کتاب قراردادهای هوشمند در تکنولوژی بلاکچین

کتاب قراردادهای هوشمند در تکنولوژی بلاکچین؛ پلتفرم ها، ذخیره سازی و کاربردها نوشتهٔ حامد بزرگ زاده دیل است و نشر عطران آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب قراردادهای هوشمند در تکنولوژی بلاکچین

مفهوم ارز دیجیتال غیرمتمرکز و همچنین برنامه‌های کاربردی جایگزین مانند ثبت‌اموال، برای دهه‌ها وجود داشته است. پروتکل‌های پول نقد الکترونیکی ناشناس در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، عمدتاً متکی به یک رمزنگاری بدوی به نام کورکردن چاومین، ارزی با درجه بالایی از حریم خصوصی ارائه کردند، اما پروتکل‌ها عمدتاً به دلیل اتکا به یک واسطه متمرکز نتوانستند مورد توجه قرار گیرند. در سال ۱۹۹۸، b-money وی دای اولین پیشنهاد برای معرفی ایده خلق پول از طریق حل معماهای محاسباتی و همچنین اجماع غیرمتمرکز بود، اما این پیشنهاد در مورد جزئیات چگونگی اجرای اجماع غیرمتمرکز در واقع ناچیز بود. در سال ۲۰۰۵، هال فینی مفهوم «گواه اثبات کار قابل استفاده مجدد» را معرفی کرد، سیستمی که از ایده‌های b-money همراه با پازل‌های سخت محاسباتی Hashcash آدام بک برای ایجاد مفهومی برای یک ارز دیجیتال استفاده می‌کند، اما چون این سیستم هم متکی بر محاسبات قابل‌اعتماد در ذات خود بود از ایدئال بودن فاصله گرفت و ناکارآمد واقع شد.

از آن‌جایی که ارز یک برنامه first-to-file است که ترتیب تراکنش‌ها اغلب از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، ارزهای غیرمتمرکز نیاز به راه‌حلی برای اجماع غیرمتمرکز دارند. مانع اصلی که همه پروتکل‌های ارزی قبل از بیت‌کوین با آن روبه‌رو بودند این واقعیت است که، در حالی که سال ها تحقیقات زیادی در مورد ایجاد سیستم‌های اجماع چند حزبی امن با تحمل خطای بیزانس انجام شده بود، همه پروتکل‌های شرح‌داده شده تنها بخشی از مشکل را حل می‌کردند.

پروتکل‌ها فرض می‌کردند که همه شرکت‌کنندگان در سیستم شناخته شده‌اند، و حاشیه‌های امنیتی به شکل «اگر N طرف شرکت کنند، سیستم می‌تواند تا N/4 عامل مخرب را تحمل کند» ایجاد می‌کند. با این حال، مشکل این است که در یک محیط ناشناس، چنین حاشیه‌های امنیتی در برابر حملات sybil آسیب‌پذیر هستند، جایی که یک مهاجم تنها هزاران گره شبیه‌سازی شده را روی یک سرور یا بات‌نت ایجاد می‌کند و از این گره‌ها برای ایمن‌سازی یک‌طرفه اکثریت سهم استفاده می‌کند. نوآوری ارائه‌شده توسط ساتوشی ایده ترکیب یک پروتکل اجماع غیرمتمرکز بسیار ساده است که بر اساس گره‌هایی است که تراکنش‌ها را در یک بلوک هر ده دقیقه یک بار ایجاد می‌کند و یک بلاک‌چین همیشه در حال رشد را ایجاد می‌کند، با اثبات کار به عنوان مکانیزمی که از طریق آن گره‌ها حق مشارکت در سیستم را به دست می‌آورند. در حالی که گره‌هایی با مقدار زیادی توان محاسباتی دارای نفوذ نسبتاً بیشتری هستند، رسیدن به قدرت محاسباتی بیشتر از مجموع کل شبکه بسیار دشوارتر از شبیه‌سازی یک میلیون گره است. با وجود خام‌بودن و سادگی مدل بلاک‌چین بیت‌کوین، ثابت شده است که به اندازه کافی خوب است و طی پنج سال آینده به بستر بیش از دویست ارز و پروتکل در سراسر جهان تبدیل خواهد شد

از نقطه‌نظر فنی، دفتر کل بیت‌کوین را می‌توان به عنوان یک سیستم انتقال وضعیت در نظر گرفت، که در آن یک وضعیت متشکل از وضعیت مالکیت تمام بیت‌کوین‌های موجود و یک تابع انتقال وضعیت وجود دارد که یک حالت و یک تراکنش و خروجی را می‌گیرد. یک حالت جدید که نتیجه آن است. برای مثال در یک سیستم بانکی استاندارد ، وضعیت همان ترازنامه است و تراکنش همان درخواست انتقال X دلار از A به B است، و تابع انتقال وضعیت، ارزش حساب A را به اندازه X دلار کاهش می‌دهد و ارزش حساب B را X دلار افزایش می‌دهد. اگر حساب A در وهله اول کمتر از X دلار باشد، تابع انتقال حالت یک خطا برمی‌گرداند. 

خواندن کتاب قراردادهای هوشمند در تکنولوژی بلاکچین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به فعالان حوزهٔ بلاکچین پیشنهاد می‌کنیم.