نظرات کاربران درباره کتاب خداحافظ ویتامین

من خیلی خوشبختم. یکی از دلایلش اینه که فرصت داشتم این کتاب رو بخونم و از صفحه به صفحه‌ش لذت ببرم. روث بعد از مدت‌ها با جوئل که خیلی دوستش داشته به‌هم زده و متوجه می‌شه پدرش, هاوارد که استاد دانشگاه بوده، آلزایمر گرفته‌. اوضاع رابطه‌ی پدر و‌ مادرش به هم ریخته و لینوس، پسر خانواده ازشون دوری می‌کنه. حالا روث در میان این آشفتگی باید زندگی رو یاد بگیره. - من عاشق این کتابم چون: ۱- موضوع بسیار جذابی داشت. - ۲- شخصیت روث به شدت پرداخته و عالی بود. یکی از بهترین شخصیت‌های اصلی که تا به حال باهاش آشنا شدم. - ۳- روند داستان، طرز نگارش و هدف‌گذاری عالی داشت. - ۴- نشونم داد چقدر می‌تونم از همین حالای زندگی لذت ببرم. این کتاب برای من یه حس ناب بود. مثل اولین باری که توت فرنگی می‌خوری. ترجمه خوبی داشت و چند جا غلط ویرایشی به چشم می‌خورد که اصلا از روان بودن متن کم نکرده بود. لذت بردم.

کتاب روانی بود و کمی حالت طنز داشت تنها ایراد آخر داستان بود که به جایی نرسید

کتاب درباره ی دختریه ک زندگیش از هر لحاظ آشفته شده و دنبال راه‌هایی میگرده ک حال خودشو بهتر کنه..پدر و مادری که طلاق گرفته‌اند..برادری که دوری میکنه..پدری که آلزایمر گرفته..و عشقی ک شکست خورده.. برای من جذابیتی نداشت..و نتونستم ادامه‌ش بدم..تقریبا تا صد صفحه رو خوندم ولی هیچ اتفاق جدیدی نمی‌افته... مطمین نیستم درباره خواندن این کتاب..

متن کتاب روان در هنگام مطالعه کتاب انگار فیلمی آرامش بخش رو تماشا میکردم _مشکلات شخصیت اصلی داستان مثل مشکل خانوادش و جُداییش و بیماری پدرش بود و اون زمانی رو با دوستش و آشپزی برای پدرش و کارای آرامش بخش می‌کرد /از طرفی انتهای داستان باز بود در هرحال ارزش یک بار خوندن رو داره