کتاب احساسات یک نقاش

کتاب احساسات یک نقاش نوشتهٔ مبینا عسکری دهنو است و انتشارات آوای چلچله شاهرود آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب احساسات یک نقاش

کتاب احساسات یک نقاش، احساسات مبینا عسکری دهنو درخصوص نقاشی‌ها و طراحی‌هایش است. شعر یکی از راه‌های انتقال احساسات است. شاعر برای بیان حقیقت احساسات و عواطفش به زبانی نیاز دارد که او را از سردی مکالمه روزمره دور کند و بتواند با آن خیالش را معنا کند و شعر همین زبان است. با شعر از زندگی ماشینی و شلوغ روزمره فاصله می‌گیرید و گمشده وجودتان را پیدا می‌کنید. این احساس گمشده عشق، دلتنگی، دوری و تنهایی و چیزهای دیگری است که قرن‌ها شاعران در شعرشان بازگو کرده‌اند.

شعر معاصر در بند وزن و قافیه نیست و زبان انسان معاصر است. انسان معاصری که احساساتش را فراموش کرده‌ است و به زمانی برای استراحت روحش نیاز دارد. شاعر در این کتاب با احساسات خالصش شما را از زندگی روزمره دور می‌کند و کمک می‌کند خودتان را بهتر بشناسید. این کتاب زبانی روان و ساده دارد و آیینه‌ای از طبیعتی است که شاید بشر امروز فرصت نداشته باشد با آن خلوت کند. نویسنده به زبان فارسی مسلط است و از این توانایی برای درک حس مشترک انسانی استفاده کرده است.

خواندن کتاب احساسات یک نقاش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که شیفتهٔ شاعری و نقاشی هستند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب احساسات یک نقاش

«سلام من هنرم...

سلام من هنرم...

سلام.

دستت را بالا بیاور...

هنرمندانه دستت را بالا بیاور...

هنر کن و دستت را بالا بیاور...

به نشانه سلام دستت را بالا بیاور.

گوش کن...

نوای هنر را بشنو...

شنیدی؟

بشنو...

بگذار آرامش نوای هنر جانت را بگیرد.

بگذار نوای هنر در جانت شریان کند.

چگونه به این متن می‌نگری؟

اجمالی یا غیر اجمالی؛ سَرسَرانه یا روزنامه‌وار یا اینکه هنرمندانه می‌خوانی.

می‌دانی هنرمندانه خواندن این کتاب یعنی چه؟

یعنی با حس منِ نویسنده، خواندن این کتاب را...

همانگونه که با عشق هنری نوشتم،

تو هم همان‌گونه بخوان.

من هنرم...

زاده هنرم...

از کودکی می‌کشیدم...

چرا؟

نقاشی، زاده‌ی هنر، یعنی همین.

زندگی را با رنگ و بوم اشتباه نگیر...

نمی‌شد و نمی‌شود همه زندگی‌ات را به بوم بچسبانی.

تو چشم باز که می‌کنی دنیا برایت تاریک و سیاه است و به گمان هم سفید باشد.

دو رنگ است برایت این دار فانی.

سیاهی چشمان تو، زاغ و بور بودن تو، رنگ‌ها را رقم می‌زند. تا رنگ نباشد بومی در کار نیست.

"بوم خود آغشته به رنگ‌هاست."»