کتاب واقعه غدیر

کتاب واقعه غدیر از گروه پژوهش مجمع جهانی اهل بیت و نوشتهٔ ایوب حائری و ترجمهٔ حسین علی عربی و ویراستهٔ امرالله نصیری است و انتشارات مجمع جهانی اهل بیت آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب واقعه غدیر

مکتب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) که تبلور اسلام ناب محمدی (ص) و متکی بر منبع وحیانی است، معارف ژرف و عمیقی دارد که از اتقان، استحکام و برهان برخوردار است و مطابق با فطرت سلیم انسان‌هاست. این مکتب غنی و نورانی در پرتو عنایات الهی و هدایت ائمهٔ اطهار (ع) و نیز مجاهدت هزاران جهادگر عرصه‌های علم و فرهنگ در طول قرون گذشته و حال، بسط و گسترش یافته است.

پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی (ره) و تأسیس نظام اسلامی با تکیه بر قوانین اسلامی و با محوریت ولایت فقیه، افق‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جدیدی را برای انسان‌های آزاده به‌ویژه مسلمانان و پیروان و محبان اهل بیت (ع) گشود و توجه بسیاری از نخبگان و مستضعفان جهان را به خود معطوف کرد.

مجمع جهانی اهل بیت (ع)، مولود این دگرگونی مبارک است که به ابتکار مقام معظم رهبری حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در سال ۱۳۶۹ شمسی/ ۱۹۹۰ میلادی تأسیس شد و تاکنون خدمات شایانی را در تبلیغ معارف قرآن و اهل بیت (ع) و حمایت از پیروان اهل بیت (ع) در سراسر جهان انجام داده است.

معاونت امور فرهنگی مجمع جهانی اهل بیت (ع) در راستای رسالت خود جهت ارتقای شناخت و آگاهی پیروان اهل بیت (ع) در موضوعات، سطوح، مخاطبان و عرصه‌های مختلف، در حوزه‌های تولید کتاب و مجلات به زبان‌های متعدد و سایر محصولات فرهنگی به فعالیت پرداخته است.

کتاب واقعه غدیر با هدف معرفی معارف اهل بیت (ع) و پاسخ به شبهات مخالفین به ویژه وهابیان و سلفی‌ها تهیه شده و حاصل تلاش علمی و پژوهشی گروهی از پژوهشگران و نویسندگان فرهیخته و صاحب نظر و ارجمند است.

خواندن کتاب واقعه غدیر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به پژوهشگران حوزهٔ اسلام پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب واقعه غدیر

«رسول خدا (ص) در سال دهم هجری تصمیم گرفت تا حجّ به جای آورد. این مطلب را در همه جا اعلام کردند و به دنبال آن عدّهٔ زیادی از مسلمانان وارد مدینه شدند تا پیامبر اکرم (ص) را در این سفر روحانی، همراهی کنند. این حجّ به «حجّة الإسلام»، «حجّة البلاغ»، «حجّة الکمال» و «حجّة التمام» مشهور شد و رسول خدا (ص) از زمان هجرت تا هنگام رحلت، تنها همین یک حجّ را به جای آورد.

آن حضرت در حالی که غسل کرده و روغن زده بود، لباس احرامش را که دو قطعه پارچهٔ صُحاری بود، در برکرده و با پای پیاده از مدینه خارج شد. این حرکت، مصادف با روز شنبه که پنج، یا شش شب از ذیقعده باقی مانده بود، شروع شد.

در این سفر، تمام زنان آن حضرت نیز شرکت کردند و تمام اهل بیتش و مهاجرین و انصار و افرادی بی شمار از قبایل عرب و بادیه نشینها او را همراهی می کردند.

با وجودی که هنگام حرکت آن حضرت به سوی حجّة الوداع، مردم مدینه به بیماری جدری، یا حصبه مبتلا شده بودند و عدّهٔ زیادی از همراهی با پیامبر (ص) بازمانده بودند، امّا با این حال، تعداد بی شماری ـ که تعدادشان را جز خدا نمی داند ـ او را همراهی کردند. گفته شده است که: نودهزار نفر و بنا به قولی ۱۰۴ هزارنفر و بنا به قولی ۱۲۰ هزار نفر و بنا به قولی ۱۲۴ هزار نفر، آن حضرت را همراهی می کردند. و برخی تعداد را از این هم بیشتر دانسته اند. این در حالی است که این تعداد، همراه آن حضرت بوده اند و افرادی که حجّ به جای آورده اند، به یقین بیش از این مقدار بوده‌اند؛ زیرا عدّه‌ای از یمن همراه امیرالمؤمنین علی (ع) و ابوموسی اشعری آمده بودند و عدّه‌ای مقیم مکه بودند.

آن حضرت در روز یک‌شنبه به یلَمْلَمْ رسید. سپس حرکت کرد تا در شب، به شرف السیاله رسید. در آن جا نماز مغرب و عشا را به جای آورد، سپس نماز صبح را در عرق الظبیه به جای آورد. آنگاه در الروحاء فرود آمد و از آن جا حرکت کرد تا نماز عصر را در منصرف به جای آورد. نماز مغرب و عشا را در متعشی به جای آورد و در همان جا شام خورد و نماز صبح را در الأثایه به جای آورد.

آن حضرت در روز سه شنبه در العرج بود و پس از آن لحی جمل ـ که گردنهٔ جحفه بود ـ را پشت سر گذاشت و روز چهارشنبه در سقیا فرود آمد. صبح روز بعد، در ابوا نماز صبح را خواند و سپس حرکت کرد تا در روز جمعه در جحفه فرود آمد و از آن‌جا به سوی قُدید حرکت کرد. روز شنبه به آن‌جا رسید و روز یک‌شنبه در عُسفان فرود آمد. وقتی که در غمیم بودند، عدّه‌ای از پیادگان از خستگی خود، اظهار شکایت کردند. آن حضرت فرمود: «تند راه بروید، بدون آن که بدوید». آنان چنین کردند و از خستگی شان کم شد.»