کتاب جین آستین

کتاب الکترونیکی جین آستین نوشتۀ رابرت جی درایدن و ترجمۀ حمیده چگونیان است و انتشارات شیرازه کتاب ما آن را منتشر کرده است. کتاب جین آستین، با زبانی ساده و روان، به بررسی زندگی‌نامۀ این نویسندۀ بزرگ پرداخته است.

درباره کتاب جین آستین

جین آستین، زادهٔ ۱۶ دسامبر ۱۷۷۵ و درگذشتهٔ ۱۸ ژوئیه ۱۸۱۷، نویسندهٔ قرن نوزدهم انگلیسی است که آثارش ادبیات غرب را سخت تحت‌تأثیر قرارداد. شناخت او از زندگی زنان و مهارتش در گوشه‌وکنایه‌ها، او را به یکی از مشهورترین رمان‌نویسان عصر خودش تبدیل کرده است. آثار جِین آستین امروز در زمرۀ آثار کلاسیک ادبیات جهانی به شمار می‌آیند. رمان‌های وی هر سال تجدید چاپ می‌شوند و همواره خوانندگان بی‌شماری دارند. با این‌همه آثار آستین همچنان موضوع تأویل هستند. شاید تناقض میان جغرافیای محدودِ محل وقوع داستان‌ها، یعنی روستاهای انگلستان و تاریخ وقوع آن‌ها یعنی دورانی مملو از تغییراتِ کلان اجتماعی و سیاسی، مهم‌ترین دلیل وجود این تأویل‌ها باشد. در کتاب جین آستین، تلاش شده است که به‌واسطهٔ بررسی تک‌تک رمان‌های وی، هم این تناقض مورد بررسی قرار گیرد و هم پاسخی برای محبوبیت فراگیر و روزافزون وی یافت شود. به این معنا، کتاب حاضر، قدمی است در جهان پُر رمز و راز و درعین‌حال ساده و بی‌غل‌وغش نویسنده‌ای است که شاید بتوان او را در زمرۀ اولین زنانی دانست که برای احقاق حقوق زنان و به‌دست‌آوردن جایگاهی برابر با مردان در جامعه تلاش کرد. این کتاب برای تمامی کسانی نوشته شده است که دربارۀ جین آستین کنجکاو هستند و به آثار او علاقه دارند.

خواندن کتاب جین آستین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای دوستداران جین آستین مناسب است.

بخشی از کتاب جین آستین

«تأثیر جین آستین در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم به گونه‌ای بر خوانندگان آمریکایی، انگلیسی و حتی جهانی‌اش زیاد بود که درک آن کار مشکلی است. طرفداری از آستین، یک صنعت شده است و این روزها تنها شهرت ویلیام شکسپیر شاعر مورد علاقۀ آستین، بر معروفیت او سایه می‌افکند. با آگاهی امروزه ما، تأسف‌آور است (و این تنها چیزی است که می‌توان کفت) وقتی بدانیم برادرها و خواهر جین، در زمان مرگش، هویت نویسنده بودن او را، مخفی کردند. وقتی او در شهر ونچستر انگلیس در سال ۱۸۱۷ درگذشت و کالبدش در خیابان هشتم کالج استریت به سمت نقطه‌ای که برای وی در کلیسای وینچستر در نظر کرفته شده بود حمل می‌شد، نوشتۀ روی سنگ قبرش اشاره‌ای به نویسنده بودن او، نداشت...»