کتاب اثر بخشی درمان شناختی - رفتاری مدیریت استرس

کتاب اثر بخشی درمان شناختی - رفتاری مدیریت استرس (به شیوهٔ گروهی) نوشتهٔ زهرا افشاری است. نشر بید این کتاب را که به کیفیت زندگی معلمان مبتلا به میگرن پرداخته، روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب اثر بخشی درمان شناختی - رفتاری مدیریت استرس

گفته شده است که در شیوهٔ درمان شناختی - رفتاری، این باور وجود دارد که درمانگر با وجود اینکه نمی‌تواند شرایط زندگی بیمار را تغییر دهد، شاید بتواند نگرش بیمار دربارهٔ رویدادهای زندگی و استرس‌ها‌ی ناشی از آن را تغییر دهد؛ بنابراین به بیمار کمک می‌کند تا در معیار‌ی آرمان‌گرایانه و شیوه‌ها‌ی مقابلهٔ خود با رویدادها بازنگری کند، کمتر از خود انتقاد کند و راه‌حل‌های تازه‌ای برای مشکلات خود بیابد. کتاب پژوهشیِ اثر بخشی درمان شناختی - رفتاری مدیریت استرس کوشیده است تا اثربخشیِ درمان شناختی - رفتاریِ مدیریت استرس، به‌شیوهٔ گروهی و بر اضطراب، افسردگی، کیفیت زندگی معلمان مبتلا به میگرن بررسی کند.

یکی از شیوه‌های درمان غیرپزشکی، درمان شناختی - رفتاری است که امروزه توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. در این درمان، عمدتاً بر تغییراتی در سیستم شناختی و رفتارهای مقابله با سازگاری تأکید می‌شود. از اواخر دههٔ ۱۹۵۰ میلادی که درمان شناختی - رفتاری مطرح شد، یافته‌های علمی متعددی حاکی از آن است که این درمان‌ها برای مشکلات روان‌شناختی مختلف (از کنترل خشم، اختلالات اضطرابی و... تا درمان اسکیزوفرنی) به کار می‌رود و در برخی موارد مانند اختلال هراس و افسردگی عمده، به‌عنوان درمان اصلی مطرح است.

خواندن کتاب اثر بخشی درمان شناختی - رفتاری مدیریت استرس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران مطالعه درمورد اثربخشی درمان شناختی - رفتاریِ مدیریت استرس پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب اثر بخشی درمان شناختی - رفتاری مدیریت استرس

«طی سال‌های اخیر، علاقه مندی به ارزیابی و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن افزایش چشم‌گیری یافته است و بهبود عملکرد روزانه و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن به صورت یک هدف درآمده است. به نوعی می‌توان گفت که کیفیت زندگی یک مفهوم چند بعدی است که سازمان جهانی بهداشت آن را درک هر فرد از زند گی، ارزش ها، اهداف، استانداردها و علایق فردی تعریف کرده است (کاری، ۲۰۰۱) تعریف کیفیت زندگی کار مشکلی است، چرا که مفهومی وسیع و پیچیده دارد که با داشتن احساس خوشحالی و رضایت شناسایی می‌شود. شخصیت سالم، آمیزه‌ای از آزمون‌های فردی در طول زندگی و عوامل وراثتی می‌باشد که هر دو با هم تصور ذهنی فرد از خوب یا ضعیف بودن کیفیت زندگی را می‌سازند. احساس امنیت، تعارضات هیجانی، عقاید شخصی، اهداف و میزان تحمل ناکامی ها، همگی در تعیین نوع درک فرد از خود (احساس خوب بودن یا احساس ناخوشی) تأثیر دارند. زمانی که فردی در زندگی احساس رضایت و خوشحالی می‌کند و از بیمار بودن خود احساس نارضایتی ندارند، انرژی بیشتری برای مراقبت از خود دارد و زمانی که فرد خود مراقبتی خوبی داشته باشد، روز به روز احساس بهتری خواهد داشت و سالم تر باقی خواهد ماند. از این رو، کیفیت زندگی بهتری نیز خواهد داشت و این چرخه مثبت خود تقویت کننده، همچنان ادامه می‌یابد (فاسی، ۲۰۰۴). بین بیماری و کیفیت زندگی یک ارتباط متقابل وجود دارد و اختلالات جسمانی و وجود علایم جسمی اثر مستقیم روی تمام جنبه‌های کیفیت زندگی دارد (رابین، ۲۰۰۱).»