کتاب ترکش حرف شنو

«ترکش‌ حرف‌ شنو» نوشته ابراهیم‌ زاهدی‌ مطلق‌(-۱۳۴۲)، بر اساس‌ زندگی‌ شهید ولی‌الله‌ چراغچی‌ مسجدی(۱۳۶۴-۱۳۳۷) است. ‌در بخشی از کتاب می‌خوانیم: کاظم‌ وقتی‌ آخرین‌ جمله‌ را در نامه‌اش‌ نوشت‌، صدایی‌ راشنید که‌ از پشت‌ گوشش‌ می‌آمد. ـ برای‌ چی‌ اون‌ جمله‌ آخری‌ را نوشتی‌؟ ـ تو داشتی‌ نامه‌ی‌ من‌ را می‌خواندی‌؟ ـ نمی‌خواستم‌ بخوانم‌. آمدم‌ بالای‌ سرت‌ که‌ چشم‌هایت‌ را ازپشت‌ سر بگیرم‌ که‌ یکهو چشمم‌ خورد به‌ نامه‌ات‌. دیدم‌ داری ‌نامه‌ می‌نویسی‌. کاظم‌ به‌ عزیزالله‌ زل‌ زد و دوباره‌ درباره‌ نامه‌اش‌ و آن‌ جمله‌آخری‌ پرسید. ـ برای‌ چی‌ نامه‌ را خوندی‌؟! هان‌؟ شاید من‌... ـ گیر نده‌! گفتم‌ که‌ اتفاقی‌ دیدم‌. حالا برای‌ چی‌ نوشتی‌ که‌مادرت‌ سر نماز ولی‌الله‌ را نفرین‌ کند؟! کاظم‌ از جا بلند شد. نامه‌اش‌ را تا کرد و گذاشت‌ زیر پتویی‌ که‌رویش‌ نشسته‌ بود. بعد تکیه‌ زد به‌ دیوار اتاقک‌ و آرنجش‌ راگذاشت‌ روی‌ جعبه‌ فشنگ‌ یشمی‌ رنگ‌ که‌ داخلش‌ پر از کاسه‌ و بشقاب‌ و قاشق‌ بود. نگاهی‌ به‌ همکلاسی‌اش‌ کرد که‌ با هم‌ ازتربت‌جام‌ به‌ جبهه‌ اعزام‌ شده‌ بودند. عزیزالله‌ هم‌ مثل‌ خودش ‌رشته‌ علوم‌ انسانی‌ را در کلاس‌ دوم‌ دبیرستان‌ می‌خواند. ـ تو این‌ حاج‌ولی‌ رو که‌ فرمانده‌ شده‌، خوب‌ نمی‌شناسی‌!اصلاً فکر بچه‌های‌ مردم‌ نیست‌. ـ برای‌ چی‌؟ ـ برای‌ این‌ که‌ عرضه‌ نداشت‌، فرمانده‌ نبود. توی‌ این‌ نامه‌ هم‌به‌ مادرم‌ نوشتم‌ که‌ شب‌ و روز سر نماز نفرینش‌ کند. ـ خر نشو کاظم‌. این‌ حرف‌ها چیه‌؟ ـ تو که‌ نمی‌فهمی‌ چه‌ بلایی‌ سر بچه‌ها دارد می‌آید!