کتاب هنر دستیابی

کتاب هنر دستیابی نوشتهٔ برنارد راث و ترجمهٔ رضا اردلان است و شنیدار آن را منتشر کرده است. با خواندن این کتاب از خیالبافی دست بکشید و شروع کنید.

درباره کتاب هنر دستیابی

تفکر طراحی چیست و چگونه به بهبود زندگی شخصی شما کمک می‌کند؟

همهٔ ما گاهی اوقات در زندگی خود و در حل مسائلمان با بن‌بست رو‌به‌رو می‌شویم، بر سر دوراهی قرار می‌گیریم، تصمیم‌گیری برایمان سخت می‌شود و نمی‌دانیم کدام مسیر را انتخاب کنیم. بسیاری از ما طعم تلخ بی‌تصمیمی، کلافگی و سردرگمی را چشیده‌ایم. در چنین مواقعی، ناکارآمدیِ‌ رویکرد‌های سنتیِ حل مسئله که می‌گویند قبل از اقدام باید تمام جوانب را بررسی کرد، برایمان بیش از پیش آشکار می‌شود؛ آن هم در دنیایی که عدم قطعیت‌ها، پیچیدگی‌ها و ابهامات، امکان بررسی همه‌ٔ جوانب را از ما سلب کرده است.

یکی از کارهای مورد علاقه برنارد راث هنگام کار با گروه‌ها این است که از شرکت‌کنندگان بخواهد به این فکر کنند که چه کسانی آن‌ها را از رسیدن به خواسته‌هایشان بازمی‌دارند. وقتی افراد توضیح می‌دهند که چگونه والدین، همسر، فرزندان و همکارانشان آن‌ها را از رسیدن به اهدافشان بازمی‌دارند، گوش‌دادن به حرف‌های آن‌ها برایش بسیار سرگرم‌کننده است. او می‌گوید تقریباً در تمام مواقع، این موانعِ فرضی صرفاً بهانه‌اند. وقتی به خوبی در خودتان کاوش کنید، متوجه می‌شوید خودتان همان کسی هستید که دارد کارتان را خراب می‌کند. اگرچه گاهی اوقات موانعی در بیرون وجود دارد و اکثر افراد نمی‌دانند که توانایی غلبه بر آن‌ها را دارند، اما ذهن انسان فریبکارتر از آن چیزی است که تصورش را می‌کنیم و همواره با خودخواهی‌های درونی‌مان همکاری می‌کند تا قوی‌ترین اراده‌هایمان را از بین ببرد.

شما با خواندن کتاب «هنر دستیابی» نوشتهٔ برنارد راث، می‌فهمید که چگونه می‌توانید اراده‌ خود را تقویت کرده و در حل مسائل خود مؤثرتر عمل کنید. همچنین می‌آموزید بر چیزهایی که اهمیت دارند، بیشتر تمرکز کرده و از زندگی خود احساس رضایت بیشتری داشته باشید. این کتاب چشمانتان را به روی قدرتی که برای بهبود وضعیت زندگی‌تان دارید، باز می‌کند و به شما این اعتماد به ‌نفس را می‌دهد تا بالاخره کارهایی را که همیشه می‌خواستید انجام دهید، به نتیجه برسانید. همچنین کمک می‌کند تا خودتان را از شر موانعی که در مسیر به‌کارگیری ظرفیت‌هایتان ظاهر می‌شود، خلاص کنید. تجربه‌ٔ به‌دست‌گرفتن اختیار زندگی‌تان، واقعیاتِ شما را تغییر خواهد داد و این امکان را برایتان فراهم می‌کند تا تقریباً هر چیزی را که می‌خواهید، به دست بیاورید. این خلاصه‌‌کتاب به شما ثابت می‌کند که «دستیابی» همچون ماهیچه‌ای است که وقتی یاد گرفتید آن را حرکت دهید، دیگر محدودیتی برای چیزهایی که می‌توانید در زندگی به آن‌ها دست یابید، وجود ندارد.

خواندن کتاب هنر دستیابی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند به خواسته‌هایشان برسند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب هنر دستیابی

«شناخت کامل یک نفر ممکن است نزدیک به یک عمر طول بکشد. افراد همواره در هر دو جنبهٔ خوب و بد در حال تغییر و تحول هستند و همهٔ ما می‌توانیم خودمان را بازآفرینی کنیم.

یکی از تمرین‌هایی که در کلاسم انجام می‌دهیم این است که میان دانشجویان می‌روم و از آن‌ها می‌خواهم یکی از چیزهایی را که در زندگی‌شان وجود دارد، انتخاب کنند. سپس از آن‌ها می‌خواهم این جمله را تکرار کنند که آن چیز هیچ معنایی ندارد و از این طریق به آن‌ها نشان می‌دهم که معنا در هیچ شیء یا شخصی وجود ندارد. مثلاً فردی ممکن است بگوید همسرش معنایی ندارد، یا برخی از حاضرین در کلاس ممکن است بگویند دانشکدهٔ طراحی معنایی ندارد، یا کفش، لباس، مو، وزن، دوچرخه یا مهارتشان در ریاضی معنایی ندارد.

وقتی حاضرین در کلاس شروع به نام بردن چیزهایی می‌کنند که برایشان معنایی ندارد، پس از لحظاتی دیگر هیچکس به بقیه گوش نمی‌دهد؛ همه همزمان در حال حرف زدن هستند و فهرستی از چیزهایی که در زندگی‌شان معنا ندارد، می‌سازند. این تمرین در عین پر سر و صدا بودن، بسیار سرگرم کننده است. سر و صدا و همهمه، افراد را از قید و بندهای معمول رها می‌کند تا وقتی در حال نام بردنِ چیزهای باارزشی هستند که برایشان معنایی ندارد، احساس حماقت و شرمندگی نکنند. حتی اگر تنها هستید، باز هم می‌توانید این تمرین را انجام دهید. نام بردن چیزهای مختلف با صدای بلند، احساس سبکی زیادی به شما خواهد داد.

چند نفس عمیق بکشید و چشمانتان را برای دقایقی ببندید. سپس آن‌ها را باز کنید و توجهتان را به تک تک چیزهایی که داخل اتاق وجود دارد، معطوف کنید. هر بار به چیزی نگاه کنید و بگویید آن شیء معنایی ندارد؛ مثلاً «صندلی معنایی ندارد!». سپس به افرادی که در خانواده و زندگی‌تان وجود دارند، چیزهایی که آن‌ها را عزیز می‌شمارید، بزرگ‌ترین دستاوردهایتان و گرانبهاترین داشته‌هایتان فکر کنید. به ترتیب آن‌ها را نام ببرید و بگویید معنایی ندارند. وقتی نام بردن چیزها و اشخاص تمام شد، دقایقی در سکوت بنشینید و به تجربه خود فکر کنید.

برای همکارم شری، بسیار سخت بود که بگوید دخترش معنایی ندارد. در این تمرین، هدف این نیست که شرکت کنندگان روابطشان را تغییر دهند؛ بلکه برعکس، نکتهٔ تمرین این است که افراد را به این واقعیت آگاه سازد که آن‌ها خودشان معنایی را که به روابطشان داده‌اند، انتخاب کرده‌اند. در نتیجه، شرکت کنندگان اغلب درباره اینکه آن شخص یا شیء تا چه اندازه برایشان مهم است، آگاهی بیشتری کسب می‌کنند (در مورد شری، بعد از انجام این تمرین، رابطه‌اش با دخترش اهمیت به مراتب بیشتری پیدا کرد). همچنین آن‌ها متوجه می‌شوند که این توانایی را دارند تا معنایی را که به چیزهای مختلف داده‌اند، تغییر دهند و کیفیت زندگی‌شان را تعیین کنند.»