کتاب اقتصاد سیاسی خط مشی گذاری عمومی

کتاب اقتصاد سیاسی خط مشی گذاری عمومی نوشتهٔ علیرضا علوی تبار است. نشر نی این کتاب را منتشر کرده است؛ با نگاه به ایران.

درباره کتاب اقتصاد سیاسی خط مشی گذاری عمومی

گفته شده است که رویکرد اقتصاد سیاسی، تلاشی است برای دستیابی به نگاهی تا حد امکان همه‌جانبه در تبیین و توضیح خط‌مشی‌گذاری عمومی در یک کشور. این رویکرد می‌کوشد تا با درنظرگرفتن سه دسته از متغیرها (ساختار و کارکردهای حکومت، نیروهای اجتماعی و نظام و فن‌آوری اقتصادی) چرایی و چگونگی شکل‌گیری و اجرا و ارزیابی خط‌مشی‌های عمومی را توضیح دهد. دستیابی به هدف اقتصاد سیاسی از لحاظ نظری، دشوار و در تطبیق با شرایط خاص یک کشور به‌ناگزیر با احتیاط بسیار همراه است. کتاب اقتصاد سیاسی خط مشی گذاری عمومی (با نگاه به ایران) گامی است در این مسیر. این کتاب که در شش فصل نوشته شده، حاصل قلم علیرضا علوی تبار است.

خواندن کتاب اقتصاد سیاسی خط مشی گذاری عمومی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ اقتصاد سیاسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب اقتصاد سیاسی خط مشی گذاری عمومی

«فصل ششم: نگرش‌ها و گرایش‌های اقتصادی در ایران امروز

چکیده

تلاش شده است تا با ارائه معیارها و ملاک‌هایی نگرش و گرایش‌های اقتصادی در ایران امروز طبقه‌بندی شود. نام‌گذاری ممکن است مورد قبول صاحبان این نگرش‌ها و گرایش‌ها نباشد، از این رو آنچه اهمیت دارد محتوای مباحث است و نه نام‌ها. در نهایت پیوستاری از دیدگاه‌های مختلف ارائه شده است که بایستی مانند هر پیوستار دیگری به موارد همپوشانی آن‌ها نیز توجه داشت. برای طبقه‌بندی از روش «نوع مثالی» وبر کمک گرفته شده است. برای اعتباریابی این طبقه‌بندی از روشی شبیه به روش دلفی استفاده شده است.

مقدمه

اگر از صاحب‌نظران اقتصادی و جریان‌ها و گروه‌های سیاسی خواسته شود دیدگاه‌های خود را در زمینه مهم‌ترین مشکلات اقتصادی کشور، ریشه‌ها و علل پیدایش و احیاناً پایداری این مشکلات و مهم‌ترین معیارهای داوری ارزشی در مورد وضع موجود و راه‌حل‌های پیشنهادی خویش برای مشکلات اقتصادی کشور به صراحت بیان کنند و آن‌گاه با حذف ابعاد تبلیغی این اظهارنظرها، آن‌ها را مرتب نمایند، به‌طور حتم مجموعه‌های متفاوتی به دست می‌آید. این واقعیتی است که بسیاری از افراد و گروه‌ها به وجه تمایز خویش با دیگران آگاهی ندارند یا قادر به صورت‌بندی منطقی تمایزها و تفاوت‌ها نیستند، اما این وضعیت ذهنی را نباید به معنای فقدان نگرش‌ها و گرایش‌های مختلف اقتصادی تلقی کرد.

برای انتخاب «ملاک‌ها و معیارهای طبقه‌بندی» و «دسته‌بندی جریان‌های موجود» در عرصه اندیشه‌های اقتصادی در ایران امروز، به‌طور مقدماتی از روشی استفاده شد که می‌توان آن را تا حدودی نزدیک به روش «دلفی» نامید. چهل و هفت نفر از دست‌اندرکاران مباحث اقتصادی، شامل اقتصاددانان دانشگاهی، برخی از مسئولان سازمان برنامه و بودجه و برخی از خبرنگاران حوزه اقتصاد، انتخاب شدند. در مرحله اول دو سوال باز با آن‌ها در میان گذاشته شد: چه جریان‌های فکری در عرصه اقتصادی ایران وجود دارند؟ و تفاوت و تمایز آن‌ها در چه زمینه‌هایی قابل تشخیص است؟ پس از گردآوری پاسخ‌ها و جمع‌بندی آن‌ها چهار ملاک و سه جریان فکری دسته‌بندی شده و از آن‌ها خواسته شد که هم در تکمیل یا رد ملاک‌ها و هم در مورد جریان‌ها اظهار کنند. در پایان جمع‌بندی که مبنای این نوشته است به آن‌ها ارائه شد و پس از تایید اکثریت آن‌ها (چهل و سه نفر) به‌کار گرفته شد.»