نظرات کاربران درباره کتاب در جستجوی قطعه گم شده

وقتی قطعه ی گم شده اش را پیدا کرد، آنقدر تند میرفت که نمی‌توانست کمی بایستد و با کرمی گپ بزند، و یا گلی را بو کند. حتی تند تر از آن که پروانه ای بتواند روی او بنشیند... فقط از سیلور استاین معرکه این داستانا برمیاد💚

چه با رفتار و چه با گفتار:(کسی جایی هست که من را کامل می‌کند..) :( ! نه" من کاملِ خودم هستم.. اگر نصفه‌ام میتوان گفت که کاملِ من نصفه هست.. اگر بی‌رنگم کامل من سیاه و سفید است‌... اگر کوچکم.. کاملِ من بدون نیاز به تکه‌ای بزرگتر هست.. من به تنهایی کامل هستم.. تاکید میکنم حتی به تنهایی :) آثار شل سیلوراستاین در کمال سادگی و بی ادعایی مفهومی با ذهن باز رو تقدیم شما میکنه..💙🥳

معلم ما برای طرح درسمان از این کتاب استفاده کردند

عالی‌ترین بود دختر من که اخر کتاب به این کوتاهی تحت تاثیر قرار گرفت و گریه کرد

معلم های ما برای درسمان از این کتاب استفاده کردند

کتاب زیبایی بود. چندین سال پیش نسخه چاپی‌ش رو خونده بودم و امروز دوباره مروری بر این کتاب داشتم. فکر می‌کنم نتیجه داستان این بود دقیقا همون چیزی بود که اون قطعه کوچک گفت: "من قطعه گمشده تو نیستم. من قطعه گمشده هیچ‌کس نیستم. من قطعه خودم هستم." این داستان می‌خواست بگه که هیچ‌کس نمی‌تونه ما رو کامل کنه و لازم نیست که ما به دنبال قطعه گمشده خودمون بگردیم و از کسی بخوایم که ما رو کامل کنه چرا که ما با تمام نقص‌هامون زیبا هستیم.

کسانی که با افکار خوب و عالی دمسازند، هرگز تنها نیستند. فیلیپ سیدنی بنظرم گپ زدن با کرم و هم نشینی با پروانه و بو کردن گل برای دایره ای که ظاهرا قطعه ای کم داشت، حکم همان افکار خوب و عالی برای آدم را دارد که گر چه آدم ظاهرا نیاز به مکمل دارد، اما خودش برای خودش کافیست. ____________ برخوردنش به قطعه های کوچک و بزرگ و مربع و حتی قطعه ای که ظاهرا کاملش میکرد اما با اون قطعه شاد نبود، من رو یاد این بیت انداخت: تنها بسیار به از یار بد یار تو را بس دل هشیار خویش

آخرش به نظرم جالب نبود، اون قطعه ی پیدا شده، دل نداشت؟ همینجوری دوست داشت برش داره، بعدم بذارش کنار؟؟ اصلا چرا؟ خوب یه چیزایی بدست آورده بود و یه چیزایی هم از دست داده بود دیگه، داستان زندگی همینه.

بد نبود متفاوت بود

خییییلییی خووووب بود

من متوجه داستان خیلی خوب نشدم 😆 ولی در کل قشنگ بود 🤩

عاااالی👌

محتوای کتاب عالی بود اما این چه ترجمه ی ضعیفیه!

شل سیلور استاین میدونه چجوری داستان بنویسه که از ۲ سالگی تا ۲۰۰ سالگی جذبشون بشین:)

نمیدونم چی بگم باقی نظرات رو خوندم یه همچین حالتی داشتم :/ برای یه نوجوان جالبه ولی برای ما که ۳۰ سالگی رو رد کردیم ...

خوب بود ولی نمی تونم بگم محشر بود 🙂

خیلی ترجمه بدی بود