کتاب نقاشی که برای گل رز نامه نوشت

کتاب نقاشی که برای گل رز نامه نوشت! نوشته وحید رسولیان، ۹ نامه از یک هنرمند است که در انتشارات مانیان منتشر شده است. 

درباره کتاب نقاشی که برای گل رز نامه نوشت!

از مزایای نامه نوشتن، هرچقدر بگوییم، کم گفته‌ایم. از این که خلاقیت را پرورش می‌دهد، در حل و فصل احساسات و حالات منفی کمکمان می‌کند، همیشه در دسترس است و محلی است برای تخلیه احساسات و بیان سخن‌های نگفته! از همه مهم‌تر نباید فراموش کرد که نامه، یکی از مهم‌ترین ابزار ارتباطی میان انسان‌ها است.

حالا در کتاب نقاشی که برای گل رز نامه نوشت! نه نامه را می‌خوانیم که یک هنرمند، خطاب به مخاطبان مختلفی نوشته است. او در نامه‌هایش با گل رز، زندگی، هنرمند نقاشی، خدا، حقیقت، ضمیر ناخودآگاه، عشق و پدرش صحبت می‌کند و احساسات و حرف‌های نگفته‌اش را با آنان درمیان می‌گذارد.

کتاب نقاشی که برای گل رز نامه نوشت! را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب نقاشی که برای گل رز نامه نوشت! را به تمام علاقه‌مندان به مطالعه متون کوتاه و قطعه‌های ادبی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نقاشی که برای گل رُز نامه نوشت!

نامه از یک هنرمند برای زندگی

از طرف: هنرمند نقاش برسد به دست: زندگی

سلام ای دفتر زیبای حیاط من. سلام ای هدیهٔ تولد من از سوی خدا. سلام ای قشنگ‌ترین واژه سلام ای زندگی ...

من تو را از نو می‌نویسم، من تو را از نو تعریف می‌کنم. من تو را ای زندگی پاس می‌دارم، ای زندگی من تو را در مسیر رشد و پیشرفت و کمال می‌ستایم.

ای زندگی! تو دفتر حیاط من هستی، ای زندگی! تو بستر معراج من هستی، تو آیینهٔ عشق منی، من همه‌چیزم را در وجود تو می‌بینم. من تو را زندگی می‌کنم. ای زندگی! چه روزهایی که گذشت، ولی من تو را نشناختم. چه واژه‌ها و سطرهایی بر تن تو نگاشتم و تو با صبر و شکیبایی تحمل کردی، ولی میدانم در دلت با من سخن‌ها داشتی. یک روزی به من گفتی که چرا این‌گونه هستی؟ تو می‌توانی در من به گونهٔ بهتر زندگی کنی و یک‌جور دیگر بنویسی و من به حرف تو گوش دادم و آمدم تا تو را از نو تعریف کنم و دفتر زندگی‌ام را به گونه بهتر بنویسم.

و متوجه شدم که این تنها من هستم که باید دفتر زندگی‌ام را بنویسم؛ دفتری که از خدا به‌عنوان هدیه تولدم گرفته بودم. سفید و خالی بود ولی الآن تصمیم گرفته‌ام که آن را در مسیر پیشرفت و رشد و کمال بنویسم. آن دفتر را در مسیر خدمت به دیگران بنویسم و آن دفتر را به‌گونه‌ای دیگر نقاشی کنم و نقاشی‌های آن و نوشته‌های آن همه انعکاس وجود من و هویت من است در دنیای بیرون.

منحنی مختصات زندگی من حول دو محور زمان و مکان شکل می‌گیرد. زمان لحظه‌لحظه‌هایی است که با خدا معاشقه می‌کنم و مکانم عرض و عرش خداست؛ عرضی که در آن همه‌چیز هست. آنجا که من باشم و من اینک هستم؛ چون می‌اندیشم.

و اندیشه‌های من حضور مرا تصویر می‌کند. ای زندگی! تو را می‌ستایم، ای زندگی! با تو معاشقه می‌کنم. ای زندگی! ای هدیهٔ الهی! لحظه‌لحظه تو را تجربه می‌کنم.

زندگی تو را دوست دارم و به تو عشق می‌ورزم

زندگی! ای مجموعه حیات من. زندگی! ای رخدادهای دنیا و آخرت من. من این بار تو را زیبا می‌نویسم و تو را زیبا نقاشی می‌کنم و تو را زیبا تصویر می‌کنم. زندگی! ای زیبایی‌های حاصل از افکار مثبت و خلاق من، زندگی! ای حاصل اعتمادبه‌نفس من و همه باورهای خوب من. زندگی! ای گل‌های زیبای ارتباطات من، من تو را دوست می‌دارم. آری! تا شقایق هست زندگی باید کرد، تا خدا هست زندگی باید کرد و تا من هستم زندگی باید کرد، ای زندگی تو داستان معراج منی.

ای خدای رحمان! ای عزیزی که زندگی را به من هدیه کردی و من را به حفظ و مراقبت از آن راهنمایی کردی، لطفاً به من بگو که چگونه این هدیهٔ تو را پاس بدارم.

خدایا! تو چگونه زندگی کردن را به من در این دنیا بیاموز. من خود، زندگی در سرای آخرت را خواهم آموخت.

خدایا! این زندگی را که به من هدیه کردی را با پندار نیک و گفتار نیک و کردار نیک مزین گردان.

خدایا! عشق خودت را در وجود من متجلی ساز تا من همچون تو عاشق و مهربان باشم.

خدایا! فرداهای من را بهتر از امروز قرار بده و شایسته خدمت به دیگران.

«زندگی کوتاه‌تر از آن است که دست‌کم گرفته شود»