نظرات کاربران درباره کتاب جامعه‌ی فرسودگی؛ جامعه‌ی شفافیت

این کتاب مخاطب عام رو دل زده می کنه ولی اگر کسی یکسری پیش نیازهای فلسفی و علوم انسانی حداقلی داشته باشه این کتاب عالیه و دکتر مجتبی شکوری در کتاب باز خیلی تعریف این کتابو کرده. نویسنده فرسودگی و افسردگی رو بزرگترین بیماری جامعه فعلی میدونه که این جامعه دستاورد سالار شده و هر انسانی در این جامعه حتما باید دستاوردی داشته باشد و انسان زیر فشار این همه دستاورد له و فرسوده میشود.

(۴-۱۱-[۵۲]) این کتاب از دو بخش تشکیل شده: جامعه فرسودگی و جامعه شفافیت؛ در بخشِ نخست به تحولات جامعه و گذار از جامعه ی انضباطی (که انسان ها بیشتر درگیر بایدها و نبایدها بودند) به جامعه ی دستاوردسالار (که بیشتر حالت ایجابی داره) پرداخته و بعد به توضیح ِ دستاوردها و آسیب هایی که این تحول - به دلیل زیادت ایجاب - به همراه داشته از جمله افسردگی، اختلال کم توجهی- بیش فعالی و سندروم فرسودگی میپردازه و دلایلش رو هم ذکر میکنه. در بخش دوم به این موضوع پرداخته که یک جامعه شفافیت محور لزوما باعث ایجاد اعتماد نمیشه بلکه چنین جامعه ای یک جامعه ی کنترل محوره که آزادی رو استثمار میکنه و خطرش در اینه که تمامیت خواه بشه؛ البته من صرفا موضوعات کلیدی رو ذکر کردم، نویسنده لابلای این ها به مسائل دیگری هم اشاره کرده. متن کتاب نسبتا خشک و سنگینه و نیاز به یک سری پیش نیازهای مطالعاتی هم داره.

کتابیه که نیازمند پیش نیازهایی از فلسفه و علوم انسانی هست، در صورتی که این اطلاعاتو داشته باشین کتابه بی نظیریه، در غیر این صورت پیشنهاد نمی کنم

ترجمه دیریابی داره، حتی برای منی که اهل کتاب خوندن هستم و رشته م علوم انسانی و در دانشگاه حقوق بوده. می تونستم منظور رو بفهمم ولی از کلیت متن می شد فهمید منظورش چی بوده نه با تک تک جملات. متن بشدت کند پیش میره به طوری که آدم گاها مجبوره چند بار یک جمله رو بخونه.

نسخه کاغذیشو خوندم هر دو مقاله بسیار عالی بود توصیه میکنم حتما بخونید

کاش صوتی این کتاب را هم در معرض فروش میذاشتیت

ترجمه بسیار بد، حیف از این کتاب درخشان که به این صورت ترجمه شده است.

موضوع و ایده‌ی مرکزیِ کتاب خیلی خیلی عالی و فوق العاده بود؛ ولی نمی‌دونم ترجمه خیلی غیرِ روان و ثقیل و کُند-پیش-رونده بود یا این‌که مبتنی به پیش‌فرض‌هایی بود که من بلد نبودم ... به هر حال، متن خیلی سخت پیش می‌رفت ...

ترجمه به شدت بدی داره

مادربزرگم همیشه میگفت: ننه چو مفت باشد و کوفت باشد.... ای بابا کجان آدمای قدرشناس و شاکر!

خدا عقل بده به شما. آخه اینا به چه درد میخوره که تخفیف میذارید روش