کتاب تلویزیون

کتاب تلویزیون نوشتهٔ کتی کاوا است و با ترجمهٔ سرور صیادی در گروه انتشاراتی ققنوس منتشر شده است. این کتاب ماجرای جعبه کوچکی است که دنیا را تغییر داد.

درباره کتاب تلویزیون

بسیاری از اختراعات که به اندازهٔ تلویزیون جهان را تغییر داده‌اند حاصل تلاش فقط یک نفر بوده‌اند. مثلاً، الکساندر گراهام بل به‌عنوان مخترع تلفن بسیار معروف است و اورویل و ویلبر رایت عموماً به‌عنوان مخترعان هواپیما شناخته شده‌اند. اما اختراع تلویزیون فقط کار یک نفر یا یک تیم نبوده است بلکه همان‌طور که آلبرت آبرامسون مورخ تلویزیون می‌گوید تلویزیون «احتمالاً اولین اختراع جمعی بشر است. به عبارتی، اختراع این وسیله حاصل تلاش صدها نفر است که به‌طور گسترده‌ای در زمان‌ها و مکان‌های دور از هم صورت گرفته است.

تلویزیون همیشه رسانه‌ای بحث‌انگیز بوده است. از اولین روزهای پیدایش تلویزیون این عقیده وجود داشته که تلویزیون می‌تواند برای همیشه قدرتی بزرگ باقی بماند یا ابزاری شود برای تبدیل مردم به توده‌ای بی‌مغز که فقط می‌خواهند سرگرم شوند. اما این روزها تلویزیون این امکان را به مردم داده است که واقعیت جنگ و بی‌عدالتی را در اتاق‌های نشیمن خود ببینند و این باعث شده که نادیده‌گرفتن رنج دیگران برای مردم ــ و از جمله رهبران جهان ــ سخت‌تر شود و واکنش‌های احساسی شدید آن‌ها را به دنبال داشته باشد و آنان را به عمل وادارد. تلویزیون روی سیاست هم تأثیر گذاشته است. گفتگوی تلویزیونی، کنفرانس‌های مطبوعاتی و سخنرانی‌ها غالباً بیشتر بر چگونگی ارائهٔ پیام یک سیاستمدار توجه می‌کنند تا خود پیام. در مواردی هم این امر باعث شده ستارگان تلویزیونی به رهبران سیاسی تبدیل شوند.

تلویزیون تقریباً همهٔ جنبه‌های زندگی مردم را در سراسر جهان شکل می‌دهد. این کتاب به تاریخچهٔ این دستگاه و اهمیت آن در شکل‌دادن اتفاقات دنیای مدرن می‌پردازد. با این کتاب می‌فهمید یک دستگاه چطور مسیر جهان را تغییر داد.  

خواندن کتاب تلویزیون را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به شناخت تاریخچه تلویزیون پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب تلویزیون

«بشر از همان اولین روزهای زندگی‌اش به دنبال روش‌های جدید و بهتر برای به اشتراک گذاشتن اطلاعاتش بوده است. این تحولات از به اشتراک گذاشتن نقاشی‌های درون غارها شروع شده و به خواندن کتاب‌های چاپی و سرانجام اختراع تلگراف، تلفن و رادیو منجر شده است. این سه پیشرفت فنی به مردم این امکان را داد که از فاصله‌های دور پیام ارسال کنند، اما این پیام‌ها شامل تصویر نمی‌شد. با تکامل یافتن ارتباطاتی که از هزاران سال قبل آغاز شده بود، مردم در رؤیای یافتن راهی بودند که از طریق آن بتوانند همان‌گونه که صدا را از طریق رادیو ارسال می‌کنند تصاویر را از طریق هوا ارسال کنند.

یکی از این رؤیاپردازان آلبر روبیدا تصویرگر فرانسوی بود. در اواخر قرن نوزدهم، روبیدا رمان‌های علمی‌تخیلی می‌نوشت و در آن‌ها تصاویری را که از آینده در ذهن داشت خلق می‌کرد. در آثار او ابداعی به نام تلفنوسکوپ۳ به چشم می‌خورد، که شبیه تلویزیون مسطحی بود که ویدئوهای خبری و برنامه‌های سرگرم‌کننده پخش می‌کرد و به افراد این امکان را می‌داد تا به روشی همانند گفتگوی تصویری امروزی با یکدیگر صحبت کنند. این تلفنوسکوپ در آثار هنرمندی فرانسوی‌انگلیسی به نام جورج دوموریه نیز به تصویر کشیده شده است. تلفنوسکوپی که او تصویر کرده شبیه دستگاهی است که بعدها توماس ادیسون مخترع مشهور قرن نوزدهم اختراع کرد.

اروپایی‌ها اولین کسانی بودند که رؤیای فناوری‌ای را که امروزه به نام تلویزیون می‌شناسیم در سر پروراندند. همچنین آنان اولین کسانی بودند که از این کلمه استفاده کردند. دانشمندی روسی به نام کنستانتین پِرسکی نخستین بار در سال ۱۹۰۰ در کنفرانسی در پاریس از واژهٔ «تلویزیون» استفاده کرد. این رؤیاپردازان اروپایی این ایده را مطرح کردند که ممکن است روزی تصاویر از طریق هوا ارسال و در خانه‌هایشان پخش شود. هرچند آن‌ها مخترعان واقعی فناوری‌ای که منجر به ساخت تلویزیون شد نبودند، نگاه مردم سراسر جهان را به آینده تغییر دادند.»