کتاب احساس تنهایی در کودک و رابطه آن با خلاقیت

کتاب احساس تنهایی در کودک و رابطه آن با خلاقیت نوشتهٔ مهناز مغانلو و افسانه جاجریه در انتشارات گیوا چاپ شده است. این کتاب سعی دارد به این پرسش پاسخ دهد که آیا کودکان خلاق‌تر احساس تنهایی کمتری دارند؟

درباره کتاب احساس تنهایی در کودک و رابطه آن با خلاقیت

پژوهش‌ها نشان می‌دهند که مشکلات هیجانی و روان‌شناختی بسیاری در کودکان و نوجوانان مبتلا به احساس تنهایی مشاهده می‌شود. تجربهٔ تحت‌فشار بودن و اضطراب، رفتارهای پرخطر مانند سیگارکشیدن و استفاده از مواد مخدر گریز از مدرسه، افسردگی و اعتیاد به الکل مواردی ازاین‌دست هستند. باتوجه‌به این که اکثر پژوهش‌های انجام شده یا بر روی بزرگسالان متمرکز بوده‌اند، از پرداختن به کودکان غافل بوده‌اند یا مستقیماً به بررسی بین ویژگی‌های شخصیت، احساس تنهایی و خلاقیت نپرداخته‌اند باتوجه‌به اهمیت دوران نوجوانی و مدرسه و هم چنین فشارهای اجتماعی، فرهنگی و رسانهای بر هویت و انتظارات تغییر یافتهٔ والدین و معلمان از نوجوانان و همچنین باتوجه‌به اهمیت دوره نوجوانی و استرس‌ها و فشارهای متعددی که بر روی نوجوانان تحمیل می‌شود محقق در این پژوهش به دنبال بررسی رابطهٔ بین تنهایی روان‌شناختی ویژگی‌های شخصیت و خلاقیت است.

کتاب احساس تنهایی در کودک و رابطه آن با خلاقیت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به والدین، معلمان و روان‌شناس‌های کودک پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب احساس تنهایی در کودک و رابطه آن با خلاقیت

«احساس تنهایی

احساس تنهایی قدمتی برابر با حیات انسان دارد و حتی گاه آن را وجهی طبیعی از زندگی انسان و حاصل آگاهی او از غربت خود در جهان و مرگ محتوم او در نظر گرفته‌اند اما تا اوایل قرن بیستم بصورت عملی به آن پرداخته نشده بود. نخستین مقاله مدون در این باره توسط «زیلبورگ» در سال ۱۹۳۸ نوشته شد. این مبحث در دو دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ مورد کنکاش‌های عمدتاً روان کاوانه قرار گرفت و از اواسط دهه ۱۹۷۰ به عنوان مدخلی مستقل در «چکیده‌های روان شناختی»، مطرح شد و از آن پس یکی از حوزه‌های پژوهش در روانشناسی اجتماعی و بالینی بوده است. در فرهنگ ما ایرانیان نیز مسئله تنهایی و تبعات مثبت و منفی آن از دیر زمان مطرح بوده است. در فرهنگ اسلامی‌ایران خلوت گزینی، اعتکاف و محاسبه نفس مورد تاکید بوده است. (دهشیری، برجعلی، شیخی، حبیبی، ۱۳۸۷).

گرچه «آبرهام مازلو» یکی از خصیصه‌های بارز افراد خود شکوفا را تمایل به خلوت گزینی و تنهایی معرفی می‌کند اما آنچه در اینجا مدنظر ماست احساس تنهایی است نه تنهایی به معنای اعم کلمه و احساس تنهایی غیر از تنهایی است. یعنی اگرچه تنهایی می‌تواند یک خصوصیت مطلوب افراد خود شکوفا باشد اما احساس تنهایی دارای تبعات منفی فراوانی است. یکی از ضروریات وجودی ما، احتیاج به معاشرت و آمیزش با دیگران است. منشا این ضرورت، زندگی اجتماعی ماست. بعضی که از افراد که از معاشرت می‌گریزند و بیشتر اوقات را در تنهایی به سر می‌برند ممکن است در فکر و وجود خود نقصی را برای خود تصور کنند که انزوا بر شدت آن می‌افزایند. چنانچه عزلت و انزوا از قوای روحی و فکری می‌کاهد و اگر مانند حبس، اجباری و متمادی باشد، سخت ترین مکافات و رنج آور ترین عذابهاست. کسانی که از جمعیت می‌گریزند از معاشرت بدشان نمی‌آید بلکه از تکرار تجربه‌های تلخ و ناملایمات گذشته می‌ترسند مثلاً نمی‌توانند ببینند که دیگران از آنها باهوش‌تر و لایق‌تر باشند یا نمی‌توانند در صحبت و عمل با دیگران رقابت و مبارزه کنند و یا اینکه شیوه انزوا و تنهایی را در خانه از پدر و مادر گرفته و بدان مانوس شده‌اند اینگونه اشخاص برای تسلی خاطر خود دلایلی بر حسن انزوا و بر مصلحت گوشه‌گیری می‌آورند و خواه ناخواه خود را قانع و راضی می‌کنند که رنج تنهایی کمتر از رنج همنشینی است.»