نظرات کاربران درباره کتاب اول شخص مفرد

همون طور که تو معرفی گفته بود چندتا داستانِ که به نظرم خیلی ساده بود داستان های اولش یکم جذاب بود که البته همه داستان ها به هم ربط داشت ولی خب بعد کم کم شکل این می مونه که من بیام بگم :امروز صبح از خواب بیدار شدم و بعد هم فقط مورد علایق ام حرف بزنم و 🙄 و بیشتر در مورد موسیقی مورد علاقه اش و تیم بیسبال و اعضای اون حرف زده بود که من به شخصه چیزی سر در نیاوردم‌ اخرش هم یه طوری تمام شد که تو میخوای هی صفحه بزنی ببینی حالا که داستان خوبی نبود حداقل پس چی شد؟ چرا اینطوری تموم شد ؟ پایان جذابش کو؟

موراکامی در دنیای ادبیات داستانی بخصوص سورئالیسم مثل شرکت سونی در عالم صنایع الکترونیک و میتسوبیشی در خودروسازی میماند، خاص و جذاب و تا حدی پیچیده بطوری که شاید اوایل هر کتابش رو خواننده ها نپسندند ولی قلمش کشش زیادی دارد، بطوری که خواننده را همراه و شیفته میکند این مجموع داستان هر کدام معرف سبک های متمایز ولی شبیه به هم رمان های دیگرش است خصوصا داستان میمون، به همه توصیه میکنم

با وجود سانسور باز هم دلنشین بود. توصیفات زیبایی از احساسات و جریان زندگی داشت و برای من باعث تسکین و تسلی خاطر بود.

موراکامی قلم خوبی داره از ساده ترین ایده ها بهترین داستانا رو مینویسه ولی بعضی از داستانای این کتاب واسم جذاب نبودن

خوب بود

سومین کتابیه که از این نویسنده میخونم و نخونده گذاشتمش کنار اصلا سبک مورد علاقه ی من نیست ولی علت یک ستارم اینه که وقتی داستان هایی با شروع قوی میبینم که پایانشون بازه واقعا اعصابم خورد میشه... بعد کلی نویسنده هست که داستاناشون اصلا قوی نیست ولی سیصد صفحه نوشتن :) خلاصه که خداحافظ موراکامی:)