نظرات کاربران درباره کتاب چگونه زمان را متوقف کنیم؟

اگه کتابخانه‌ی نیمه‌شب این نویسنده رو خوندید، این کتاب رو هم دوست خواهید داشت و اگه سر اون کتابش هم نرفتید، باز هم این کتاب رو دوست خواهید داشت.😁 داستان حول محور زندگی مردی ۴۰۰ و خورده ساله می‌گذره به نام تام. مردی که از اواسط قرن ۱۶ شاهد بسیاری ازاتفاقای این دنیای پرسروصدا بوده. از ملاقات با شکسپیر و اف.اسکات فیتزجرالد تا قدم زدن در پارکی در قرن ۲۱. اون عمر طولانیشو مدیون چیزی _که خودش اونو "عارضه" می‌نامه_ توی ساختار بدن خاصش هست و باعث شده دربرابر خیلی از بیماری‌های انسانی ایمن باشه! داستان پردازی جذابی داره. محور داستان توی دو زمان حال و گذشته می‌چرخه و آخر داستان به خیلی از نشانه‌های پنهان نخست کتاب پی می‌برید. در ضمن کتاب رو از همین نشر و ترجمه خوندم و مشکلی باهاش نداشتم. ترجمه‌ی خوبی بود. پیشنهاد می‌شود✔✔ ‌ "گذشته هرگز نمی‌گذرد، فقط پنهان می‌شود." "کسانی که دوست داری هرگز نمی‌میرند."

نمونه رو خوندم ترجمه بدک نیست! ایراد چندانی ندیدم ،اگه به ای سبک علاقمندید پیشنهاد می کنم کتاب همه میمرند اثر سیمون دوبوار رو بخونید، ارزشمندتره

حیفِ یه کتاب خوب با ترجمه ضعیف😪😪😪 خانم گیتا گرکانی انگار اصلا وقت نذاشته برا ترجمه ی درست این کتاب. هر چی که در نگاه اول فهمیده رو ترجمه کرده.سن شخصیت اصلی داستان رو هر بار یه عدد متفاوتی ذکر کرده و داستان جوریه که باید رو جملات فکر کنی و ازش لذت ببری اما ترجمه بد باعث شده خیلی فکر کنی تا فقط بتونی متوجه معنی جمله بشی. کتاب توقف زمان از نشر شمشاد رو توصیه میکنم.

کتاب جالبی بود از نویسنده ی کتابخانه ی نیمه شب. از نظر من این کتاب باعث میشه به درک بهتری از فرصت ها و زمان برسیم. چه اتفاقی میفته اگر قرن ها زندگی کنیم و در این مدت تمام عزیزانمون رو از دست بدیم؟ چه حسی داره که در طی چند قرن، اتفاقات خوب و بد دنیا رو ببینیم؟ شخصیت اصلی این داستان مردی هست که زمان تاثیر خیلی کمی بر جسمش داره و به همین دلیل، قرن ها زندگی کرده. حالا باید احساسات و روایات زندگی این مرد رد بخونیم تا بیشتر با افکارش آشنا بشیم و لذت ببریم. شخصیت پردازی و جذابیت داستان بسیار عالی بود. ترجمه خیلی روان نبود اما قابل فهم بود و جذابیت این کتاب رو کم نکرد. پیشنهاد میکنم مطالعه کنید.

من این کتاب رو زبان اصلی خوندم و موضوع داستان رو خیلی دوست داشتم و برام جدید بود تنها ایرادش این بود که مت هیگ کارکتر اصلی رو خیلییی تو خاطراتش و گذشته‌ش غرق میکرد و بیشتر کتاب به گذشته طرف میپرداخت نه به اتفاقات پیشِ رو و این یکم ماجرا رو برام خسته کننده کرده بود

ایده داستان قشنگ بود، ولی ترجمه روانی نداشت

من این کتاب رو مطالعه نکردم اما از روی توضیحات متوجه شدم که شبیه رمان ″همه میمیرند″ از ″سیمون دوبووار″ هست اگر کسی هردو رو مطالعه کرده ممنون میشم نظرش رو اعلام کنه

یک ستاره رو نه به خاطر داستان، بلکه ویرایش بد یا بهتره بگم؛ عدم ویرایش داستان کم کردم. به نظرم ارائه چنین داستانی با این کیفیت، کم از جنایت نیست! این داستان رو بخونید، نه یک بند و بی وقفه؛ با تامل و تفکر. واقعا خوبه.