کتاب هفت عادت مردمان مؤثر

کتاب هفت عادت مردمان مؤثر نوشته استفان کاوی است که با ترجمه معصومه تاجمیری منتشر شده است. کتاب هفت عادت مردمان مؤثر به شما هم عادت‌های درست برای تغییر را نشان می‌دهد هم کمک می‌کند تا با تمرین در منش و شخصیت خود تغییرات مثبت ایجاد کنید.

درباره کتاب هفت عادت مردمان مؤثر

استفان کاوی در این کتاب با بیانی ساده و جذاب به ما می‌آموزد که برخلاف آنچه تا کنون تصور می‌کرده‌ایم همبستگی متقابل نسبت به استقلال کامل بسیار ارزشمندتر است. روش‌های رسیدن به تعادل در همهٔ عرصه‌های زندگی و خودیاری در هرکس متفاوت است و او در این کتاب به تعریف و توضیح  این موضوع پرداخته است که با توجه به این تفاوت‌ها یک الگوی مشترک وجو دارد. این کتاب سال‌ها در فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌ها قرار گرفته و مؤثرترین کتاب در زمینهٔ مدیریت و یکی از کتاب‌های برگزیدهٔ قرن بیستم معرفی شده است

نویسنده توضیح می‌دهد وقتی تفاوت آدم‌ها را دیدم به مطالعه و بررسی صدها کتاب و مقاله در شاخهٔ رشد شخصی و روان‌شناسی همگانی و همچنین مطالبی دربارهٔ خودیاری مشغول شده است و خلاصه و چکیده‌ای از آنچه را که یک ملتِ آزاد و آزادی‌خواه کلید زندگی موفقیت‌آمیز می‌دانست در دست داشته است. زمانی‌که مطالبی را که از ۲۰۰ سال پیش دربارهٔ موفقیت نوشته شده بود می‌خوانده، متوجه می‌شود که در این نوشته‌ها الگوهای شگفت‌انگیزی وجود دارد. به دلیل مشکلات خودش و مشکلات مشابه در زندگی همه و داشتن روابط بسیار با افرادی که طی سال‌ها با آنها کار کرده بود، این حس در وجودش شکل گرفت، حس کرد مطالب مربوط به موفقیت در ۵۰ سال اخیر، مطالب سطحی بوده و همگی توجه به تصاویر اجتماعی و فن‌هایی بوده است که برای کارهای سریع و آنی به وجود آمده است؛ التیام‌ها و آرامبخش‌هایی اجتماعی که برای درمان مشکلات فوری واضطراری است و گاهی به طور موقت آنها را برطرف می‌کند؛ اما مشکلات اساسیِ نهفته در آنها، دست نخورده باقی می‌ماند تا همچنان عفونت و دوباره خودنمایی کند.

این کتاب سعی دارد مشکلات را ریشه‌ای حل کند و از نگاه سطحی و زودگذر فاصله بگیرد. 

خواندن کتاب هفت عادت مردمان مؤثر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام کسانی که در زندگی به دنبال موفقیت هستند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب هفت عادت مردمان مؤثر

پسرمان از حمایت ما انرژی می‌گرفت، اما او هم باید دردهای این گوشه‌گیری و انزوا را می‌چشید.

او دربارهٔ این دردها با ما صحبت می‌کرد و ما نیز آنها را می‌شنیدیم و می‌پذیرفتیم، اما مطلقاً به آنها واکنش مثبتی نشان ندادیم و فقط با کارها و رفتارمان به او فهماندیم که: «به حمایت ما نیاز نداری؛ زیرا تو به اندازه ٔکافی خوب هستی و مشکلی نداری.» بعد از گذشت چندین ماه، پسرمان کم‌کم اعتماد به نفس خود را پیدا کرد و فردی محکم شد.

با سرعتی متناسب با وضعیت خودش، کم‌کم شکوفایی استعدادهایش را شروع کرد و طبق معیارها و اصول اجتماعی -از نظر تحصیلی، ورزش و کارهای اجتماعی- هم با سرعتی بیش از حالت عادی پیشرفت کرد و به فرد شایسته‌ای تبدیل شد.

چندین بار برای مدیریت چند سازمان و نهاد مربوط به نوجوانان انتخاب شد. مقام اول ورزشی را در کل کشور کسب کرد و همیشه بالاترین نمرات را به دست می‌آورد. شخصیت فعال و متواضعی داشت که می‌توانست بدون هیچ تهدید و شکایتی با همه قشری از مردم رابطه برقرار کند. 

به عقیدهٔ من و ساندرا دستاوردهای چشم‌گیر اجتماعیِ پسرمان بیش از آنکه نوعی پاداش کارهای اجتماعی او باشد، نشان‌دهندهٔ یک حس فراوان از خشنودیِ درونی خودش بود. این اتفاق برای من و ساندرا تجربهٔ بی‌نظیری بود و همچنین آموزشی برای نحوهٔ برخورد با دیگر فرزندانمان و نقش‌های دیگری که در زندگی ایفا می‌کنیم. از همه مهم‌تر اینکه در زندگی شخصی نظرمان را نسبت به تفاوت‌ها بین منش شخصیت اجتماعی و اخلاق فردی و نقش آنها در رسیدن به خوشبختی جلب کرد.

این جمله اعتقادمان را به زیبایی بیان کرده است: «قلبت را با همهٔ قدرت جستجو کن؛ زیرا همهٔ مسائل زندگی، بیرون از آن در جریان است.»