کتاب مدیریت دانش در عصر هوش مصنوعی

کتاب مدیریت دانش در عصر هوش مصنوعی نوشتهٔ لیلا طاهرخانی است. انتشارات نظری این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب مدیریت دانش در عصر هوش مصنوعی

کتاب مدیریت دانش در عصر هوش مصنوعی در ۱۰ فصل آماده شده است. در فصل اول و دوم کتاب سعی شده مقدمه‌ای بر کلیات مدیریت دانش و هوش مصنوعی و چگونگی ارتباط این دو با هم و تأثیر متقابل هوش مصنوعی بر مدیریت دانش و اینکه در هستهٔ هر دو، هوش مصنوعی و مدیریت دانش، دانش نهفته است آورده شود. در فصل سوم از دیدگاه نویسندگان سعید المنصوری، سعید سلوم و خالد شعلان تأثیر هوش مصنوعی و فناوری‌ اطلاعات بر کارایی مدیریت دانش در سازمان‌های مدرن با یک مرور نظام‌مند بحث شده است. قابلیت‌های ابزارهای هوش مصنوعی به‌طور مؤثری به ارتقای مدیریت دانش به سطح بعدی کمک می‌کند. این به کارمندان کمک می‌کند تا اطلاعات موردنظر را در کسری از ثانیه به دست آورند و تصمیم‌گیری در زمان واقعی را تقویت کنند؛ همچنین به سازمان‌ها کمک می‌کند تا توانایی خود را برای ردیابی فرایندها و اسناد به‌شیوه‌ای کارآمد بهبود بخشند. هوش مصنوعی می‌تواند فراتر از آن پیش برود؛ زیرا می‌توان از آن برای ایجاد و استخراج دانش از مقدار بسیاری از داده‌های ساختاریافته و بدون ساختار همراه با پیش‌بینی روندهای آیندهٔ کسب‌وکار استفاده کرد. فصل چهارم کتاب به این موضوع پرداخته است که آیا هوش مصنوعی مدیریت دانش را تغییر می‌دهد؟ نویسندگان الکساندرا زبوچیا، کریستین ویدو و فلورینا پینزارو معتقدند مفهوم هوش مصنوعی باید با مفهوم دانش مرتبط باشد و مدیریت دانش (KM) باید هوش مصنوعی را در حوزهٔ مرتبط با خود لحاظ کند. فصل پنجم کتاب با عنوان «هوش مصنوعی و اشتراک دانش: عوامل مؤثر در عملکرد سازمانی» و با نویسندگی فمی اولان، امانوئل اوگیموونی آراکپوگان، جانا سوکلان، فرانکلین ناکپودیا، نادجا دمیج و اوچیتها جایاویکراما، به ارتباط مکملی بین هوش مصنوعی و اشتراک دانش پرداخته و پاسخی به شکاف تحقیقاتی درمورد عدم‌ادغام دانش موجود مانند درس‌های آموخته‌شده از پروژه‌های تکمیل‌شده در یک سازمان به فرایندهای تجاری را ارائه می‌دهد. آن‌ها معتقدند معرفی فناوری‌های هوش مصنوعی سازمان‌ها را قادر می‌کند تا کارایی کارکنان را با دسترسی به پایگاه دادهٔ دانش بهبود بخشند. فصل ششم کتاب بر دیدگاه مشارکت بین انسان‌ها و هوش مصنوعی و قابلیت‌های منحصربه‌فرد هر یک برای مدیریت دانش تمرکز دارد. در این زمینه، یادگیری عمیق هوش مصنوعی تجربهٔ زندگی افراد را افزایش داده و بهبود می‌بخشد. فصل هفتم به تحلیل اثر محرکهٔ مشارکتی هوش مصنوعی بر مدیریت نوآوری دانش به قلم کی لیو پرداخته است. کی لیو از عناصر قابلیت، عناصر محیطی و عناصر پویای مدیریت نوآوری دانش شروع کرده و متغیرهای مختلف دیگری از جمله جریان دانش، ذخیرهٔ دانش، شبکهٔ دانش و تحرک دانش را معرفی کرده است. این فصل به شناسایی دقیق اثرات نظارتی درون‌زای هوش مصنوعی بر مدیریت نوآوری دانش، تجزیه‌وتحلیل عناصر دانش و ساخت شبکه توسط هوش مصنوعی و بررسی اثرات محرکهٔ مشترک و عوامل هوش مصنوعی پرداخته است. فصل هشتم اثر یوجی کوهدا با عنوان «یک سؤال مهم مدیریت دانش در عصر هوش مصنوعی: "آیا انسان‌ها می‌توانند از هوش مصنوعی بیاموزند یا نه؟"» در این کتاب ارائه شده است. این کتاب ۱۰ فصل دارد.

خواندن کتاب مدیریت دانش در عصر هوش مصنوعی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران موضوع مدیریت دانش در عصر هوش مصنوعی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مدیریت دانش در عصر هوش مصنوعی

«در یک محیط تجاری در حال تغییر، توسعه و بهره‌برداری از سیستم‌های مدیریت دانش (KM) برای سازگاری و رقابت‌پذیری شرکت‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است. نقش برجسته‌ای در فرآیندهای شرکت‌ها ایفا می‌کند که به دنبال هم‌افزایی بین داده‌ها، قابلیت پردازش فناوری اطلاعات و مهارت های خلاقانه و نوآورانه افراد هستند (سانزوگنی و همکاران، ۲۰۱۷). از جمله این فرآیندهای شرکت می‌توان به توسعه استراتژی و اتخاذ تصمیمات لازم برای اجرای موفقیت آمیز اشاره کرد (فورگانگ، ۲۰۱۵). به لطف سرعت توسعه در سال‌های اخیر، ابزارهای پشتیبان و راه‌حل‌های انفورماتیکی که در مراحل فرآیند مدیریت دانش استفاده می‌شوند، بسیار فراتر از امکاناتی هستند که در مراحل اولیه توسعه KM فرموله شده‌اند (آرهم، ۲۰۱۷).

توسعه پویای فناوری‌های اطلاعات و رایانه‌ها (ریزپردازنده‌ها، فناوری‌های ماهواره‌ای و اینترنت) به این معنی است که در سال‌های اخیر بیشتر و بیشتر در مورد هوش مصنوعی (AI) به عنوان روش‌هایی که در عملکرد روزمره سازمانی استفاده می‌شود صحبت شده است (آپشل، ۲۰۱۹؛ پوشپا، ۲۰۱۹). این فناوری ها عناصر ارگانیک مدل کسب و کار بسیاری از سازمان‌ها و جزء استراتژیک کلیدی برنامه‌های جهانی در بخش‌های مختلف هستند. این راهکارهای فنی امکان پیگیری تغییر و توسعه مستمر اطلاعات و دانش، ذخیره پایگاه‌های اطلاعاتی عظیم و حجم زیادی از اطلاعات، اشتراک‌گذاری سریع دانش و در نتیجه تضمین حق دسترسی دست اندرکاران را فراهم می‌سازد. در نتیجه، این امکان فراهم می‌شود که کارهای روزمره سازمان‌ها، تصمیمات مدیریتی و توسعه استراتژی بر اساس اطلاعات به روز بازار باشد. اگرچه مطالعات تا به امروز داده‌های نظرسنجی خاصی را در مورد تأثیر حمایت از فناوری‌های جدید بر موفقیت سازمانی ارائه نکرده است، اما همه سازمان‌ها در تلاش هستند تا با پیشرفت‌های فناوری تا جایی که می‌توانند همگام باشند. در عین حال، رابطه بین نیازهای توسعه فنی و فناوری و ابزارها و شرایط مورد نیاز برای مدیریت دانش سازمانی مشخص نیستند. هوش مصنوعی با گشودن حوزه‌های کاربردی جدید، بر عملکرد سازمان از جمله اجرای مراحل در فرآیند مدیریت دانش تأثیر می‌گذارد (لمایگنان و همکاران، ۲۰۱۶). بهره وری بیشتر، بهره‌وری بهتر، نوآوری و قابلیت اطمینان در ارتباط با پذیرش سطح بالاتر هوش مصنوعی است، اگرچه این نوآوری مثبت در همه زمینه‌ها از صمیم قلب استقبال نمی‌شود (شبیر و انور، ۲۰۱۵).»