نظرات کاربران درباره کتاب راشیکات الهند

ابوریحان بیرونی که به زبان‌های عربی،فارسی،خوارزمی،سانسکریت،یونانی و سریانی تسلط بی‌مانندی داشت در آخرین اثر تألیفی خود که در زمینه داروشناسی است به نام«الصیدنة فی الطب فصل۵»جمله‌ای آورده: «الهجو بالعربیة،أحب إلی من المدح بالفارسیة» یعنی:به عربی دشنامم دهند خوشترم باشد که به پارسی ستایشگرم باشند. این جمله که بر ناسیونالیست‌های وطنی سخت گران آمده تا جایی که به انکارش خاسته‌اند اما به واقع از ابوریحان صادر شده و حتا ابوریحان بر درستی آن استدلال کرده و گفته است: (درستی این سخنم را کسی درمی‌یابد که دست‌کم یک کتاب علمی نقل شده به فارسی را بررسی کرده باشد.. زیرا این گویش پارسی تنها بهر داستان‌های خسروانی و قصه‌های شب مناسب است.) می‌بینید برای دوران ابوریحان کارکرد و نارسایی زبان فارسی در انتقال علمی مطرح است نه بُعد هویتی آن،بیرونی کسی است که با همین دیدگاه،برای توانمندسازی زبان فارسی چندین کتاب خود را به فارسی نگاشته است.

ترجمه کتابی عربی درباره تناسب اعداد. یا همون کسر ریاضی. چیزی که توی کلاس دبستان میخونیم الان. مقدمه و اطلاعات درباره ابوریحان خوب بود اینکه یه کتاب ۱۰۰۰ ساله رو میخونی خیلی جذابه متن اصلی رو ب فارسی ترجمه کردن. اما متنش یکم دشواره کتاب مختصره اما واقعا فهم همین مطلب ساده تناسب و کسر با این سبک نثر خیلی سخته‌. اینکه چرا انقدر سختش میکردن موضوع به این سادگی نفهمیدم ولی در کل تجربه قشنگیه خوندن یه کتاب تاریخی علمی و آشنایی با طرز فکر دانشمندای بزرگ