از آیت الله سیدحسین بدلا تألیف مرکز اسناد انقلاب اسلامی را انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر کرده است. این کتاب به شرح زندگی و خاطرات آیت الله سیدحسین بُدَلا می‌پردازد.

درباره کتاب هفتاد سال خاطره از آیت الله سیدحسین بدلا

روایت خاطرات در تبیین ابعاد تاریخ انقلاب اسلامی ایران از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. اسناد تصاویری و حتی ثبت وقایع هرگز به‌تنهایی سندساز نمی‌توانند بیان‌کنندهٔ زوایای پیدا و پنهان تاریخ باشند چرا که انگیزه‌ها و آرمان‌ها، اخلاص‌ها و ایثارها، تصمیمات پنهانی با نقایص و کاستی‌های فراوان از چشم و گوش و عکاس و مورخ مخفی اما در اذهان باقی می‌مانند. خاطرات می‌توانند منابع مکتوب تاریخ را گویا کنند و آنچه را که از دیده‌ها پنهان مانده، آشکار نمایند؛ خصوصاً افرادی که خود جزء تاریخ‌سازان بوده‌اند. مرکز اسناد انقلاب اسلامی به‌خاطر رسالتی که در تدوین تاریخ انقلاب اسلامی به عهده گرفته است، صدها ساعت خاطره را از شاهدان تحولات و وقایع ضبط کرده است و تاکنون چندین کتاب خاطره را با هماهنگی راویان منتشر نموده است. کتابی که در پیش روی دارید خاطرات آیت‌الله سیدحسین بدلا، یکی از علمای حوزه ی علمیه ی قم میباشد آیت‌الله سید‌حسین بدلا در سال ۱۲۸۶ هجری شمسی (چهاردهم جمادی الاول ١٣٢٦ قمری) در شهر مقدس قم در خانواده‌ای مذهبی متولد شد و در سال ١٣٠٤ وارد حوزهٔ علمیهٔ قم شد و تحصیلات حوزوی را به‌طور رسمی آغاز کرد. ایشان پس از ورود به حوزهٔ علمیهٔ قم از نزدیک شاهد بسیاری از حوادث و جریانات سیاسی و مذهبی بوده است که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به تأسیس حوزهٔ علمیهٔ قم به دست آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری اشاره کرد. آشنایی نزدیک ایشان با بسیاری از شخصیت‌های سیاسی و مذهبی نظیر آیت‌الله کاشانی، آیت‌الله سید محمود طالقانی و نیز آشنایی با برخی از گروه‌های سیاسی همچون فدائیان اسلام و رابطهٔ نزدیکش با بسیاری از مراجع عظام، وی را در قلب حوادث و وقایع سیاسی و مذهبی قرار داده است. 

خواندن کتاب هفتاد سال خاطره از آیت الله سیدحسین بدلا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به تاریخ معاصر ایران و دوستداران زندگی‌نامه‌ها از خواندن این کتاب سود خواهند برد.

بخشی از کتاب هفتاد سال خاطره

«وجه تسميهٔ بُدَلا

حقیر، سید حسین بدلا، فرزند سید محمد هستم. شهرت من هیچ پسوند و پیشوندی ندارد؛ ولی در میان اقوام و طایفهٔ ما افرادی با شهرت واحدی بدلا هستند که با شهید نواب صفوی و فدائیان اسلام هم‌گروه بودند. علت اینکه شهرت ما بدلا شده تا آنجا که از طریق اجداد ما سینه‌به‌سینه نقل شده است عبارت است از اینکه بعد از غیبت امام زمان (عج) که جامعه در فقدان حجت خدا دچار خلاء و کمبود شده بود، پاره‌ای از نخبگان و سادات، مورد احترام عمیق مردم واقع شدند و در حقیقت مردم به آنان بدل از امام عصر (عج) عزت و احترام می‌کردند و به مجموع این افراد بدلا می‌گفتند. اجداد ما ظاهراً در شمار چنین افرادی بوده‌اند و این نام به همین مناسبت روی آنان و نسلشان باقی ماند.

تولد

در تاریخ پنجشنبه چهارم جمادی‌الاول سال ۱۳۲۶ قمری (۱۲۸۶ شمسی) در قم متولد شدم و بر این اساس در حال حاضر سال (۱۳۷۲) هشتادوشش سال دارم. ده ساله که بودم. پدرم به‌خاطر اینکه عموهایش و تعداد زیادی از فامیل‌های وابسته ساکن تهران بودند به این شهر نقل مکان نمود. پدرم عمویی داشت که پدر این آقایان واحدی‌های معروف در گروه فدائیان اسلام بود و در کرمانشاه می‌زیست. پدرم کاسب بود و با آنکه روحانی نبود ولی معمم بود و در دورهٔ رضاخان که عمامه‌ها را با جبر و عنف بر می‌داشتند. عمامهٔ او را هم برداشتند. پدرم ضمناً متصدى موقوفات مسجد «آبهرام» بود و این سمت از سوی نوهٔ آقا بهرام شکوه‌السلطان به ایشان واگذار شده بود. مسجد مزبور در جایی واقع بود که درحال‌حاضر خیابان پامنار است و در آن ایام بازار پامنار بود پامنار به اعتبار کوچهٔ قائم‌مقام کوچهٔ امین‌الدوله و کوچهٔ صدر اعظم نوری که منزل آقای کاشانی در آن قرار داشت همواره مرکز سیاست تهران به حساب می‌آمد. در ابتدای خیابان پامنار میدانی بود که سفارت روس در آن قرار داشت بعدها ساختمان سفارت را به جای دیگری منتقل کردند و ساختمان قبلی به مرکز دیگری که به سفارت وابسته بود اختصاص یافت منزل نظام‌الملک و آقای علی جمارانی که مشاور نایب‌السلطنه بود؛ در آنجا قرار داشت. پامنار محل سکنای سید کمال‌الدین بهبهانی برادر آقا سید عبدالله از علمای مشروطه‌خواه بود. سید محمد بهبهانی برادرزادهٔ سیدکمال بود. من در طفولیت به منزل آقا سید کمال رفت‌وآمد می‌کردم و با پسر ایشان به نام میرسیدحسین که با من هم‌نام بود، هم‌بازی بودم. ما در همسایگی آقا سید کمال قرار داشتیم و پدرم با ایشان در ارتباط بود. برخی از زندگان تهران از قبیل مرحوم آقای کاشانی هم در همین محل ساکن بودند.»