کتاب ساقه بامبو

کتاب ساقه بامبو نوشتهٔ سعود السنعوسی و ترجمهٔ مریم اکبری و عظیم طهماسبی است. انتشارات نیلوفر این رمان عربی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب ساقه بامبو

قصهٔ کتاب ساقه بامبو، از زاویه‌دید «خوزه»، پسری کویتی ـ فیلیپینی تعریف می‌شود. «جوزفین مندوزا» برای فرار از فقر از فیلیپین به کویت مهاجرت کرده و به‌عنوان خدمتکار کار می‌کند. او با «رشید»، تک‌پسر خانواده‌ای متمول آشنا می‌شود و ساده‌لوحانه باور می‌کند که این پسر عشق حقیقی اوست. پس از به‌دنیاآمدن پسرشان خوزه، رشید تسلیم خانواده‌اش می‌شود و جوزفین را همراه با پسرشان به فیلیپین بازمی‌گرداند. خوزه با هویتی دوگانه بزرگ می‌شود. نام کوچک او مسیحی، نام خانوادگی او عربی، چهرهٔ او فیلیپینی است و گذرنامهٔ کویتی دارد. او نمی‌داند به کدام کشور و فرهنگ تعلق دارد و در برزخی زمینی گیر افتاده است.

این کتاب برای اولین‌بار در سال ۲۰۱۳ میلادی به چاپ رسید و به‌سرعت به یکی از پرفروش‌ترین رمان‌های سال تبدیل شد. سعود السنعوسی برای این کتاب جایزهٔ بوکر کتاب عربی سال ۲۰۱۳ و جایزهٔ بین‌المللی ادبیات داستانی عرب سال ۲۰۱۳ را دریافت کرد. این کتاب در ژانر روان‌شناختی نوشته شده است و معضلات اجتماعی و روانی کارگران کشورهای حوزهٔ خلیج فارس و خانوادهٔ آن‌ها را بررسی می‌کند. در چند سال اخیر، تعداد کارگرانی که از کشورهای فقیر به امید درآمد بالاتر و زندگی بهتر به کشورهای عرب‌نشین مهاجرت می‌کنند، افزایش یافته است. تاکنون توجه بسیاری به شرایط زندگی این کارگران نشده است. سعود السنعوسی در این رمان سعی کرده توجهات را به این قشر از جامعه جلب کند.

خواندن کتاب ساقه بامبو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر عرب‌زبان و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره سعود السنعوسی

سعود السنعوسی رمان‌نویس و خبرنگار عرب‌زبان کویتی‌تبار است که در سال ۱۹۸۱ میلادی در کویت به دنیا آمد. او از معدود نویسندگان اهل کویت است که میان رمان‌نویسان عرب جایگاهی برای خود پیدا کرده است. تمام رمان‌های السنعوسی پرفروش و محبوب هستند و جوایز ادبی بسیاری را برایش به ارمغان آورده‌اند. کتاب ساقه بامبو پرافتخار‌ترین کتاب اوست.

بخشی از کتاب ساقه بامبو

««از بودن با من خوشحال بود، خودش این‌طور می‌گفت، چون من هم مثل او عاشق کتاب خواندن بودم. از رمانش خبردارم کرد، هر وقت مقدمه‌ی نوشتنش را فراهم می‌کرد پیشامدی مانع می‌شد و او را به بحبوحه‌ی اتفاقات سیاسی آن زمان منطقه می‌کشاند. در یکی از روزنامه‌ها مقاله‌ای هفتگی می‌نوشت، و به خاطر ممیزی حاکم بر روزنامه‌های آن زمان کشورشان به ندرت منتشر می‌شد. از معدود نویسندگانی بود که با سیاست کشورش در طرفداری از یکی از طرفین درگیر در جنگ اول خلیج، مخالفت می‌کرد. فکرش را بکن پدرت چقدر دیوانه بوده است! با یک خدمتکار در مورد ادبیات، هنر و مسائل سیاسی کشورش حرف می‌زد، در حالی که آنجا هیچ‌کس جز با لحن آمرانه با خدمتکارها حرف نمی‌زند: "بیاور... بشوی... جاروبزن... پاک کن... آماده کن...!"»