نظرات کاربران درباره کتاب من بیابان، همسرم باد

شیطان اندازه یک حبّه قند است گاهی می افتد توی فنجانِ دلِ ما حل می شود آرام آرام بی آنکه اصلا ً ما بفهمیم و روحمان سر می کشد آن را آن چای شیرین را شیطان زهرآگین ِدیرین را آن وقت او خون می شود در خانه تن می چرخد و می گردد و می ماند آنجا او می شود من 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 خانم عرفان نظر آهاری انقدر قشنگ و نرم نمی نویسن که انتخاب یکی از شعرهاشون جهت معرفی کتاب خیلی سخت میشه🌹 چجوری انقدر قشنگین آخه 😄❤ قلم تون روان ...:)

کتاب های عرفان نظر آهاری رو باید خوند. همین... و گاهی چند بار هم باید خوند... خوند و فکر کرد و احساس کرد و لذت برد...

سیمرغ بودم هرچیز و هرکس ، یک دانه ی کوچک برای چینه دانم بود این دانه ها سیرم نمیکرد .... این نقطه ها این مَردمِ زود بر ساعتم پاشیده بودند اما برای رفتنم تا عشق ، تا آن دور این لحظه ها دیرم نمیکرد... من نعره بودم، شهر: جنگل هر اتفاق: آهوی رامی این روزها، این بره های طبق معمول این آهوان شیرم نمیکرد .... از دکه های غصه از دکان اندوه هر روز یک غم میخریدم اما این غصه های کوچک، این غم های ناچیز اینها که دلگیرم نمیکرد! تو آمدی، شال و کلاهت ابر و آبی پیراهنت پروانه های آفتابی لبخند تو گلهای بادام نام تو آرام اما نمیدانی من اژدهایم! آیا برایم لقمه ای آتشفشان داری؟ اینجا که تَنگ است یک خانه آیا در میان کهکشان داری؟ این هفته فصل چیدن ماه است یک نردبان تا آسمان داری؟ از متن کتاب عزیز🌸 پ.ن : قندِ مکرر

خوبه