نظرات کاربران درباره کتاب مغازه خودکشی

اگرچه عنوان کتاب و ایدهٔ اولیه‌ش واقعا جذاب و خلاقانه‌ست، اما به نظرم نویسنده نتونسته به خوبی این ایده رو پرداخت کنه. زبان داستان بیش از حد ساده‌ست. داستان فاقد زیرمتنه و نویسنده همهٔ پیام‌های مدنظرش رو کاملا صریح بیان میکنه اما بزرگترین نقطه ضعف داستان، پایان عجیب و غریبشه! همون حکایت گاو نُه من شیر... با وجود این خوندنش رو خالی از لطف نمیدونم. کمترین فایده‌ش اینه که باعث میشه در باب مفهوم زندگی و امید به آینده اندکی تامل کنید...

بیش‌تر از این‌که اثر خوبی باشه، اثر مشهوریه.

آلن مگه میشه تو دنیایی پر از سیاهی و نا امیدی شاد باشی و لبخند بزنی؟! تو تظاهر کردی که همه چیزو عوض کنی و موفق شدی! اما قلب کوچیکت پر از ناامیدی شده بود...

مغازه خودکشی یه فانتزی سیاه تکون دهنده اس! با اینکه اسمش غلط اندازه و سرتاسر کتاب حضور مرگ رو حس میکنی (به نظرم) یه کتاب کاملا امید بخشه... حداقل به نظر من ارزش یه بار خوندنو داره...

بنظر من داستان می‌تونست واقعا جذاب تر ولی داستان نسبتا خوب بود تا آخرش بنظر من یه تناقض کامل بود و بنظرم نویسنده فقط برای شگفت زده کردن خواننده این کارو کرده بود. راستش با خواندن آخر کتاب نتونستم به مفهومی برسم :(

این کتاب در مورد تاثیری‌ست که آلن، این پسر کوچک و شاد روی افراد خانواده و بقیه‌ی مردم می‌گذارد. او با دیدگاه مثبتش سعی می‌کند فلسفه و منطق خودکشی را از بین ببرد. با وجود اینکه خانواده‌اش کاملا با او مخالف هستند و مغازه‌ای برای ارائه‌ی وسایل و پیشنهادات خودکشی را اداره می‌کنند، ولی او دستبردار نیست. این کتاب موضوعی بسیار متفاوت و جذاب داشت، و با وجود متن ساده و روانش، داستان پردازی‌اش خوب نبود و آخر کتاب هم نویسنده صرفا جهت متعجب کردن خواننده دست به یک تناقض کامل، بیجا و مسخره زده بود. ولی این کتاب چیزی عجیب در درون خودش دارد که اجازه نمی‌دهد خواننده رهایش کند. و اگر شروعش کردید، نمی‌توانید تا آخرش نخوانید ... این کتاب مفهومی عمیق داشت و به من حس زندگی زیادی بخشید.

سوژه کاملا جدید، داستان پردازی عالی، اما آنقدرها هم انتظار داشتم استثنایی نبود. و واقعا چرا آخر کتاب اینطوری تموم شد؟ پایان کتاب انگار تمام متن کتاب رو نقض می کرد.

من انقدر از این کتاب خوشم اومد که دیروز صوتیش رو گوش دادم و امروز هم متنیش رو خوندم. پیشنهاد میکنم حتماااا صوتیش رو هم گوش کنید. هوتن شکیبا عاااالی کار کرده. به نظرم چندتا نکته داشت که دوست دارم بگم : 1. لباس دشداشه (لباس بلندی که عرب ها میپوشن) مانندی که ونسان همیشه به تن داشت که همیشه طرح بمب و انفجار هسته ای داشت 2. شعار مغازه 3. شدت تنهایی آدم ها که به حیوانات سمی هم وابسته میشن 4. استفاده از اخبار برای افسرده کردن 5. اینکه روکلیس درباره مار یه مشتری حرف میزد گفت اگر اسمش رو میزاشت آدولف بهتر بود و قسمتی که آلن داشت از اخبار بد میگفت درباره آلمانی ها بود 6. وقتی پدر داشت بلوک سیمانی درست میکرد و از سقوط آدم ها حرف میزد روکلیس با خودش گفت یعنی آلن هم اینجوری میشه؟ که ... 7. و آخری که بهترین نکته بود به نظر من، طرح روی لباس آلن بود که وقتی از اردوگاه برگشت ونسان پرسید این یعنی چی. که به نظر من بی ربط به انتهای داستان نبود. در کل بینهایت عالیه این کتاب. از ترجمه گرفته تا قلم نویسنده و داستان پردازیش تا مفهوم و حرفی که برای گفتن داره.

واقعا چرا؟ پایانش رو نمی‌تونم در ذهنم هضم کنم. ولی داستان شگفت‌انگیزی بود. 👌

ببینید این کتاب ظاهر جذاب و فریبنده ای داره که منم به همین دلیل خوندم. تقریبا یک سوم داستان خیلی کشش داره اما کم کم پوچ بودن محتوا نمایان میشه. تنها پیامی هم که نویسنده در این کتاب در نظر داشته، در پایان کتاب نابود میکنه...

داستان ایده جدید و جالبی داره بجز پایانش که کل محتوای داستان رو میبره زیر سوال😑

^_7 اولین کتابی بود که از ژان تولی خوندم و ترغیب شدم که دوباره ازش بخونم. سبک کتاب کمدی سیاه. در تمام طول کتاب از خوندنش لذت بردم و باهاش خندیدم و به فکر فرو رفتم.

تعریفای زیادی رو از کتاب شنیده بودم اما راستش اونجوری که باید من رو راضی نکرد...ساده و بی آلایش بود تا حدی که فکرکردم باید در دسته ی نوجوان قرار بگیره. نگارش داستان عامیانه و سر دستی بود. بمعنای واقعی کلمه اگر این ایده رو میدادن دست یکی عین یوستین گوردر کتابی تحویل میداد که میتونست بهترین در نوع خودش باشه. آمیزه ای از فلسفه ی زندگی و تخیل... پایان بندی کتاب اتفاقا تنها قسمت پخته، و نفطه ی داستان بود. انگار نویسنده این پایان مد نظرش باشه و بخواد از اول داستانی بنویسه که تهش به این برسه.... در نهایت به دوستانی که کتابی روان میخوان جهت مطالعه در چند ساعت، بدون اینکه بعدش دچار افسردگی بعد از تمام شدن کتاب بشن یا ذهنشون آچمز کنه، پیشنهاد میشه...

کتاب ایده ی خوبی داره ولی داستان پردازیش واقعا بده. می‌توانست کلی چیز خلاقانه تر بهش اضافه کنه و کلی ماجرای جالبتر. اما صرفا یه متنه که به زور میخواد غالب کنه مهربونی پیروز میشه. کلا ارزش وقت گذاشتن نداره. من خودم سرکلاس دینی ام خوندمش. از بیکاری!

چطور یک کتاب میتونه انقدر با احساسات بازی کنه؟ تلخی، سردی و تیزی مرگ را در این کتاب میشه حس کرد. وقتی که مشتری ها از مغازه بیرون میرفتند تا مرگشون رو خودشون رقم بزنند. وقتی خانواده تواچ با چشمهایی مبهوت و گیج آلن را نگاه میکردند. وقتی بوسه مرگ اسم عشق رو به افتضاح میکشوند. و وقتی که دو طرف پنکیکها خوب پخته و ترد میشد و فروش میرفت. جمله آخر،،، باعث شد این کتاب تا ابد توی قلب من ثبت بشه...

*خطر اسپویل * کتاب خیلی قشنگ بود . کمدیش،امیدی که الن میداد و.. فقط رفتار های ضد و نقیض زیاد داشتن شخصیتا. راجب اخرش.. نظرم به کل نسبت به کتاب عوض شد. بنظرم بدترین کارو الن کرد، امید دادن و پس گرفتنش. با اینکار خانوادش یا خودکشی میکنن یا افسرده میشن و مغازرو بر میگردونن به مغازه ی خودکشی.. اخر کتاب از نظر من نشون میده الن اونقدی که فک میکردیمم پاک نبود شرایط خانوادشو اونموقع که مشتاق دیدن مرگ همه بودن تغییر داد و وقتی یه خانواده ی واقعی شدن و به هم وابستگی پیدا کردن بووم. امیدشونو له کرد احساس کردم از اول کتاب که هی میگفتن چرااا الن مثه ما نیست در واقع بود... پایان کتاب از نظر من اگه خوب تموم میشد بهتر بود چون تو طول داستان به اندازه کافی ادم اذیت میشه بخاطر تم دارک . در هر صورت نظرات متفاوته... اما یجورایی هم حق اون خانواده بود که این اتفاق براشون بیفته با اون همه ادمی که ترغیب به خودکشیشون کردن.

کجای این کتاب امید بخش بود؟! کل کتاب سرشار از سیاهی و افسردگی و افکار ناامید کننده بود، وقتی کتاب رو میخوندم روحم سنگین می‌شد! کتاب روحیه ات رو با خاک یکسان می‌کرد بعد می‌خواست با چندتا جمله ی سطحی آلن مثل *به زندگی بخند تا بهت بخنده* به زندگی امیدوارت کنه!! که البته در پایان اثر همون جملات سطحی هم از بین میره!

شاید در حال حاضر این کتاب در دسته کتابهای طنز قرار دارد،ولی کی میدونه،شاید ۱۰سال دیگه باید به دنبال اون در دسته کتابهای درام،سبک زندگی یا اجتماعی بگردیم.همین الان که این نظرو میخونید احتمال داره که در کشوری دیگر، در یک بیمارستان، بیماری زیر برگه ای که به پزشک اجازه میدهد او را بکشد را امضا کند و حتی پزشک بعد از امضا با لبخند بگه:"مرگ راحتی داشته باشید."چیزی که به عنوان اتانازی جا افتاده و حتی در برخی کشورها قانونی محسوب میگردد. بسیاری از مواردی که در گذشته(یا حتی در نظر خیلی از افراد حتی امروزه هم) غیراخلاقی یا عجیب به نظر می آمدند، امروزه مشروعیت پیدا کرده و شاهد ترویج یا تبلیغ آنها هستیم. پس اگر روزی در تلوزیون تبلیغات شرکت مرگ آوران(سهامی خاص) را دیدید،تعجب نکنید. مغازه خودکشی که امروز در دسته طنز قرار دارد و با خواندنش لبخند میزنید،ممکن است یکروز نام مغازه ای در خیابان باشد.بحث اینه که اون موقع با دیدنش چیکار میکنید،لبخند میزنید،اخم میکنید،هیچ کاری نمیکنید یا شاید خدایی نکرده حتی واردش میشید. اما درباره خود کتاب باید بهتون بگم که ابتدای کتاب خیلی جذابه، از خلاقیت نویسنده در توصیف روشها و ابزارهای مرگ و حتی آدم های خودکش، لذت فراوان بردم و حتما شماهم بخونید میبرید. ولی یه مسئله که خیلی تو ذوقم زد،جدای از پایان آشکارا در تناقض با هدف داستان، این بود که درسته دید شخصیتها به زندگی عوض شد،ولی این تغییر خیلی سریع اتفاق افتاد طوری که خواننده قانع نمیشه که چرا مثلا الان این آدم که هر روز تو فکر ساخت وسایل خودکشی جدیده و از برادر شاد و امیدوارش بدش میاد،یدفعه بدون هیچ پیش زمینه ای تصمیم میگیره تبدیل به آدم خوبه داستان بشه. خیلی رو مخ بود.انگار که مثلا بری پیش روانشناس و بگی میخوام خودمو بکشم،یه چیزی بگین که خودمو نکشم،اونم بگه خودتو نکش.ماهم بگیم ممنون تو جونمو نجات دادی و با پرداخت پول ویزیت،خندان و امیدوار به آینده از مطب بیایم بیرون. از اواسط داستان، مدلش قشنگ همینجوری میشه.البته چون داستان کم حجمه و ۲۷۰ صحفه بیشتر نداره نباید انتظار داشته باشیم که ژان تولی به کنکاش در پیچ و خم های ظریف هر شخصیت بپردازد. در کل باوجود اینکه ایده جذابی داشت،اجازه بدید بهتون پیشنهادش نکنم،ممنون.

حقیقتش قبل از اینکه شروع به خوندن این کتاب بکنم پیش خودم فکر میکردم با اینهمه مشکلات و فقر و بیکاری و گرونی و بیماری ،همینمون مونده اینجور کتابا با موضوع مرگ بخونیم! ولی بعدش دیدم اینجور نیست... گاهی فکر میکنم زندگی خیلی وقتا کسل کننده و مزخرفه ولی بعدش فکر میکنم تنها چیزی که ما داریم همین زندگیه.. یه بار به ما کارت ورود به دنیا داده شده پس سعی کنیم آگاهانه لذت ببریم و سخت نگیریم ✏افکار مالخولیایی من😜:موقعی که به دنیا اومدیم ازمون اجازه نگرفتن که دوست داری زندگی کنی؟یعنی زندگی رو خودمون انتخاب نکردیم ولی کاش مرگمون رو میتونسیتم خودمون انتخاب کنیم مثلا جایی شبیه همین مغازه خودکشی میرفتیم میگفتیم لطفا مقداری سم یا تکیه ای طناب😌🙈

قبل از هرچیزی باید بگم وااای از جمله آخر 🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️ در کل داستان به خوبی تعاریفی که ازش میشد نبود. داستان درباره یه خانواده پنج نفره اس که توی یه شهر مملو از افراد افسرده که حس بدبختی میکنن، یه مغازه فروش لوازم خودکشی دارن. همه اعضای خانواده ناامید و افسرده ان به جز عضو کوچیک خانواده که همیشه شاد و شنگوله و به روش خودش دیگران رو هم میخواد به زندگی امیدوار کنه و ادامه داستان... یه ذره ریتم داستان انگار تند بود و زودی میخواست برسه به ته ماجرا!! در واقع بهتره بگم جاهایی که باید ریتم تندتر میبود کند و حوصله سربر بود، جاهایی که احتیاج بود بیشتر داستان پردازی شه، یهو همه چیو سر هم بندی کرده بود! به نظر من مشخص نبود چی شد که یهو شرایط عوض شد، بخصوص درباره ونسان. چون بقیه رو باز میشد یه جوری توجیح کرد