کتاب دنیا برایم بایست

کتاب دنیا برایم بایست نوشتۀ راضیه شهری دیزناب است. این کتاب را انتشارات هورین منتشر کرده است.

درباره کتاب دنیا برایم بایست

کتاب دنیا برایم بایست شامل دل‌نوشته‌هایی کوتاه از نویسنده است که با زبانی نرم و عاشقانه آنها را ازته‌دل برای ما نوشته است. با خواندن این نوشته‌ها می‌توانیم تا حدودی حس و حال نویسنده را درک کنیم.

خواندن کتاب دنیا برایم بایست را به چه کسانی پیشنهاد می‌‌کنیم

علاقه‌مندان به کتاب‌هایی عاشقانه از خواندن این کتاب لذت خواهند برد.

بخشی از کتاب دنیا برایم بایست

«بچه‌های این دوره و زمانه را دوست ندارم نمی‌دانم چرا اما دوستشان ندارم، صدایشان می‌آید در تراس را که باز میکنم صدای آنها از کوچه می آید، مشغول بازی کردن هستند حسشان را دوس دارم و حتی شادی کردنشان را اما خودشان را هرگز.

اما دنیای کودکی را دوست می‌دارم دنیای کودکی من با دنیای امروز آنها فرق می‌کرد. کودکی‌ام ساده بود و سرشار از پاکی.

از نظر من کودکان امروز بزرگ‌شده‌های فردا خواهند بود در دنیای کودکی من همه چیز بوی صداقت می‌داد. گویی امروز که کودک نیستم تنها کودک درونم بزرگ‌شدة دیروز است و بس... بزرگی خود را دوست دارم؛ اما بزرگ‌شده‌های دیروز را نه نمی‌دانم آنها کودکی خود را کجا جا گذاشته‌اند که آن‌قدر در دنیای کثیف امروز دل‌های سنگی در قلب خود گذاشته‌اند شاید کودک درونشان آنها را طرد کرده و آنها دل‌شکسته‌هایی بیش نیستند آنها خود را گم کرده‌اند و برای پیداکردن خودشان با یکدیگر می‌جنگند که هر روز یا شکست می‌خورند یا شکست می‌دهند و صد افسوس که این نبود معنایی شیرین زندگی و زندگانی... و غمگین‌تر از همه که چه غریبانه غریبم در دنیای سنگی آدمیان.

خودت را دوست داشته باش یاد بگیریم خودمان را دوست بداریم وظیفة انسانی تمام ما انسان‌ها دوست‌داشتن خودمان است و اما اگر تنها اگر از بین ما کسی خودش را دوست نداشته باشد بهای سنگینی باید بپردازد که دین خود را نسبت به خودش بپردازد. ما در قبال تمام حواسمان و اگر در مراقبت از خودمان غفلت کنیم، و قلبمان از ما برنجد تمام دنیا دست در دست هم خواهند داد که ما را دوست نداشته باشند آری اگر خودمان را دوست نداریم قلبمان و تک‌تک اجزای بدنمان این ندا را دریافت می‌کنند و امواج تمام انرژی‌های منفی، جهان در تمام بدن ما ساطع خواهد شد. فریاد خواهند زد که ما را دوست ندارند و آن زمان است که ما یک زندة مرد ای بیش نخواهیم بود و ما خودمان را به قتل رسانده‌ایم که در این زمان است که یا باید تا آخر عمرمان بمیریم دریغ از زندگی‌کردن باشیم و نظاره‌گر زندگی باشیم و یا اینکه خودمان را از نو متولد کنیم که در این حالت رنج سالیان زندگی‌کردن و سال‌ها زندگی‌نکردنمان را بر دوش خواهیم کشید و بعد از آن باید عاشق خود باشیم و تنها دوست‌داشتنمان کافی نیست پس یاد بگیریم خودمان را دوست بداریم.

خودمان از خودمان توقع دارد پس لطفاً و لطفاً خودمان را نکشیم...!!»