کتاب اختلالات یادگیری

کتاب اختلالات یادگیری نوشتۀ سیده لیلا امامی و فاطمه زهرا زارع کوکنده است. این کتاب را انتشارات پادینا منتشر کرده است.

درباره کتاب اختلالات یادگیری

اختلالات یادگیری اختلالاتی هستند که یکی از عملکردهای افراد در امر یادگیری را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند. بسیارند کودکانی که ظاهری طبیعی دارند، رشد جسمی و قد و وزنشان حاکی از بهنجار بودن آنان است، هوششان کمابیش عادی است، به‌خوبی صحبت می‌کنند، مانند سایر کودکان بازی می‌کنند و مثل همسالان خود با سایرین ارتباط برقرار می‌کنند در خانه نیز خودیاری‌های لازم را دارند و کارهایی را که والدین به آنان واگذار می‌کنند به‌خوبی انجام می‌دهند و از رفتار و اخلاق عادی برخوردارند. لیکن وقتی به مدرسه می‌روند و می‌خواهند خواندن و نوشتن و حساب یاد بگیرند دچار مشکلات جدی می‌شوند. بیش از یک قرن است که متخصصان علوم تربیتی و روان‌شناسی و گفتاردرمانی در پی تشخیص و درمان مشکلات این قبیل کودکان بوده‌اند.

خواندن کتاب اختلالات یادگیری را به چه کسانی پیشنهاد می‌‌کنیم

کتاب اختلالات یادگیری برای مدرسان و دانشجویان رشته‌های روان‌شناسی و علوم تربیتی در مقاطع مختلف و متخصصان در این حوزه‌ها مناسب است. معلمان، مربیان آموزشی و تربیتی و والدین نیز با استفاده از این کتاب، اطلاعات مفید و جامعی برای مواجهه با کودکان درگیر با اختلالات یادگیری کسب خواهند نمود.

بخشی از کتاب اختلالات یادگیری

«تاریخچه

متأسفانه تاریخچه آموزش کودکان مبتلا به اختلال‌های خاص یادگیری بسیار کوتاه است. تا سال ۱۹۶۰ مشکل این کودکان تقریباً شناخته نشده بود در این سال تلاش‌هایی وسیع آغاز شد و نظریات متفاوتی عنوان گردید دسته‌ای اختلال‌های خاص یادگیری را معلول تنبلی کودکان خواندند دسته‌ای دیگر وجود ضایعه مغزی را علت این عارضه تلقی کردند. گروهی معلولیت ادراکی و گروه دیگر اختلالات عصبی را علت ناتوانی یادگیری می‌شناختند. آشفتگی و سردرگمی موجود چندان هم بی‌علت نبود. اصولاً شناخت کودکان مبتلا به ناتوانی‌های خاص یادگیری، مستلزم گذشت زمان. بود گذشت زمانی که موجبات به هم رسیدن علوم متفاوتی چون پزشکی، علوم تربیتی روان‌شناسی توان‌بخشی و.... در گره‌گاه واحدی به نام اختلال یادگیری را فراهم کرد در این میان پزشکی نخستین رشته‌ای بود که به تشخیص دانش‌آموزان دارای مشکلات یادگیری توجه کرد پس از آن روان‌شناسان به مطالعه خصوصیات این دانش‌آموزان پرداختند بااین‌وجود تا اوایل دهه ۱۹۶۰ کاری که در خور توجه باشد انجام نگرفته بود، به همین علت در این دهه علمای تعلیم‌وتربیت نیز به جریان مذکور پیوستند و برای حل این مشکل پیش‌قدم گشتند.

در سال ۱۸۹۶ پزشکی انگلیسی به نام مورگان وضعیتی را گزارش کرد که آن را کوری لغات می‌نامید حالتی که ناتوانی در خواندن کلمات از آن تعبیر می‌شد چند سال پس از آن یعنی در سال ۱۹۲۰ این مورد جای خود را به‌عنوان مفهومی در مطالعات علمی باز کرد. در سال ۱۹۳۰ عصب آسیب‌شناسی به نام ارتون رابطه میان غلبه مغز و اختلالات تکاملی زبان را موردمطالعه قرار داد در سال ۱۹۴۷ استراوس و لتی نین کتاب آسیب‌شناسی روانی و تربیت کودک معلول مغز را منتشر کردند که بر پایه آن ناتوانی‌های یادگیری ناشی از ضایعات مغزی قلمداد می‌شوند.»