کتاب معجزه دعا

کتاب معجزه دعا نوشتهٔ ملیحه ولی تبار بهنمیری است و نشر بید آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب معجزه دعا

آدمی از آغاز بلوغ فکری و روانی، همیشه خود را نیازمند می‌داند تا با کانونی نیرومند ولو ناشناخته، ارتباط برقرار سازد تا بتواند قدری از فشارهای روانی خود بکاهد و با دریافت آرامش نفسانی، از نو در مسیر زندگی روزانه راه بپیماید، بدون تردید، زندگی برای هر کهتر و مهتری پر از دردهای جانکاهی است که جز با چنگ‌افکنی به نیرویی وصف‌ناشدنی از آن رها نمی‌شود و به دنبال آن غمی نمی‌ماند و این چنین، آدمیان در تاریخ چند هزار ساله خود در پرتو رهنمودهای آسمانی پیامبران، دریافتند که «الله» تنها منبع نیرویی است که می‌توان بدان دل بست، و از مقام کبریایش قدرتی نو به دست آورد. و نیز با توسل به سخنان وحیانی پیامبران که در واقع چیزی نیست، مگر همان بازتاب اراده‌ٔ الهی، می‌توان نیش‌های زندگی را همچون نوش در کام کشید و دم برنیاورد. و از آنجا که بعضی از انسان‌های عصر جدید توجه چندانی به امور ماوراءالطبیعه ندارند و در بسیاری از مشکلات خود به معبودهای دنیوی تکیه می‌کنند و از معبود حقیقی غافل هستند، آن معبودی که خلقت تمام موجودات عالم بدست اوست، و به تَبَع آن، حل مشکلات مخلوقات نیز فقط به دست او خواهد بود.

پس می‌توان این‌گونه عنوان کرد که دعا یکی از راه‌های ارتباط با خداوند و حل مشکلات دنیوی و اخروی است. و از طرفی دعا یکی از راه‌های تغییر سرنوشت آدمی است و فقط با این راه‌ها می‌توان مسیر زندگی را عوض کرد، به قول استاد آیت‌ا... جواد آملی: «گرچه در ازل همه امور تنظیم شده، ولی هر امری با علل و اسباب آن تنظیم شده است و یکی از علل و اسباب در محدوده حرکت و عالم تحول، همان صدقه و صله‌رحم و دعا و مانند آن است ... گرچه عبادی بودن دعا مسئله جداگانه است، اما دعا برای تغییر و تبدیل لزوماً در قلمرو لوح محو اثبات به پایین است نه در محدوده لوح محفوظ ».

به خاطر ضرورت و اهمیت این موضوع، افراد برجسته‌ای آثار گران‌قدری از خود بر جای گذاشته‌اند. از جمله آیت‌ا... جوادی آملی در کتاب حکمت عبادات، استاد شهید مطهری (ره) در بیست گفتار و مجموعه گفتارها، و هم‌چنین اساتید دیگر که دستی به قلم داشته‌اند. ولیکن پیشینه‌ٔ این موضوع به آغاز خلقت بشر برمی‌گردد که حضرت آدم (ع) پس از ترک اولی در مقام اعتراف به تقصیر چنین استغاثه کرد: «رَبّنا ظَلَمْنا وَ اِنْ لَمْ یغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمنا لَنَکُونَنَّ مِنَ الخاسرین» . پروردگارا! ما بر نفس‌های خود ستم کردیم، اگر نیامرزی ما را و بر ما رحم نیاوری هر آینه از زیانکاران باشیم.

حضرت نوح پس از صدها سال تحمل رنج‌ها و مصیبت‌ها، نجات خود را از چنگال قوم بی‌انصاف به وسیله دعا بدست آورد « وَنُوحًا إِذْ نَادَیٰ مِن قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ» و حضرت نوح آنگاه که پیش از این دعا نمود، پس مستجاب کردیم بر او دعایش را.

از این‌رو هدف نگارنده با نوشتن کتاب معجزه دعا در حد بضاعت پیوند عمیق و ارتباطی ناگسستنی با حضرت باری‌تعالی است. تا شاید هرچند مختصر گامی در دریای ژرف الهی گذارده باشد و از منبع فیض او بهره‌مند گردد و به تبع آن علاقه‌مندان به این موضوع از تأثیر روانی دعا غافل نباشند، و دعا را سرلوحه‌ٔ امور خود قرار دهند.

خواندن کتاب معجزه دعا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادعیه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب معجزه دعا

«چه ارتباطی بین دعای ما و حوادث زندگی برقرار است؟

نخست آنکه: ما نمی‌خواهیم با عمل خود فرد زندانی را از زندان آزاد کنیم، یا فلان حادثه را پدید آوریم تا سؤال شود چه رابطه‌ای بین آن‌ها وجود دارد؟ بلکه می‌خواهیم خدای تعالی چنین کند.

خدای متعال جنودی از ارواح و فرشتگان دارد، که اوامرش را اجراء می‌کنند و در پاره‌ای موارد؛ خودش چیزی را که وسیله آزادی زندانی با سایر حوادث می‌شود به دل بندگان الهام می‌کند.

دوم آنکه: نفوس تربیت شده و انقطاع‌یافته حتی آنهایی که از راه‌های غیرشرعی ریاضت کشیده‌اند، کم و بیش در موجودات و عوامل خارجی نفوذ دارند، هم‌اکنون جوکی‌های مرتاض را می‌بینیم که چه کارهای عجیبی می‌کنند یکی از دوستان از آقای حاج رحیمی قزوینی نقل کردند: «بچه بودم و تیرهای سقف اتاق ما را موریانه خورده بود و موریانه‌ها در غذای ما می‌افتادند و وضع ما نفرت‌آور شده بود، پدرم به من گفت: «برو به آقا سید محمد بگو چاره‌ای برای این کار بکند» من رفتم و سید به من فرمود: «چه کار به خلق‌الله دارید بگذارید حیوانات راحت باشند». پدرم دوباره مرا فرستاد، که وضع ما قابل تحمل نیست، سید وقتی این را شنید به من فرمود: «برو به موریانه‌ها بگو سید محمد می‌گوید، از اینجا بروید ما نیز همین را گفتیم و موریانه‌ها رفتند.» این سید محمد یکی از طلاب نجف بود که از امیرالمؤمنین (ع) حاجتی می‌خواسته است آن حضرت را در عالم رؤیا دید که می‌فرماید، برو برای مردم دعا بنویس».

آقای حاج شیخ محمدتقی بهلول فرمودند: «وقتی بعد از حادثه مسجد گوهرشاد به افغانستان رفتم. آنجا در منزل تحت نظر قرار گرفتم، در آن منزل ساس (نوعی حشره) آنقدر زیاد بود که تا چند شبانه روز نتوانستم بخوابم و از این بابت بیچاره شدم، متوسل به مولی‌الموحدین علی (ع) شدم و عرضه داشتم: «یا علی (ع) همه این غربت‌ها و رنج‌ها را در راه تو تحمّل می‌کنم مرا از شر این حشرات نجات بده!» چیزی نگذشت که دیدم از چهار سوی اتاق مورچه‌ها راه افتادند و ساس‌ها را به دهان گرفته و به لانه بردند و حتی یک دانه از این حشرات را باقی نگذاشتند».

نیاز ما به دعا و دخالت آن در زندگی زمام امور عالم که ما جزئی از آنیم و زندگی ما وابسته به گردش آن است از قدرت و اختیار ما خارج است، که عالم را به دلخواه خود برگردانیم، و نه تنها دست ما به درون بدنمان نمی‌رسد بلکه به روحمان هم نمی‌رسد و به همین جهت می‌بینیم بشر تا به امروز که به اصطلاح روزگار تمدن او است هرگز به خود اجازه نداده و چنین هوسی را به دل راه نداده که نظام عالم را دگرگون سازد، تاکنون هر چه تلاش کرده برای این بوده که از اسرار خلقت سر در آورده و مقدار دخالت هر سببی در زندگی بشر را بفهمد پس جای هیچ گفتگو نیست که سرنوشت ما مثل سرنوشت همه موجودات عالم به دست آن کسی است که ما و این عالم را پدید آورده، هر سلسله علل و اسباب را در نظام آن جاری ساخته است، و ما در همه جهات زندگیمان نیازمند به خدای متعال هستیم، همچنانکه خودش در کلام مجیدش فرموده: «یا أَیها النّاس أَنتُمُ الْفُقَرَاء إِلَی اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِی الْحَمِیدُ.» شما همگی نیازمند به خدایید و تنها خدا است که بی‌نیاز و حمید است. او که غنی مطلق است و ما فقیر محض هستیم.»