کتاب جغرافیای قرن بیست و یکم

کتاب الکترونیکی «جغرافیای قرن بیست و یکم» نوشتهٔ پل کلاوال با ترجمه سیدحسن صدوق در انتشارات دانشگاه شهید بهشتی چاپ شده است. کتابی که  پیش رو داریم اثر پل کلاوال جغرافیادان برجستۀ فرانسه است کـه بـا تحولات و جهش‌هایی که جغرافیا در نیم قرن اخیر تجربه کرده، زندگی نمـوده اسـت و بـا آثـار متعدد خود چون تاریخ جغرافیا، علیت در جغرافیا، معرفت‌شناسی جغرافیا، جغرافیای فرهنگـی، جغرافیای ناحیه‌ای، مجموعه جغرافیای سیاسی، جغرافیای دین و ایـدئولوژی و.. بـه شخصـیتی صاحب سبک در جهان جغرافیا تبدیل شده است.

درباره کتاب جغرافیای قرن بیست و یکم

طی چهل سال گذشته تغییرات زیادی در فناوری‌های عرصۀ حمل‌ونقل و ارتباطـات، حوزه سیاست، رفتارها، مفاهیم زندگی و نقد دانش‌ها رخ داده اسـت. سی‌سال گذشته نشانه‌هایی از دگرگونی‌های عمیق صحنۀ اقتصاد جهانی را داشته‌ایم که خـود وابسـته به پیشرفت‌های فنی حمل‌ونقل و ارتباطات در سـازماندهـی بنگاه‌ها، مقـررات مکان‌گزینی (استقرار) و روابط آنها با دولـت همراه بوده اسـت. تحـولات اقتصـادی بـه شکل‌گیری مجموعه‌های بزرگ چندملیتی منجر شده که فهم طبیعت و کارکردهای آن حائز اهمیت است. این تحولات نقش متغیری را برجسته می‌کند که جغرافی‌دانان کاملاً بـه آن نپرداخته‌اند و این متغیر همان مسئلۀ فرهنگ است. 

کتاب جغرافیای قرن بیست و یکم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به مطالعه در علوم جغرافیا پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب جغرافیای قرن بیست و یکم

فروپاشی دیوار و پایان فلسفه‌های تاریخ سقوط سوسیالیسم واقعی نتایج مهمی در غرب به بار آورد. نظـام‌هـای لیبرالـی بـر ایـن عقیـده تأکید داشت که برای دستیابی بشر به رفاه و خوشبختی کافی است کـه نهادهـای دموکراتیـک شکل بگیرد و از شکوفایی بنگاه‌ها و روان شدن مکانیسم بازار حمایت کند. این اهداف به‌تدریج توسط کشورهای بزرگ صنعتی حاصل شد. نظام‌های بیمۀ اجتماعی از سال‌های ۱۹۳۰ شـکل گرفت و به‌ویژه بعد از جنگ دوم جهانی توسعه یافت، اقدامی که به اکثریت اجازه می‌داد تـا بـه سطح شایسته‌ای از زنـدگی اجتمـاعی دسـت یابنـد. حقـوق بازنشسـتگی عمومیـت پیـدا کـرد. هزینه‌های بهداشتی در سطح مقبولی زیرپوشش دولت‌ها قرار گرفت. اصول لیبرالیسم در دنیای صنعتی غرب به‌صورت بنیادی در غرب به هدف‌های خود دست یافت. این اقدام‌ها بـا مضـمون ایدئولوژیک مترقی، ضعفهایی داشت که باید محکوم می‌شد و از اینکه در همـۀ جهـان فراگیـر شود جلوگیری می‌شد. پس آیا باید با وسایل دیگری با آن مقابله می‌شد؟ نـه لازم نبـود؛ بلکـه همان ضعف بنیادی برای پایدار نبودن آن کافی بود 1. و این همان چیزی بود که در سال ۱۹۸۹ بهوقوع پیوست؛ دیگر هـیچ مـانع و رداعـی بـرای جهانی‌شدن نظام لیبرال غربی وجود نداشت. همۀ جهان از حالا به بعـد شایستگی‌های نظـام لیبرال و دموکراسی غربی را می‌ستودند و در عرصۀ اقتصادی برای پویا کـردن مکانیسـم بـازار و بازیابی قدرت ازدست‌رفته بر حدوحصر دخالت‌های دولت تأکید داشتند. فرانسیس فوکویاما از این تحول به‌منزلهٔ پایان تاریخ یـاد می‌کند. کتـابی کـه در سـال ۱۹۹۲ منتشر کرد و بدبختانه نام مناسبی نداشت. آنچه اتفاق افتاده بود پایان فلسفه‌های تـاریخ بـود، چیـزی که تفکر غربی از سال‌های آغازین منورالفکری تحت سیطره خود داشت.