نظرات کاربران درباره کتاب فلسفۀ کی‌یرکگور

اگر اندیشه‌ی کی‌یرکگارد را در عصر خودش بررسی کنیم، آن‌گاه درخواهیم یافت که تا چه میزان علیه نظام فکری حاکم آن زمان شوریده و طغیان کرده است. او اندیشه غایت‌گرایانه‌ی هگل (و نیز جمع‌گرایانه‌ی مارکس) را به کناری وامی‌نهد و دم از فردگرایی می‌زند. او علیه «ما» شدن جبهه می‌گیرد و فرد را به یافتن «من» خود فرامی‌خواند و از این روست که او را پدر اگزیستانسیالیسم می‌خوانند. فلسفه‌ی کی‌یرکگور برخلاف بسیاری از معاصرین خود به دنبال ترسیم مشتی نظام انتزاعی نیست که به کار زندگی نیایند؛ بلکه کی‌یرکگارد اساساً به دنبال فلسفه‌ای است که به ما در کنش‌گری و انتخاب زندگی خویش یاری رساند. از سوی دیگر او علیه مسیحیت در چارچوب دین سازمان‌یافته رساله‌های بسیار می‌نویسد و مسیحیت را از اساس غیرعقلانی و متناقض می‌داند و از این رو معتقد است آن را نه با عقل، که با ایمان باید دریافت. مزیت این کتاب این است که ارتباط زندگی شخصی کی‌یرکگارد با اندیشه‌هایش را نیز به زیبایی بیان می‌کند. در یک کلام خواندن این کتاب را بسیار توصیه می‌کنم.

یکی از مضامین اصلی چرا حذف شده؟ یا این /یا آن.. 🤔

چرا کتاب های فلسفی اینقدر با سانسور منتشر میشه.

کتاب ضعیفی بود و چیز خاصی نداشت..کتاب چگونه کیرکگور رو بخوانید اون کتاب به شدت غنی هست و در همین حجم اطلاعات زیادی رو از زندگی و اندیشه کیرکگور در اختیارتون میذاره..یه کتاب کم حجم دیگه هم آشنایی با کیرکگور از پل استراترن که واسه شروع بد نیست توصیه میشه..خوندن ترس و لرز و تکرار هم که واجبه

۱- از جملات کتاب: «انتظار کیرکگارد از فلسفه این است که به ما بگوید چگونه زندگی کنیم.» کم‌تر فیلسوفی پیدا می‌شه این‌قدر عامه‌فهم و ملموس از فلسفه حرف بزنه. ۲- از نظر سورن ما سه نوع سپهر داریم؛ زیباشناختی(خود)، اخلاقی(مردم)، ایمانی(خدا). بعد می‌گه ما به‌هرحال باید دست به انتخاب بزنیم، بدون این‌که از نتیجه مطمئن باشیم یا فکر کنیم انتخابمون قطعاً درسته. باید بدونیم که فقط یه راه درست وجود نداره، هرکس مسیر مخصوص خودش رو داره و این خودشه که باید پیداش کنه و بهش دل بسپره. ۳- کیرکگارد معتقده که ایمان، عقلاً محاله. چون این دو از یک سنخ نیستند و البته این بد نیست. نمی‌گه ایمان نداشته‌باش، می‌گه اگه راه ایمان داشتن رو انتخاب کردی، دیگه دنبال اثبات عقلانیش نباش. ۴- یکی از ماجراهای شگفت در نظر سورن، داستان ابراهیم و اسحاقه. تا حدی که می‌گه «وقتی به ابراهیم می‌اندیشم، فلج می‌شوم.» اما کجای این داستان براش جالبه: کیرکگارد می‌گه ابراهیم سپهر ایمان رو انتخاب کرد و باید بدونیم این با سپهر اخلاقی فرق داره. در سپهر اخلاقی به هیچ‌کس اجازه‌ی کشتن فرزند داده‌نمی‌شه. درحالی‌که ابراهیم تماماً آماده بود برای کشتن فرزند. این، همون سختی ایمانه. این‌که گاهی اوقات مجبوری کاری رو انجام بدی که نه‌تنها اخلاقی نیست، که عقلانی هم نیست. خلاصه، باید بگم کتاب یه چکیده‌ای از فلسفه‌ی کیرکگارد به دست می‌ده که برای آشنایی خوب و روونه.

کتاب بسیار خوبیه با ترجمه ای خوب

فلسفه آشکار کردن وهمچون ایماژی مصور کردن چراهای زندگی

برای اشنایی با فلسفه این فرد و بحثهای مختلفی ک کرده مناسب میدونمش