نظرات کاربران درباره کتاب ماهی‌ها نگاهم می‌کنند

اوایل کتاب انقدر درباره ورزش و کشتی نوشته بود که اگه بعنوان نمونه کتاب فقط صفحات اول میخوندم هیچوقت ادامه نمیدادم ولی خوشبختانه توی بینهایت خوندمش و از وسطهای کتاب تازه متوجه حس خوبش شدم.اگرچه با روحیه هر کسی سازگار نیست و یه کتاب غمگینه ولی قلم نویسنده بنظرم عالیه. زندگی افسرده و تنهاییهای مدرن مون خیلی ملموس شرح میده.حس و حال کتاب، نگاهش و انتخاب موضوعش خیلی خوب بود. یه کتاب خاص پسند

انقدر مشکل نگارشی داره و «ها» رو بد به کلمه‌ی قبلیاش چسبونده که نتونستم بیشتر از ۵درصدشو بخونم!

داستان با ایده‌ی پدرکشی شروع میشه. اصراری به پرگویی و ساخت صحنه‌های با جزییات بالا نداره. به جاش تغییر فضا و مود رو به خوبی انجام می‌ده. پر از خرده‌روایته و همه‌ی روایتهای و اتفاق‌های داستان هم به نظرم به مضمون وفادارند.

خیلی مشکل نگارشی داره

توصیف های جزیی متن داستان واقعا برام جذاب بود. کتاب خوبی بود و لذت بردم از خوندنش

یه کتاب به‌شدت بی‌محتوا معنا و مفهومی نداره و سیر درست حسابی هم همینطور زندگی یه گزارشگر روزنامه که از مسابقات بوکس زیرزمینی گزارش‌های مخاطب جذب‌کن و غیرواقعی می‌نویسه معدود آدمهای زندگیش یکی بعد از دیگری می‌میرن و اون به زندگی مزخرف و تأسف‌بارش تا سالها بعد ادامه میده سراسر داستان بی‌هدفی، تنهایی مفرط و به دور از گرمای خونه و خونواده، ناامیدی بیش از حد به وفور یافت میشه اما به طرز عجیبی این آدم خودکشی نمی‌کنه، ازدواج می‌کنه، بچه‌دار و نوه‌دار میشه اما کوچکترین اثری از محبت و زندگی و عشق درش به وجود نمیاد و به زندگی پوچ و بی‌حسش تا ۷۱ سالگی و بیشتر ادامه میده (انتهای داستان نمیمیره) توصیفات جذابی نداره هیچ چیزی نداره که آدم رو جذب به خوندنش کنه طبق توضیحی که برای کتاب اومده و نظر دو دوستی توصیه کردنش شروع به خوندن کردم اما هرچی پیش رفتم بیشتر به دیوانگی نویسنده پی بردم (اگه توضیحات مترجم رو درمورد نویسنده در ابتدای کتاب بخونید به حقانیت حرفام پی می‌برید) شخصیت اول داستان هم درست مثل نویسنده‌ش و حتی بیشتر از اون دیوانه‌‌ست تنها چیزی که باعث شد تا انتها بخونم این بود که ببینم ته این زندگی رقت‌بار چطور رقم می‌خوره که کاملا خلاف انتظار بود وقتتون رو با خوندنش هدر ندید!