کتاب بهینه سازی مصرف گاز در ساختمان های مسکونی و اداری (عمومی)

کتاب بهینه سازی مصرف گاز در ساختمان های مسکونی و اداری (عمومی) نوشته پریناز سلیمانی است. این کتاب را انتشارات نوروزی برای فعالان حوزه عمران منتشر کرده است.

درباره کتاب بهینه سازی مصرف گاز در ساختمان های مسکونی و اداری (عمومی)

گاز طبیعی تاریخی چند هزارساله دارد. تقریباً در سال ۹۴۰ قبل از میلاد، مردمان سرزمین چین با استفاده از نی‌های توخالی گاز طبیعی را از محل آن در خشکی به ساحل رسانده و از آن برای جوشاندن آب دریا و استحصال نمک استفاده می‌کردند. برخی از صاحب‌نظران بر این باورند که چینی‌ها چاه‌های گاز را حتی تا عمق ۶۰۰ متری نیز حفر می‌کردند. همچنین حفر چاه‌های گاز در ژاپن در حدود سال ۶۰۰ پیش از میلاد گزارش شده است. سایر تمدن‌های باستانی نیز خروج گاز از زمین را متوجه شده و دریافته بودند که قابل اشتعال است و می‌سوزد؛ لذا معابدی برای محصور نگه‌داشتن این «شعله‌های جاودان» پررمز و راز که بازدیدکنندگان به دیده احترام به آن‌ها می‌نگریستند بنا شد. اما اهمیت گاز طبیعی به‌عنوان سوخت مورد استفاده در زندگی بشر از اوایل دهه ۱۹۳۰ آغاز شد. در اواخر قرن بیستم مشخص شد که گاز طبیعی در بخش اعظم جهان صنعتی به یک منبع انرژی بسیار ضروری و حیاتی مبدل شده است. زغال‌سنگ در قرن نوزدهم انقلاب صنعتی را سبب شد و نفت خام که سوخت قرن بیستم بود باعث توسعه اقتصادی در جهان گردید.

گاز طبیعی در صورتی که به‌طور کامل خشک و فاقد مواد زائد باشد و هوای کافی به آن برسد، با شعله آبی می‌سوزد و در غیر اینصورت شعله‌های قرمز، نارنجی، زرد یا سبز حاصل خواهد شد. هر مترمکعب گاز طبیعی به صورت متوسط هشت هزار و ششصد کیلوکالری ارزش حرارتی دارد، امّا این مقدار اسمی است و ارزش حرارتی دقیق گاز طبیعی هر میدان گازی، تابع ترکیبات آن بوده و به‌طور کلی هر چه درصد متان در گاز طبیعی بیشتر باشد ارزش حرارتی آن پائین تر است.

ارزش حرارتی یک مترمکعب گاز طبیعی در شرایط استاندارد تقریباً به اندازه یک لیتر بنزین می‌باشد. مصرف یک بخاری گازی در هر ساعت از نیم تا یک مترمکعب گاز طبیعی است. گازی که در منازل، محل‌های کسب‌وکار و بخش‌های صنعتی استفاده می‌شود در واقع متان تقریباً خالص است که گازی بی‌رنگ و بی‌بو و با شعله‌های کم‌رنگ و به نسبت روشن است.

تقاضای جهانی انرژی طی دویست سال اخیر به دلیل نگرانی‌های زیست‌محیطی به سمت سوخت‌هایی با محتوای کربن کمتر متمایل شده است. طی این مدت انرژی مورد نیاز انسان از چوب با محتوای کربن ۲۵/۱ نسبت به هیدروژن موجود در آن به زغال‌سنگ سپس به نفت و در حال حاضر به گاز طبیعی (گاز متان با میزان کربن ۶۵٪) تغییر نموده و در این راستا سهم گاز طبیعی به‌عنوان سوخت در حال افزایش است. برای بهینه‌سازی مصرف سوخت نیازی به کم‌مصرف کردن نیست بلکه با اصلاح ساختمان‌ها و به‌کارگیری وسایل گازسوز با راندمان بالا و همچنین اصلاح الگوی مصرف مصرف‌کنندگان می‌توان کاهش چشمگیری در مصرف گاز طبیعی را شاهد بود. در این کتاب سعی شده است تا سهم هر یک از وسایل گازسوز از مصرف انرژی به‌صورت جداگانه بررسی شود و همچنین راه‌های بهینه‌سازی مصرف انرژی در ساختمان و اداره‌ها نیز مشخص شود.

خواندن کتاب بهینه سازی مصرف گاز در ساختمان های مسکونی و اداری (عمومی) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دانشجویان عمران و فعالان حوزه ساخت و ساز پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب بهینه سازی مصرف گاز در ساختمان های مسکونی و اداری (عمومی)

گاز طبیعی منبع انرژی تقریباً پاکیزه، فراوان و ارزان قیمتی است که هم‌اکنون نیز به مقیاس وسیع برای مصارف صنعتی و خانگی به کار رفته و در طی دهه‌های آینده بهره‌برداری از آن گسترش خواهد یافت. در توسعه اقتصادی جهان، مناطق و کشورهای مختلف، به دلیل منابع و ذخایر عظیم در دسترس و توسعه تکنولوژی‌های خلاق، باعث کاهش هزینه‌ها و زمان اجرای پروژه‌ها و در نتیجه بهبود اقتصاد پروژه‌های توسعه و انتقال گاز شده است. همچنین تلاش جهانی برای کاهش گازهای گلخانه‌ای و گاز دی‌اکسید کربن مزیت استفاده از گاز طبیعی در مقایسه با سایر سوخت‌ها را نشان می‌دهد. دولت‌ها و صاحبان صنایع امروزه به دنبال آن دسته از حامل‌های انرژی هستند که آلاینده‌های کمتری تولید می‌کنند. به همین دلیل جهان به گاز طبیعی روی آورده است. در واقع گاز طبیعی در هر واحد انرژی حدود ۲۴ درصد نسبت به نفت خام و ۴۲ درصد نسبت به زغال‌سنگ گازهای آلاینده کمتری تولید می‌کند و این بیان‌گر آن است که می‌توان انرژی بیشتری مصرف و در مقایسه با نفت خام و زغال‌سنگ، آلاینده‌های کمتری تولید کرد.

قابلیت اشتعال گاز طبیعی فقط در محدوده خاصی از نسبت‌های اختلاط با هوا اتفاق می‌افتد که این محدوده را محدوده «قابلیت اشتعال» می‌نامند. مرز پائین این محدوده را اشتعال L.E.L و مقدار بالای این محدوده را، حد بالای اشتعال U.E.L می‌نامند. حد پائین اشتعال گاز طبیعی ۵ درصد و حد بالای آن ۱۵ درصد می‌باشد. بهترین حالت برای اشتعال گاز طبیعی نسبت ۱۰ درصد گاز با هواست که همان نسبتی است که در فرمول ترکیب متان و اکسیژن (هوا) دیده می‌شود. یک حجم متان برای سوخت کامل نیاز به ۲ حجم اکسیژن دارد و با توجه به اینکه یک حجم اکسیژن تا حدودی در ۵ حجم هوا موجود است؛ بنابراین می‌توان گفت که یک حجم متان نیاز به ۱۰حجم هوا دارد که تا حدودی همان نسبت یک به ۱۰ یا ده درصد است. البته برای سوختن کامل به ۲۰ الی ۳۰ درصد هوای اضافی نیاز داریم ولی در انفجارها هر چه به نسبت ۱۰ درصد گاز در هوا نزدیک‌تر باشیم انرژی حاصل از انفجار بیشتر است. در صورتی که نسبت‌های مخلوط گاز و هوا برای اشتعال مناسب باشد در دمای ۵۹۰ درجه سانتی‌گراد خود بخود مشتعل می‌شود و این دما را دمای احتراق یا دمای خود احتراقی گاز طبیعی می‌نامند.