نظرات کاربران درباره کتاب مسئله مرگ و زندگی

کتابی دل‌نواز، جذاب و شورانگیز. این کتاب به معنای واقعی، مسأله مرگ و زندگی را به تصویر کشیده. بد نیست بعد از خواندن این کتاب، خود را ۸۸ ساله دانست و زندگی خود را از آن منظر قضاوت کنیم.

کتاب راجع به روزهای پایانی زندگی همسر اروین یالوم و رویاروئی زن و شوهر فرهیخته و دانشمند با این لحظات است. فصل های کتاب بصورت یکی در میان توسط هر دو نفر نوشته شده اما فصل های پایانی را اروین یالوم به تنهایی ادامه میدهد و در این فصول به توصیف روزهای پس از فقدان همسر و مشکلات روحی و روانی که پس از این فقدان با آن مواجه میشود می پردازد. اولین بار کتاب «درمان شوپنهاور» رو از اروین یالوم خونده بودم و این کتاب رو توصیه کردم به کسانی که در موقعیت مرزی تجربه مرگ هستند اما در مورد کتاب «مسئله مرگ و زندگی» میتونم اونو به دو طرف ماجرای مرگ توصیه کنم چه اونهایی که مرگ نزدیکی دارند و چه اونهایی که سوگ و فقدان رو تجربه میکنند. کلا با خواندن کتاب انرژی گرفتم که بهتر زندگی کنم تا مرگ باشکوه تری رو تجربه کنم

من تازه کتاب رو تموم کردم. ۱. ترجمه اش خوب بود و روان. اما اینکه نسخه اش سانسور داشته یا نه ، نمی‌دونم ۲. برای روانشناس ها برای اینکه نکته ای یاد بگیرند در خصوص سوگ باید بگم چیز خاصی نداشت اما برای کسانیکه عاشق رمان هستند بد نیست و عاشق این هستند که در مورد رابطه صمیمانه یک زوج مطلب بخونند. ۳.کل کتاب در مورد بیماری همسر یالوم و کارهایی که برای درمانش کردن، حرف زده و چند فصل آخر به دوران پس از مرگ همسرش و اینکه یالوم چند فصل آخرش رو مرور کوتاهی بر کتاب های دیگه اش گذاشته برای تحمل کردن سوگ همسرش( که بیشتر احساس کردم داره برای کتاب هایش تبلیغ می‌کند ،😁) من دو کتاب وقتی نیچه گریست و دروغ گویی رو مبل رو خوندم. بنطرم اون کتاب ها نکات آموزنده داشت برای درمانگری. ولی این کتاب شبیه رمان یا داستان کوتاه هست که خیلی کشدار شده. خلاصه. ارزش یکبار خوندن رو داره اما شخصا فک نکنم دوباره دلم بخواد بخونمش.

مریلین یالوم در سن هشتاد و هفت سالگی به بیماری لاعلاج میلومای چندگانه مبتلا شده و چندماه بیشتر از عمرش نمانده. به همسرش اروین یالوم (یکی از بنیانگذاران روانشناسی اگزیستانسیال) پیشنهاد می‌کند تجربهٔ روزهای آخر عمرشان را به شکل یک کتاب منتشر کنند تا شاید برای کسانی که تجربه مشابهی را می‌گذرانند کمک کننده باشد. هر فصل از کتاب را یکی از آنها می‌نویسد. در فصل‌های پایانی مریلین دیگر حضور ندارد و اروین به تنهایی به نوشتن ادامه می‌دهد. با این اروین سال‌ها به آدم‌های دیگر کمک کرده تا رنج از دست دادن عزیزانشان را تحمل کنند، اما رنج فراق مریلین کسی که از ۱۵ سالگی عاشقش بوده، فراتر از انتظارش است. کتاب تأثیرگذاری است. خواندن تجربهٔ روزهای آخر مرگ‌ و رنجی که همراهش می‌کشد، غمگین کننده و تلخ است اما نگاه این دو نفر به زندگی و قدرت روایتگریشان‌ کتاب را امیدبخش و خواندنی کرده است.

کتاب بسیار رمانتیک،علمی و شیوایی است که در سبک آن اگر بخواهیم نام ببریم میتوانیم به "تولستوی و مبل بنفش"و "سه شنبه ها با موری"اشاره کنیم. شاید این آخرین کتاب یالوم در سن نود سالگی باشد(البته امیدوارم بیش از اینها عمر کند )جهان به این تیپ انسان های قدرتمندی که با شجاعت از تجربه مرگ عزیزانشان می نویسند و آنرا برای میلیون ها نفر به نگارش در آورده و مورد کند و کاو قرار می دهند به شدت نیاز دارد. شاید بقول ماکسیم گورکی (نویسنده روس)اروین یالوم نیز از همان دسته انسان های شایسته ای باشد که بتوانیم کلاهمان را با افتخار از سر خویشتن برداریم و به او بگوییم "از آشنایی با شما خوشوقتم قربان،هرچه بیشتر عمر کنید باعث افتخار جهانیان است" یالوم روانشناسی برجسته از نسل رولو می است که شاید تا ده ها سال دیگر جهان علم، همچین انسان والایی که هم در رمان نویسی و هم در پزشکی چیره دست باشد به خود نبیند.

این نشون می ده آدم وقتی چیزی رو با تمام وجودش بنویسه تا چه حد میتونه تٱثیر گذار باشه حتی اگه در اصل نویسنده هم نباشه. خیلی عجیبه.

بسیار تاثیرگذار، تامل برانگیز و آموزنده، بنظر من این کتاب فقط مناسب روبرو شدن با فقدان و سوگ نیست بلکه زندگی زیبا، سرشار از احترام، علاقه و دوستی و رفاقت مریلین و اروین لحظه به لحظه انسان رو تحت تاثیر قرار میده، پس میشه اینهمه سال، از پانزده سالگی تا 87 سالگی علاقه و عشق رو اینطور زیبا حفظ کرد، اگر اسامیشون رو سرچ کنید میبینید همانطور که اروین در جای جای کتاب گفته بسیار با عشق دست در دست هم دارند، برای من نوع زندگی و رفاقتشون خیلی الهام بخش بود، چه فکر خوبی کرد مریلین که با هم این کتاب رو بنویسن، کتاب بسیار ارزشمندیه که به زیبایی زندگی، مواجهه با مرگ خود شخص و مواجهه با مرگ عزیزان رو صادقانه توصیف میکنه. البته اینقدر زندگی پرباری داشتند که شاید خیلی از خوانندگان تجربه چنین زندگی ای رو نداشتن، شاید ازین نظر تفاوت باشه بین کسانی که کتاب و میخونن و نویسندگان کتاب و از این نظر برای کسی که حسرت سالها زندگی نکرده داره نمیتونه چندان کمکی برای مواجهه با مرگ باشه. ولی برای ما زنده ها الهام بخش خوبیه که طوری زندگی کنیم که در پایان همینقدر آروم و خوشحال باشیم.

تقریبا میشه گفت با کتابای اروین یالوم کم ارتباط میگیرم، و خیلی جذابیت خاصی برام ندارن. اما این کتاب خیلی چیز ها بهم آموخت. اینکه به این فکر باشم که به قدری تلاش کنم که ثمره هایی رو بعد مرگم به جا بذارم و تا بلکه حتی یک آدم بتونه ازشون استفاده کنه و براش مفید باشه، یک چیزی که ارزش معنایی داشته باشه. از این کتاب یاد گرفتم که هر چقدر هم آدم عمر با برکت و پر کوششی داشته باشه بازم بالاخره یک روزی میرسه که از جدا شدن از عزیزانمون واهمه داریم و این ترس از جدایی میشه دغدغه روز های آخر زندگیمون..پس چه بهتر که از قبل یه وقتایی رو هم به مرگ فکر کنم و تلاش کنم از دید دوستانه بهش نگاه کنم تا شاید بفهمم مرگ چیز بدی نیست و باطن و ذات لطیفی داره که تمام خوبی های اینجا هم به پای لطافتش نمیرسن..... از این کتاب آموختم که باید به مرگ فکر کرد، انگار فکر کردن به مرگ برای هر آدمی امری ضروری باشد، امری ضروری و حیاتی، چجور میشه به زندگی بعد از مرگ فکر نکرد، به حیاتی ابدی....

باسلام و تشکر از امکان استفاده الکترونیکی کتابها اثار دکترریالوم یکی از یکی بهتر ودغنی در اگاهی به زوایای روحی بشری،رو با زبانی ساده و روان مطرح می کند که صداقت و شرافت انسانی یک روانپزشک توامان ارزش بیشتری به انها می بخشد روانپزشکی مسیول که در حین انجام کار با بیمارانش ،دایم در حال روانکاوی شخصی خود بود که بتواند از پنهانی ترین بخشهای وجودی خود اگاه باشد او در برخورد با دغدغه های ۴ گانه مشترک بشری خیلی عالی ،انسان تنها ،افسرده ،... رو صادقانه تحلیل می کند و از طرفی با گروههای روان درمانی ،و در درمان متقابل گروهی از عهده این کار هم به نحو عالی برامده است حقیقتا ارزو دارم ،ادرس ایمیلی هز ایشون داشته باشم‌ خیلی خواهان تماس با ایشان و ابرلز احساس قلبی ام به ایشون هستم اگر در این مورد یاریم دهید ،بسیاررسپاسگزاررخواهم بود

همیشه آرزویم این بود که دکتر یالوم را از نزدیک ببینم و با او قهوه ای بخورم و در مورد کتابهایش و تاثیری که بر من گذاشته اند صحبت کنم. به او بگویم که با کتاب 'وقتی نیچه گریست' با او آشنا شدم ولی به نظرم شاهکارش رمان 'درمان شوپنهاور' ش بود (البته بعد از کتاب 'یالوم شدن'). همیشه خدا خدا میکردم که او نمیرد. حال با خوندن این کتابش حس میکردم در روزهای سختش کنارش بوده ام. حس میکردم زندگی معمولی او چقدر حرف برای آموختن دارد. همیشه در اثارش شجاعتش را در افشای خودش می ستودم، که در این کتابش این شجاعت به نهایت درجه خود رسیده بود‌. به جرات میگویم که او یکی از تاثیر گذارترین انسانها در زندگیم بوده و است. او به من شجاعت قبول واقعیت و سپس در کنار آن لذت بردن از هستی را اموخته است. از خدا میخواهم که عمرش دراز باشد.

یالوم خوان هستم و همه آثارش رو با عشق می خونم. این کتاب هم به نظر من خیلی تامل برانگیز و جذاب بود با وجود مشغله زیاد سه روزه تمومش کردم

عالی بود

چقدر زیبا ، صریح ، عاشقانه و پر از بیان احساسات بدون هیچ خجالتی💚 مریلین عزیز و دکتر یالوم آرزو میکنم همه زندگی هاش مشترک مثل شما بدون هیچ حسرتی تموم بشن 🥺🌱

کتاب بسیار بسیار خوبیه. مثل بقیه کتابای یالوم. فقط حیف که ترجمه ش سانسور شده

یک عاشقانه زیبا و واقعی ، و باز هم اشاره به قانون اتانازی که من به جد باهاش موافقم...👌

برای افرادی مثل خودم که سرطان رو تجربه کردن و درگیرش هستن میتونه جالب باشه چون تجربیات و حس های مشترک زیادی داریم هممون با نویسنده ولی چه کاریه خودتون رو اذیت کنین با این کتاب خیلی غم انگیزه تو ایران به اندازه کافی غم داریم

برای کسانی که غم از دست دادن عزیزی دارند توصیه میکنم بخونن. یک داستان واقعی که کاملا احساساتش رو با تمام وجود درک میکنی

دروود دوستان کتابخوان متن بسیار روان ساده سلیس و دوست داشتنی هست، بشدت حس قدرشناسی و ذهن آگاهی زمان و مکان و اشیا مورد علاقمون رو القا میکنه...حس اینکه از تک تک لحظات بودن در کنار خانواده لذت ببریم و تا بینهایت فقط و فقط با تمام وجود زندگی کنیم.

یکی از کتاب های شورانگیز، آرام، ناب و جذاب درباره مساله ای به نام مرگ و زندگی. درست است که تک تک جملات کتاب را نوعی نگرانی در عین حال ارامش فراگرفته اما بیشترین جذابیت آن این ست که یک نفر مرگ خود را ذره ذره در جام کلمات می ریزد تا روزی که مرگ او را بنوشد. هم اروین هم مریلین نویسنده این کتاب اند. شوهر، شاهد گداختن تن همسر نازنین ست و همسرش روای این ذره ذره مذاب شدن در این جهان و رهسپار شدن سوی ابدیت. جایی که مریلین یالوم از دوستان مختلفش در دنیا حرف می‌زند و اینکه زن وشوهری برای دیدن او از اروپا به آمریکا آمدند برام خیلی جالب بود. از اینکه مرگ، چقدر زندگی رو براشاه شورانگیز می‌کرد در شعف و شگفتی فرو رفتم. از اینکه گاه بیزار میشد از بودن از خوردن قرص های تا همیشه ناتمام از خستگی کشیدن بار زندگی بر دوش. و در عین حال دوستدار زندگی بودن. این کتاب رو عمیقا بوییدم و چشیدم. به مرگ دست دادم و گفتم تو به من یاد دادی زندگی کنم. زندگی از مرگ مهم تر است. این کتاب را در یک. جمله نیچه میشه عصاره وار تقدیم کرد به همه زندگی را به تمامی زندگی کن و بهنگام بمیر!

این کتاب روایت زندگی یک زوج دوست داشتی است. بعد از اینکه تمام مراحل زندگی را عاشقانه و پابه پای همدیگه پشت سر گذاشتند، و حالا با پیری،بیماری و مرگ دست و پنجه نرم میکنند. نمیدونند چطور باید از هم خداحافظی کنند و پس از مرگ یکی، چه برسر دیگری میاد. ‌خوندن این کتاب مثل اینه که از آخر به اول یک فیلم رو ببینید. حالا این فیلم میتونه مسیر زندگی تون باشه. اگه در اخر خط باشی وقتی به گذشته نگاه میکنی چه چیزهایی دلت رو گرم میکنه؟خوشحالت میکنه؟ گاهی وقتها، اگه خودمون رو در پیری تصور کنیم یا در بستر مرگ، خیلی بهتر میتونیم برای الانمون تصمیم بگیریم. این موقعیت رو بارها در این کتاب تجربه کردم.

بیشتر ادای دین و احترام نویسنده بود به همسرش ، چیز خاصی برای مخاطب نداشت . من انتظار داشتم برای سپری کردن دوران سوگواری کمک کننده باشه اما نبود ، فقط اشاره به تجربیاتی بود که همه تو این شرایط دارن . ارجاعات زیاد به زندگی شخصی این خانواده و کتابهای دیگر یالوم برای من خسته کننده بود . در کل با کتاب های دیگر یالوم قابل مقایسه نیست .‌

ایده‌ی کتاب برام جذابیت داشت، نوشتن کتابی مشترک توسط زوجی نویسنده که یکی سرطان دارد و... با تمام وجود دلتنگی و فقدان نوشته شده در صفحات این کتاب رو تجربه کرده‌ام... هرچند قسمت‌هایی از کتاب تکرار بود و تکرار و تکرار، اما مگر دلتنگی و غم فقدان چیزی به جز همین تکرارهاست... خوبه که خواندن این کتاب به بخشی از تجربه‌ی کتابخوانی‌مان اضافه شود.

بدون در نظر گرفتن نویسنده و بقیه کتاب هاش کتاب داستان یه زندگی با عشق و خوب تعریف می‌کنه که حالا به واسطه مرگ یکی از آنها داره پایان میگیره و لحظه به لحظه بیماری و جدایی تعریف می‌کنه که باعث ناراحت شدن حال بد میشه و فکر میکنم این درست نباشه که اینجوری خودمون آزار بدیم و نویسنده و همسرش به جهان پس از مرگ اعتقادی ندارن و این با اعتقادات ما همخوانی نداره و باعث میشه زندگی انسان پوچ بی‌هدف باشه

با اینکه عادت کردم کتاب های آقای یالوم را به صورت صوتی و با صدای آقای اتقیایی و دیگران گوش بدم. اما جذابیت کتاب های یالوم به قدری هست که نمی تونم صبر کنم این کتاب صوتی بشه. 😄😊

متن جذاب و گیرایی داره و مترجم یه کار روانی رو از خودش ارائه داده. حدود چندماهی که مریلین همسر اروین یالوم مبتلا به سرطان میشه رو از زبان خودش و همسرش میشنوید که البته فصل های پایینی رو خود اروین مینویسه. این روان درمانگر که بیش از هرچیز دیگه ای در زندگی کاریش به مرگ و اضطرابش و نحوه مقابله با اون پرداخته، الان تجربه شخصیش از غم و فقدان و داغدیدگی عزیزترین کسش رو توضیح میده. باید دید که نحوه عملکر شخصیش چطور بوده. به عنوان جدیدتریت کتاب یالوم، حتما توصیه میکنم قبل از خوندنش کتاب خیره به خورشید، مامان و معنای زندگی، انسان موجودی یک روزه و درمان شوپنهاور رو قبلش بخونید.

یکی از بهترین کتابایی بود که از یالوم خوندم به کسانی که میخوان این کتاب رو بخونن توصیه میکنم اول کتابای قبلی یالوم رو بخونن و در آخر سراغ این کتاب بیان چون تو این کتاب گریز هایی به کتاب های قبلیش میزنه و در کل خوندن کتاب های قبلی یالوم باعث میشه دید و فهم بهتری از دیدگاهش به زندگی و قلمش داشته باشید و این باعث میشه بیشتر باهاش آشنا بشید ، یه پیشنهاد دیگه ای هم که دارم اینکه شماره ۲۶ مجله کاروان مهر رو هم بخونید داخلش چند تا مصاحبه با یالوم انجام شده که جالبه این کتاب بیشتر شرح خاطراتته ، من از خوندنش لذت بردم و تمام غم و عشقی که تو کتاب از طرف اروین یالوم و همسرش گفته شده بود رو احساس کردم پیشنهاد میکنم این کتاب رو زمانی بخونید که ذهنتون آرومه چون کلا در مورد مسائلی صحبت میکنه که عمیق هستن و نیاز به فکر کردن دارن امیدوارم از خوندتش لذت ببرید

عالی بود واقعا.

من این کتاب رو نخوندم ولی مجتبی شکوری یک پادکست داره در موردش، اونو گوش دادم، و با اختلاف یکی از بهترین کتاب هایی بود که در رود معرفی شد. به شدت غمگین ولی ازونا که بعدش حس خوبی داری

اروین یالوم که استاد هدایت دیگران در مواجهه با ترس‌های وجودی است ، چطور با این مسأله مواجه می شود و در معرض عمیف ترین سوگ خود قرار می گیرد. بسیار کتاب ارزشمندی است ولی خواندن آن نیازمند انرژی زیاد روانی است

یالوم با تألیف این کتاب نشان داد به هر آنچه که تاکنون بعنوان نظریه مطرح کرده بود باور عمیق دارد.

گاهی با وجود آمدن مشکلی، زندگی برایمان سخت میشود ولی هیچ مسله ایی مانند مرگ غیر قابل حل نیست...

کتاب خوبی بود، گرچه همزاد پنداری با نویسنده در طول کتاب من رو خیلی اذیت کرد. در کل بنظر من دو نویسنده کتاب واقعا خوشبخت بودند که هم موفق بودند و هم انسانهای خوبی بودند و هم تاثیرگذار بودند، فقط به این فکر می کنم که تمام رنجهایی که آقای یالوم کشیدند، چقدر کمتر میشد اگر به دنیای پس از مرگ اعتقاد داشتند.

همراه با اروین یالوم و مریلین، به خوبی میتونیم احساسات و باورهامون رو درباره مرگ خودمون و عزیزامون مشاهده کنیم

چه صادقانه هر چه در دل و ذهن‌شان گذشته نوشتند....

مثل شخصیت نویسنده این کتاب هم فوق العاده بود.

کتاب تاثیرگذار و عمیق البته تلخی بود. صداقت، تعهد و راحتی نویسنده ها برای بیان و ابراز خودشون تو این موقعیت جالب توجه بود. ایده ی کتاب از سوگ برای مرگ دیگران نگاهم رو به این موضوع به کل عوض کرد : نوعی سوگواری برای از دست دادن حجمی از زندگی خودمون در حالی که هنوز زنده هستیم. هر چه این نوع رابطمون صمیمی تر بوده باشه و اون فرد به عمق تنهاییمون بیشتر نفوذ کرده باشه این سوگواری شدیدتر هست. وقتی کس نزدیکی به ما میمیره قسمتی از ما هم با اون به خاک سپرده میشه و برای همیشه از دست میره. همزیستی (شریک شدن تجربیات و احساسات و افکارمون با فرد دیگر که خب اگه علاقه نباشه شاید ممکن نباشه)به مدتی به اندازه کافی طولانی وابستگی میاره. به این معنی که اینقد یه تجربه رو با کسی شریک میشیم که دیگه به تنهایی نمیتونیم تجربه یا احساسش کنیم و اون حس و حالی که باید از یک تجربه داشته باشیم نداریم مثل اولین عیدی که نویسنده بدون حضور همسرش توصیف میکنه. وابستگی در احساس و تجربه— از دست دادن قدرت مستقل زیستن یا به تنهایی زیستن —یعنی وابسته بودن به حضور کسی برای بروز خود برای تجربه و احساس کردن و برای زیستن. به عبارت دیگه این فرد بعد از مدتی تنها دری هست به روی احساسات و تجارب ما که با از دست دادنشون این در بسته میشه و خلأیی که ایجاد میکنه به ما حس کنده شدن از زندگی و غیرواقعی بودن هر تجربه ای رو میده. شاید برای همینه که بعد از گذر از مرحله ی انکار نیاز داریم به یک یا چند سال تا خودمو دوباره پیدا کنیم و از نو یادبگیریم که چطور میتونیم دوباره و تنهایی احساس کنیم، تجربه کنیم و زندگی کنیم.

بسیار عالی.

به نظر من اگر قبل از خوندن این کتاب ، کتاب من چگونه اروین یالوم شدم را خونده باشید لذت خوندن این کتاب براتون دوچندان میشه

شاهکاری از یالوم وهمسردرحال مرگش، من خیلی دوست داشتم .

کتاب خوبیه برای یک بار خوندن.

برای کسانی که کسی رو از دست دادن توصیه می کنم. با اینکه فقط روایتی ساده از زندگی یک زوجه ولی در واقع قصه ای تاثیرگزار از عشق و جدایی هست.

من خیلی از این کتاب یالوم لذت نبردم فکر میکنم به دو دلیل: اول اینکه این کتاب نمایش تجربهٔ مستقیم مرگ برای یالوم هست در تقابل با سایر کتبش که نمایشی ایده آلیستی و شاید شعار زده بود. دلیل دوم اینکه به نظر میاد بعد از شکست یالوم در رابطه با مادرش (که بارها در کتب مختلفش به اون اشاره میکنه و اکثر کتب پیرامون این مسئله هست)، همسرش مریلین جای این رابطه رو پر میکنه و هستهٔ وجودی یالوم رو شکل میده. و با فوت مریلین همونطور که بارها در همین کتاب بهش اشاره میکنه، بخش زیادی از این هستهٔ وجودی، به همراه خاطرات درونی نشده به علاوه شاهد همیشه زندهٔ کارها و هنرهای یالوم هم از دست میره و گویی یالوم دیگه هنری برای ارائه نداره یا تمایلی برای ارائهٔ این هنر نمی بینه. خوندن این کتاب از این نظر جالبه که تفاوت یالوم در سوگ نشسته رو با یالوم شعار زده (در کتب دیگرش) به خوبی نشون میده.

کتاب بیشتر توصیف شرح زندگی نویسندگان و زندگی کاری ، خاطرات خانوادگی و دوست و رفیق هاشون بود. من این کتاب رو خیلی کاربردی ندیدم ولی داستانش یکبار ارزش خوندن داره

زیبا و گاهی دردناک بود کتاب های یالوم همیشه اموزنده است

بسیار عالی

با سلام خدمت خوانندگان گرامی این کتاب بر نگرش من نسبت به زندگی تاثیر عمیقی گذاشت، اینکه مرگ حتمی است، پس خوب زندگی کنم، رویاهایم را دنبال کنم که در زمان مرگ حسرت نداشته باشم، با مردم مهربان باشم که در لحظه مرگ با خیالی آسوده بمیرم، و از طرفی ارزش زنده بودن و زندگی کردن و توجه به سلامت و دانستن قدر این زندگی کوتاه را برایم دو چندان کرد، این کتاب ارزش وجود عشقی عمیق و وجود همسری که اینچنین عاشقش باشی را برایم به تصویر کشاند. این کتاب زیبایی خدماتی را که در طول عمر به انسانها کرده ای و ارج گذاری انسانها را به آن خدمات برایم ملموس کرد. در مجموع رمانی زیبا و ساده بود که در عین سادگی ارزش عشق و زندگی مفید در جهت امال و آرزوهای خود که همچنین در برگیرنده خدمت به دیگر انسانها باشد را به عمق وجودم نشاند.

مثل تمام کتا‌ب‌های دیگر یالوم، این کتاب هم بی‌نظیر و روان و خواندنی‌ بود 👌🏻

besiar jaleb v arzandeh

عالی بود مرگ هم مانند تولد واقعیت دارد پس باید آنرا بپذیریم

کتابی که بی نهایت زیباست…..