متن روان

جذابیت

ترجمه

کتاب دکوپاژهای مرجع ۲ نوشته کریستوفر کنورتی است که با ترجمه محمد ارژنگ منتشر شده است. این کتاب از مجموعه دکوپاژهای مرجع است که به دکوپاژ صحنه‌های گفتگو می‌پردازد.
درباره کتاب دکوپاژهای مرجع ۲
برخی فکر می‌کنند بعضی فیلم‌های سینمایی به این خاطر جلوهٔ سینمایی بیش‌تری دارند که بودجهٔ هنگفتی داشته‌اند. چیزی که من امید دارم از طریق مجموعه کتاب‌های «دکوپاژهای مرجع» نشان بدهم این است که خلق جلوهٔ سینمایی هزینه‌ای در بر ندارد. قوت یک صحنه مربوط به این است که شما دوربین را کجا می‌گذارید و چگونه بازیگران را جاگذاری و هدایت می‌کنید؛ خصوصاً موقعی که از یک صحنهٔ گفت‌وگو فیلم می‌گیرید. 
با تمهیداتی که در این کتاب خواهید آموخت، شما می‌توانید صحنه‌های گفت‌وگو را به همان قدرتی بسازید که سزاوارشان هستند؛ به شکلی که با گرفتن بازی مناسب از بازیگران بتوانید هر نکتهٔ داستان، هر احساس، و هر مفهومی را به روشنی منتقل کنید.
شما در کتاب دکوپاژهای مرجع ۲ می‌خوانید بهترین روش برای فیلمبرداری صحنه‌های گفت‌وگو چیست.
خواندن کتاب دکوپاژهای مرجع ۲ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به سینما و تصویربرداری پیشنهاد می‌کنیم.
بخشی از کتاب دکوپاژهای مرجع ۲ 
تصاویر روبه‌رو، روش دوربین‌گذاری استاندارد را نشان می‌دهند که در آن یک بازیگر روبه‌روی دیگری‌ست و هر دو نما از فاصله و زاویه‌ای برابر گرفته شده‌اند. در این کتاب، من به این روش دکوپاژ (یا دوربین‌گذاری) تحت‌عنوان «زاویهٔ معکوس»۳ ارجاع خواهم داد. روش زاویهٔ معکوس محصول زمانی‌ست که وقت تنگ است، عوامل خسته‌اند یا کارگردان قدرت ایده‌پردازی‌اش را از دست داده است. این روش در کل خوب، اما کسل‌کننده است. کارگردانان بسیاری هستند که تلاش می‌کنند روششان از دیگران متمایز باشد، اما همین که به صحنه‌های گفت‌وگو می‌رسند، چیزی که به کار می‌گیرند همین روش استاندارد است.
این روشِ معمول، به چند دلیل استفاده می‌شود: سریع است، ساده است، و اگر نسبت به کیفیت نورپردازی حساسیت زیادی ندارید، می‌توان هر دو زاویه‌اش را در آنِ واحد (با دو دوربین) گرفت. اگر گفت‌وگوها به خودی‌خود جذاب باشند، اکثر بینندگان از محصول این روش راضی خواهند بود. بسیاری فیلم‌های مردم‌پسند جز استفاده از این روش، کار دیگری نکرده‌اند؛ پس سؤال این‌جاست: چه علتی دارد که شما روش سخت‌تری را بیازمایید؟
کارگردانانی که صحنه‌های گفت‌وگو را خلاقانه به تصویر می‌کشند، در واقع درونمایهٔ فیلمنامه را متبلور می‌کنند. شما نباید دوربین یا بازیگر را صرفاً به این دلیل جابه‌جا کنید که توجه بیننده را جلب کرده باشید (گرچه یک تصویر زیبا همیشه جذابیت بیشتری دارد)، بلکه شما می‌توانید صحنه را هوشمندانه بپردازید تا معنای آن را عمیق‌تر کرده و تأثیری قدرتمندتر خلق کنید. فیلم‌هایی که در این کتاب مثال زده شده‌اند را تماشا کنید، آن‌وقت خواهید دید که وقتی دوربین برای ثبت خلاقانهٔ گفت‌وگو به کار می‌رود، صحنه‌ها به چه خوبی‌ای در می‌آیند.
اگر شما صحنه‌تان را به خوبی بچینید، کاری بیش‌تر از ثبت صِرف صحنه انجام می‌دهید؛ با این کار شما، محتوا، احساسات، و کنش هر لحظه را منعکس می‌کنید. این موضوع در هیچ جا به اندازهٔ گفت‌وگو مهم نیست. مایهٔ تأسف است که بسیاری از کارگردانان به این راضی می‌شوند که صحنه‌شان را با یک نمای معرف حرکتی شروع کنند و بعد دوربین را به زمین میخ کنند تا با روش زاویهٔ معکوس گفت‌وگو را به تصویر بکشند.
شما بهتر از این را می‌توانید انجام دهید، اما برای انجامش با چالش‌هایی مواجه خواهید بود. هر گاه بازیگران و دوربین به حرکت در می‌آیند، ممکن است صدابردار از نتیجهٔ کارش راضی نباشد و بخواهد چند نمای بسته بگیرید تا او بتواند صدای بهتری ضبط کند. البته شما می‌توانید این کار را بکنید، اما شجاعتش را داشته باشید و آن چیزی که خودتان واقعاً می‌خواهید را ثبت کنید.

کتاب&nbsp;دکوپاژهای مرجع ۲ نوشته کریستوفر کنورتی است که با ترجمه محمد ارژنگ منتشر شده است. این کتاب از مجموعه دکوپاژهای مرجع است که به&nbsp;دکوپاژ صحنه‌های گفتگو می‌پردازد.<h2>درباره کتاب&nbsp;دکوپاژهای مرجع ۲</h2>برخی فکر می‌کنند بعضی فیلم‌های سینمایی به این خاطر جلوهٔ سینمایی بیش‌تری دارند که بودجهٔ هنگفتی داشته‌اند. چیزی که من امید دارم از طریق مجموعه کتاب‌های «دکوپاژهای مرجع» نشان بدهم این است که خلق جلوهٔ سینمایی هزینه‌ای در بر ندارد. قوت یک صحنه مربوط به این است که شما دوربین را کجا می‌گذارید و چگونه بازیگران را جاگذاری و هدایت می‌کنید؛ خصوصاً موقعی که از یک صحنهٔ گفت‌وگو فیلم می‌گیرید.&nbsp; با تمهیداتی که در این کتاب خواهید آموخت، شما می‌توانید صحنه‌های گفت‌وگو را به همان قدرتی بسازید که سزاوارشان هستند؛ به شکلی که با گرفتن بازی مناسب از بازیگران بتوانید هر نکتهٔ داستان، هر احساس، و هر مفهومی را به روشنی منتقل کنید. شما در کتاب&nbsp;دکوپاژهای مرجع ۲ می‌خوانید بهترین روش برای فیلمبرداری صحنه‌های گفت‌وگو چیست.<h2>خواندن کتاب&nbsp;دکوپاژهای مرجع ۲ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم </h2>این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به سینما و تصویربرداری پیشنهاد می‌کنیم.<h2>بخشی از کتاب&nbsp;دکوپاژهای مرجع ۲ </h2>تصاویر روبه‌رو، روش دوربین‌گذاری استاندارد را نشان می‌دهند که در آن یک بازیگر روبه‌روی دیگری‌ست و هر دو نما از فاصله و زاویه‌ای برابر گرفته شده‌اند. در این کتاب، من به این روش دکوپاژ (یا دوربین‌گذاری) تحت‌عنوان «زاویهٔ معکوس»۳ ارجاع خواهم داد. روش زاویهٔ معکوس محصول زمانی‌ست که وقت تنگ است، عوامل خسته‌اند یا کارگردان قدرت ایده‌پردازی‌اش را از دست داده است. این روش در کل خوب، اما کسل‌کننده است. کارگردانان بسیاری هستند که تلاش می‌کنند روششان از دیگران متمایز باشد، اما همین که به صحنه‌های گفت‌وگو می‌رسند، چیزی که به کار می‌گیرند همین روش استاندارد است.این روشِ معمول، به چند دلیل استفاده می‌شود: سریع است، ساده است، و اگر نسبت به کیفیت نورپردازی حساسیت زیادی ندارید، می‌توان هر دو زاویه‌اش را&nbsp;در آنِ واحد (با دو دوربین) گرفت. اگر گفت‌وگوها به خودی‌خود جذاب باشند، اکثر بینندگان از محصول این روش راضی خواهند بود. بسیاری فیلم‌های مردم‌پسند جز استفاده از این روش، کار دیگری نکرده‌اند؛ پس سؤال این‌جاست: چه علتی دارد که شما روش سخت‌تری را بیازمایید؟کارگردانانی که صحنه‌های گفت‌وگو را خلاقانه به تصویر می‌کشند، در واقع درونمایهٔ فیلمنامه را متبلور می‌کنند. شما نباید دوربین یا بازیگر را صرفاً به این دلیل جابه‌جا کنید که توجه بیننده را جلب کرده باشید (گرچه یک تصویر زیبا همیشه جذابیت بیشتری دارد)، بلکه شما می‌توانید صحنه را هوشمندانه بپردازید تا معنای آن را عمیق‌تر کرده و تأثیری قدرتمندتر خلق کنید. فیلم‌هایی که در این کتاب مثال زده شده‌اند را تماشا کنید، آن‌وقت خواهید دید که وقتی دوربین برای ثبت خلاقانهٔ گفت‌وگو به کار می‌رود، صحنه‌ها به چه خوبی‌ای در می‌آیند.اگر شما صحنه‌تان را به خوبی بچینید، کاری بیش‌تر از ثبت صِرف صحنه انجام می‌دهید؛ با این کار شما، محتوا، احساسات، و کنش هر لحظه را منعکس می‌کنید. این موضوع در هیچ جا به اندازهٔ گفت‌وگو مهم نیست. مایهٔ تأسف است که بسیاری از کارگردانان به این راضی می‌شوند که صحنه‌شان را با یک نمای معرف حرکتی شروع کنند و بعد دوربین را به زمین میخ کنند تا با روش زاویهٔ معکوس گفت‌وگو را به تصویر بکشند.شما بهتر از این را می‌توانید انجام دهید، اما برای انجامش با چالش‌هایی مواجه خواهید بود. هر گاه بازیگران و دوربین به حرکت در می‌آیند، ممکن است صدابردار از نتیجهٔ کارش راضی نباشد و بخواهد چند نمای بسته بگیرید تا او بتواند صدای بهتری ضبط کند. البته شما می‌توانید این کار را بکنید، اما شجاعتش را داشته باشید و آن چیزی که خودتان واقعاً می‌خواهید را ثبت کنید.&nbsp;

«دکوپاژهای مرجع ۲» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/90927

دانلود و خرید دکوپاژهای مرجع ۲

دکوپاژ صحنه‌های گفتگو

نظرات کاربران