نظرات کاربران درباره کتاب کوری

«در درون شهر کوران، دردها دارم زبینایی...» (نیما یوشیج) هشدار اسپویل. نکاتی که به نظرم باعث شده که رمان کوری به قلم ژوزه ساراماگو پرطرفدار بشه رو مطرح می‌کنم: - درسته که این کتاب نویسنده‌اش پرتقالی هست، ولی محدود به یک فرهنگ نیست. در سراسر کتاب هیچ نامی رو نمی خونیم که پرتقالی، آفریقایی، ایرانی و... باشه. افراد رو با ویژگی هاشون مثل "پسر بچه‌ی لوچ" یا... می شناسیم و این موضوع، قدرت بسیاری به نویسنده‌ی این کتاب بخشیده. (البته نمی تونیم مواردی رو هم نادیده بگیریم که مثلا جوامع مسلمان اونها رو رعایت می کنند یا اشاراتی که به برخی داستان‌ها در کتاب شده. به صورت کلی گفتم) - مورد بعدی اینکه شخصیتی که تا آخر بینا موند، یک زن بود. نویسنده به هیچ وجه نمی تونست چنین شخصی رو، مرد فرض بکنه‌. و امّا ترجمه. من ترجمه‌ی آقای محمد غبرائی رو خوندم وقتی با ترجمه‌ی خانم زهره روشنفکر مقایسه کردم حس کردم بهتره امّا اینکه مکالمه‌ها رو با ویرگول مشخص کرده بودند به شدت بد بود و نمی شد چیزی فهمید. بنابر این ترجمه‌ی خاصی رو پیشنهاد نمی‌کنم. موفق باشید.

مرده ها که مرده اند، اما زنده ها بیشتر احتیاج دارند که دوباره زنده شوند ... نتیجه این کتاب رو‌میشه در یک جمله استنباط شده از خود کتاب گرفت که میگه ؛ آه اگر زندگی را به حال خود رها کنند چقدر می تواند بی دوام شود.. خوندش برای من دریچه ای جدید به بهتر نگاه کردن و لذت بردن از دنیا و محیط اطرافم باز کرد ..

کتاب خیلی عالی شروع میشه و خواننده رو با خودش همراه میکنه پایانی که نویسنده در نظر گرفته بود بهترین بود. حسم در حین خوندن کتاب ترس بود و تفکر عمیق در مورد اینکه اگه واقعا همه ی آدمهای دنیا به یکباره کور بشوند چه اتفاقی میوفته؟ نویسنده بسیار عالی داستان پردازی کرده بود

متن و موضوعش دقیقا مثل عنوانِ کتاب، در عین سادگی، پیچیدگی خاصی در سبک نوشتار و مفهومش هست. بعضی از قسمت‌هایش تلخی و خشونت زیادی داشت اما جذابیت زیادش باعث شد که آن را پیوسته و در مدت یک هفته بخوانم. میتوانم بگویم کتابی شاهکار، تلخ، گیرا و تاثیرگذار بود. قهرمان داستان: زن دکتر، شخصی که هنگام خواندن داستان با او زندگی کردم. شجاعت، ایثار، غیرت در این شخصیت مثال‌زدنی است. ترجمه: با وجود اینکه برای این کتاب، ترجمه‌های متعددی منتشر شده است، ترجمه خانم زهره روشنفکر از انتشارات مجید را انتخاب کردم. از خواندن این اثر بی‌نظیر ادبی بسیار لذت بردم.

این کتاب یه جورایی تلنگر بود از باطن ما انسانها که در شرایط مطلوب آدمای به ظاهر خوبی هستیم اما واقعا در چنین شرایطی قرار بگیریم آیا مثل این آدمای داستان نمیشیم ؟که برای خرده نان خشکی حاضرن از روی هم رد بشن و.... ولی فضای خاکستری داستان خیلی جالب بود وقتیکه همه کور میشن دیگه خیلی چیزا مثل پول و ماشین و خانه لوکس بی ارزش میشن شاید هم بقول نویسنده ما همه کوریم که فقط به ظاهر چشم داریم... اما منظور نویسنده از کوری سفید رو متوجه نشدم که چه منظوری پشت این ایده بود حالا در ادامه به داستان کلیسا اشاره میکنه اما بازم متوجه نشدم مفهوم کوری سفید چی بود مثلا فقط میگفت کوری چه فرقی داشت اما این سفید بودن حتما مفهومی داره هرچی به مخم فشار آوردم متوجه نشدم😉 البته توصیه میکنم کتاب بینایی از همین نویسنده رو بعد این کتاب بخونین

این کتاب رو خیلی دوست داشتم نکته ای که نظرم رو خیلی جلب کرد این بود که شخصیت های داستان اسم نداشتن و همه با صفاتشون مورد خطاب قرار میگرفتن که این نشون میده واقعیت و باطن ما بیتر از هرچیزی مورد توجه دیگران هست

ترجمه فاجعه است

این کتاب رو چاپی خوندم و برای من اونقدر جذاب بود که شب ها زیر پتو با چراغ قوه میخوندمش و همون جوری خواب میرفتم و از اون کتاب هایی که توی هر صفحش هزار تا درس داره نویسنده این کتاب چون نه از دین نه از اسم نه از شهر , کشور حرفی نزده احساس صمیمیت میکنی باهاش فکر می‌کنی توی شهر خودت همچین اتفاقی افتاده ولی یه درس تلخ از نظر من داره اونم اینه آدما توی هر شرایطی دست به هر کاری میزنن

عالی بود...با این روزایی ک با کرونا داریم احساس میکردم داستانو زندگی کردم...خیلی خوب بود..مخصوصا اینکه قهرمان داستان ی زن بود...❤

کتاب «کوری» پر از نقده؛ به انسان‌هایی که برای سیرکردن شکمشون از هیچ‌ کاری فروگذار نیستن و با یک اتفاق انسانیتشون رو فراموش می‌کنن؛ سیاست دولت‌ها به‌هنگام بحران که عملا بی‌نتیجه است؛ تکنولوژی‌ای که به‌جای کمک‌کردن به انسان‌ها اون‌ها رو نیازمند می‌کنه و خیلی چیزهای دیگه. همچنین این داستان پر از نماده. از کوری‌ای که سفیده بگیرید تا خود کارکترها و اشیائی که در طول داستان استفاده می‌کنن و... کوری رو باید با حوصله بخونید. یه‌جاهایی به‌ویژه در نیمه‌ی اول کتاب ممکنه حوصله‌تون سر بره. در طول کتاب با توصیف صحنه‌های چندش‌آوری روبه‌رو می‌شید و ممکنه جاهایی اشکتون دربیاد یا به فکر فرو برید. در مجموع از اون کتاب‌هاییه که حتما باید بخونیدش. و درباره‌ی ترجمه... مایه‌ی خوشحالیه که این کتاب سه‌تا ترجمه‌ی خوب داره. ترجمه‌ی آقای غبرائی، آقای امرائی و این ترجمه. من این رو انتخاب کردم چون مترجم عزیز دیالوگ‌ها رو جدا و خوندنش رو آسون کرده. مترجم‌های دیگه از این جهت به نویسنده وفادار بودن و توی متن فقط ویرگول می‌بینید! (32)

کتاب زیباییه خیلی ماجرا نداره اگه دنبال هیجان هستید پیشنهاد نمیکنم ، اما ادم رو خیلی به فکر وا میداره... حس ترسی که بعد از خوندنش بهتون دست میده خیلی غیر قابل توصیفه ، ترس از یه همچین اتفاق غیر قابل تصوری..‌. واقعا کتاب جالبیه ولی به گروه سنی بالای ۱۶ پیشنهاد میکنم تا روش تفکر کنن

کلا انگار برا سلیقه ی من نوشته شده بود اگه از داستان اجتماعی خوشتون میاد جز بهتریناست این رمان برای کسایی که بی حوصله هستند وداستان هیجان انگیز دوست دارن ممکنه خوششون نیاد نکته قوت این بود که هیچ اسم خاصی نبود که خیلی موضوع روجالب میکرد نشون میداد که اگه انسان بینایی وروشنایشو ازدست بده چه اتفاقی براش میوفته وانسان درشرایط سخت دست به هرکاری میزنه وافراد فداکار ودرست کار همیشه خوب هستند وجواب خوبیشون رو میگیرن وویژگی های زشت انسان درشرایط سخت رونشون میداد که وقتی یه حس مثل بیناییت روازدست بدی اگه فردقوی وهوشمندی نباشی دیگه مهم نیست چقدر درزمینه های دیگه خوبی تومحکوم به نابودی هستی ودرهرشرایطی امیدوارباش......

فوقالعادس من اول کتاب صوتیش رو گوش دادم بعدش هم دوباره کتابشو خوندم واقعا جزو بهترین کتاب هاست

واقعا بی نظیره کاراکتر قهرمان داستان خیلی ملموسِ و خوندنش علی الخصوص در ایام کرونا خالی از لطف نیست البته هدف کتاب اشاره به شیوع یه بیماری نیست ولی به هر حال میشه یه پلی زد بین اون کوری و کرونا که حال چتر شده رو زندگیمون حتما لذت می برین زیباست

رمان کوری به عنوان یکی از برجسته‌ترین رمان‌های عصر معاصر شناخته می‌شود که با روایت تمثیلی جهانی بدون مرز را خلق کرده و مهم‌ترین عواطف و احساسات بشری در آن به تصویر کشیده شده است. داستان کتاب کوری از جایی آغاز می‌شود که در یک روز عادی و پشت چراغ قرمز ناگهان راننده یک اتوموبیل بینایی‌اش را از دست می‌دهد و نظم چهار‌راه را به هم می‌ریزد و کم‌کم این کوری دامن تک‌تک مردمان شهر را می‌گیرد. تمام اشخاصی که بیماران یک چشم‌پزشک در شهر هستند به این کوری دچار می‌شوند و به صورت زنجیر‌واری کوری به تمام شهر و سراسر کشور گسترش می‌یابد.

چیزیکه میتونم بگم اینه که داستان یجورایی به کوری باطنی انسان و عکس العمل های ناهنجار در اثر همین کوری اشاره میکنه،بسیار قابل تامل و جالبه،به همه توصیه میکنم بخونن🌹👍

کتاب خوبی بود. توصیه می کنم بخونیدش. جذاب و خواندنی بود. واقعا جزوء بهترین کتاب های دنیاست.

فک کنم می تونم از ترجمه هم ایراد بگیرم اما مشکل بزرگ این کتاب اینه که شما اگه بعد از خوندن صد صفحه، پنجاه صفحه ی بعد رو رد کنید از داستان جا نخواهید موند و این نشون می ده نویسنده یه ایده ی فوق العاده جذاب رو به شکلی حوصله سر بر روایت کرده. بیشتر متن کتاب صرف این شده که یه سری مسئله ی واضح برای خواننده مو شکافی بشه. برای مثال اینکه ته کفش زن داستان آلوده به میکروبه واقعا نیازی به توضیح داره؟ از طرفی من از متن حس روایت داستان نگرفتم و بیشتر احساس می کردم کسی سعی داره به زور و در قالب رمان پند و اندرز بده و کمکم کنه قدر زندگی و سلامت چشم هام رو بدونم.

سیر جالبی داشت، ترجمه هم روان و خوب بود. به نظرم نکته داستان توی ده صفحه اخر خلاصه می شه.... . . . ******خطر اسپویل( بعدا کتابو خوندی به پیامم سر بزن)********. . . . . . . .. . کل داستان بی نظیر بود، اما نکته به نظرم جایی بود که وارد کلیسا شدن و فهمیدن که چشم مجسمه ها بسته شده! منظورم چیه؟ منظورم اینه که داشت از یک مفهوم عمیق صحبت می کرد. این کتاب فراتر از مفهوم کوری چشم بود. از این می گقت که چطور دولت ها و سیاست ها می تونن با استفاده از اعتقادات ادمیان، تمام چشم های اونا رو ببندن و کورشون کنن... با استفاده از اعتقادات اونا رو به بازی بگیرن... گاها اعتقادات غلط اضافه کنن و به خورد مردم بدن و بگن که این درسته و چشم اون ها رو با یک پارچه سفید به لطافت حریر ببندن... توی این کتاب ادم ها وقتی بینا شدن که متوجه این قضیه شدن. متوجه شدن که توی کلییسا چشم ادم ها بستس... متوجه شدن که حتی مجسمه ها هم به بازی گرفته شدن! دقیقا حرف پیرمرد با چشم بند سیاه: اون ها چشم ها رو نتراشیدن تا وجود نداشته باشن بلکه چشم ها رو بستن...! دلیلش چیه؟ دلیلش اینه که شما نمی تونید ذهن و مغز ادم ها رو از بین ببرید، اما کافیه با اعتقادات دروغین جلوی چشم اون ها رو بگیرید تا هیچ چیز متوجه نشن... به نظرم اگر تا انتهای کتاب اومدید و دلیل کوری رو نفهمیدید دوباره ده دوازده صفحه اخر رو بخونید.... دوست داشتم متفاوت تر تموم بشه... مثلا زن دکتر بره سمت مجسمه ها و پارچه های سفید یا رنگ سفید رو چشم مجسمه ها رو تک به تک پاک کنه و بعد اروم اروم صدای فرد افراد از گوشه های کلیسا بلند بشه که: من دارم می بینم،من دارم می بینم!!! به نظرم گویا تر می شد اما در کل جالب بود، واقعا توقع نداشتم که در انتها نویسنده به این موضوع بخواد اشاره کنه :) باقی نکات مثبت رو هم دوستان گفتن،و چیزی که برای من خیلی جالب بود، این هست که جدای از نویسنده که هیچ توصیف خاصی از اسم و چهره و... افراد نکرده بود، در ذهن من خواننده هم واقعا چهره ها همونقدر مبهم شکل گرفتن و نتونستم برای شخصیت ها ملیت خاصی نام ببرم و تنها کوری زیاد اونها منو مجذوب کرد! به نظرم جزو نقاط مثبتش بود. خلاصه که اره... خوشحال می شم اگر نقدی به نتیجه گیریم دارین بگین :)

چهاردهمین کتابی که در طاقچه مطالعه کردم. نویسنده به مقصود خود که بیان کور بودن افراد بینا در زندگی روزمره است ؛ رسید و به خوبی توانست داستان پردازی کنه اما خیلی دیالوگ ها و فضای داستان طولانی شده بود. من ۱۲۶ صفحه مطالعه کردم و بعدش هر هشتاد صفحه یکبار ، یکی دو صفحه میخواندم و آخرش به ده صفحه آخر کتاب رسیدم و چیزی را از ماجرای داستان از دست ندادم. در کل خواندن این کتاب را به عزیزان پیشنهاد میکنم و درجه کیفیت کتاب را متوسط رو به بالا درنظر میگیرم.

نسخه چاپی کتاب رو خوندم از یه انتشارات و ترجمه ی دیگه وسطای داستان به شدت حوصلتو سر میبره و کش و قوسای الکیش خستت میکنه

ب اشتباه نسخه صوتی دو دان کردم و خوشحالم ک با صدای اقای عمرانی کتاب رو گوش دادم چون خواندنش حتمن حوصله بیشتری میخواست..کتاب عمیق با نکات تامل برانگیزی بود ک نویسنده بسیار جسورامه و گاهی بی پروا صدمات ناشی از کوری جمعی در یک شهر رابیان کرده بود ک همین انسان مغرور و قدرتمند چقدر ضعیف ناکارامد بی نظم وظالم میتواند باشد و از وحوش هم بدتر رفتار کند بعضی از جملات بسیار پنداموز بود و البته خیلی جاها هم سوالاتی بی جواب میموند و یا هضمش سخت بود..ب یکبار خواندنش می ارزید تا متوجه شی فقط تعداد کمی از انسانها و دراین کتاب انهم بیشتر جنس مونث(مانند نماد زن دکتر) میتوانند در شرایط بسیار بدخیم عقلانی و جسورتر رفتار کنند. مثل زمان استادگی جلو ظلم آن اشرار ک همه مخصوصن اقایون ب دستورات کثیفشون تن در داده بودن

یه کتاب با ایده و شروعی عالی اما نمیدونم چرا هر چی جلوتر میرفت جذابیتش کم تر میشد. ولی تلنگرش رو دوست داشتم. مزیت دیگه اش هم دوری از شعار و کلیشه بود. شاهکار نیست ولی بد هم نیست

خداروشکر بالاخره تموم شد. برای من عذاب داشت مواجهه با واقعیت های تلخ و زشت زندگی. و اینکه نیازهای اولیه، انسان رو تا چه حد تحت کنترل دارن. چشمام روی کلمه ها میدویید! از موقعی که از اون تیمارستان نکبت خونه بیرون اومدن تحملش راحت تر شد.

عالیه و شدیدا پیشنهاد میشه خیلی هم به حال و هوای این روزامون میخوره

حتی در بیچارگی های همگانی هم همیشه تعدادی از مردم نسبت به دیگران وضع بدتری دارند ... کتاب قابل تفکری بود

علی رغم ایده جالبی که داستان کتاب داره، اما اصلا کشش نداره. ترجمه هم خوب نیست و باعث میشه خوندنش سخت تر بشه. شاید ایراد از ترجمش بود که خوندنش جذابیت نداشت. به نظرم بخش های زیادی از کتاب هم توصیفات تکراری بود که کتاب رو خسته کننده میکرد.

کتاب سِیر داستانی جالبی داشت مفهوم خوبی رو نویسنده در بطن متن جا داده بود در کل راضی کننده بود

الی بود

عالی بود خیلی ناراحتم که تموم شد هر روز با ذوق چند صفحه میخوندم

کتاب جالبی بود. امیدوارم ما هم از نابینایی که دچارش شدیم رها بشیم...

این کتاب و خیلی ها بهم پیشنهاد کردن بخونم الآن که در حال مطالعه هستم و به نصف رسیدم احساس میکنم خیلی بد ترجمه شده و قابل فهم نیست یه جاهایی مثلا خیلی از واژه سرسرا استفاده میکنه (زن به سرسرا رفت ) یعنی کجا رفت! مطمئنا این ضعف رمان نیست که منو خسته کرده ضعف ترجمه ست اگه با ترجمه بهتری این کتاب رو مطالعه کردین ممنون میشم معرفی کنید

عالی من نسخه چاپی رو سالها پیش خوندم هنوز هم داستانش در ذهنم هست به نظرم خیلی جذاب بود

چیزی که برام جالب بود اینکه هیچ شخصی در این کتاب اسم نداره مثل دکتر٫سگ اشک لیس.. و من خیلی دوست داشتم داستان خیلی جذابه و روان پیش می‌ره شروع عالی داره ولی بعدش یک کم خسته کننده میشه و دوباره جذاب میشه. خیلی توضیحاتی زیاده شاید یک کم خسته کننده بشه از خواندنش اصلا پشیمون نیستم و پیشنهاد میدم و اینکه آیا دوباره میخونم این کتاب رو؟خیر

اول داستان عالی پیش میره و آدم میخکوب میشه، در میانه آدم خسته میشه و واقعا داستان یه جاهایی زیادی کش داده میشه، ولی کنجکاوی باعث میشه به خوندن ادامه بدیم، در نهایت عقاید نویسنده و تفکراتش در دو سه فصل پایانی به زیبایی بیان میشه و هر صفحه پر از جملات عمیق و زیباست. از فصل های پایانی خیلی لذت بردم.هم نسخه الکترونیکی رو خوندم و همزمان نسخه چاپی با ترجمه اسدالله امرایی، هر دو خوب بود

داستان جذابی داره، من دوست داشتم. ارزش یک بار خوندن رو داره.

این رمان واقعا سنگینه. پس اگه طبع لطیف و ناز دارید اصلا سمتش نیاید. ی صبح تا شب همشو خوندم. رمانی بسیار سنگین و قشنگ. حتما بخونید😎😎👌👌

وایییی من عاشق کتابای جناب ژوزه ساراماگوام حتما پیشنهاد میکنم تمامی کتابای این نویسنده عزیزو بخونید چون همشون جذابن جلد دوم این کتاب که با اسم بینایی هست هم بخونید البته من نسخه چاپیشو دارم میخونم 📖

کتاب خیلی قشنگی بود . یکی از چیزایی که خیلی لذت بخش بود بعضی از نوشته هاش بود که باعث می‌شد آدم بره تو فکر . فقط یه کم زیاد به جزئیات پرداخته بود ک اذیت میکرد این آدمو

کتابی فوق العاده جذاب و روان

دوست دارم اون یکی جلد رو هم بخونم،از بس که این خوب بود. برای کسانی که کتاب خوان هستند توصیه میکنم حتما این کتاب رو هم بخوانند. پرصاد

رئالیسم جادویی با طعم کمونیسم! ژوزه دسوزا ساراماگو در سال 1922 در دهکده‌ای در شمال لیسبون، پایتخت پرتغال، به دنیا آمد. خانواده‌اش دو سال بعد به لیسبون نقل مکان کردند و پدرش در آنجا به عنوان افسر پلیس مشغول به کار شد. با اینکه ژوزه‌ کودک با استعدادی بود والدینش تمکن مالی کافی برای فرستادنش به دبیرستان ادبیات نداشتند و به ناچار او را در دوازده سالگی به مدرسه فنی فرستادند. پس از فارغ‌التحصیلی از آنجا، او به مدت دو سال به عنوان مکانیک خودرو مشغول به کار شد. در همین دوران بود که علاقه او به نوشتن شدت یافت و اوقات فراغت خود را در کتابخانه عمومی میگذراند. او به تدریج علاقه‌مند به مرام کمونیستی شد و به عضویت حزب کمونیست پرتغال درآمد و در روزنامه ارگان این حزب به مترجمی و نویسندگی پرداخت. او بعد‌ها گفته است که با اینکه در طول سالها همچنان به مرام آن حزب وفادار بوده است، اما هیچ‌گاه ادبیات را به خدمت ایدئولوژی در‌نیاورده است. ژوزه ساراماگو اولین رمانش را با نام سرزمین گناه در سال 1947 منتشر کرد و تا 19 سال بعد کتاب دیگری را منتشر نساخت. کتاب های بعدی او عموما در دهه 1970 میلادی انتشار یافتند. این نویسنده پرتغالی خیلی دیر و در سن شصت سالگی به شهرت رسید. رمانی از او به نام خاطرات صومعه، که با نام بالتازار و بلموندا در سال 1988 به انگلیسی ترجمه شد، توجه منتقدان ادبی سراسر جهان را به او معطوف ساخت و باعث شهرتش شد. او رمان کوری را در سال 1995 به رشته تحریر درآورد و در سال 1998 موفق شد جایزه نوبل ادبیات را دریافت کند. ژوزه ساراماگو در سال 2010 در لاس‌پالماس اسپانیا درگذشت. بسیاری از منتقدان ادبی جهان سبک نوشتاری ساراماگو را رئالیسم جادویی و مشابه با نویسندگان اسپانیایی زبان آمریکای لاتین به ویژه گابریل گارسیا مارکز می‌دانند، اما ساراماگو خود را پیرو سبک ادبیات کلاسیک اروپا و متأثر از نوشته‌های میگوئل سروانتس و گوگول می‌دانسته است. کوری سفید، انحطاط اخلاقی رمان کوری یکی از معروف‌‌ترین کتاب‌های ژوزه ساراماگو است که تاکنون به بسیاری از زبان‌های دنیا ترجمه شده است. در این کتاب شاهد آنیم که در یک شهر بیماری مرموزی شیوع پیدا می‌کند که باعث کوری در انسان‌ها می‌شود. اما این کوری، کوری عادی نیست، بلکه مبتلایان به جای تاریکی، در سفیدی فرو می‌روند، اقیانوس بی انتهایی از سفیدی، سفید مثل شیر! این بیماری به زودی همه گیر می‌شود و سراسر کشور را درگیر خودش می‌کند و انسان‌ها را در موقعیت‌‌های غیرقابل پیش‌بینی قرار می‌دهد که در آن اخلاقیات، دین، قوانین اجتماعی و…. به چالش کشیده می‌شوند. نکته جالب در این کتاب این است که ساراماگو برای هیچ‌یک از شخصیت‌های این کتاب نامی انتخاب نکرده و آنها را بر اساس ویژگی‌هایشان معرفی کرده است. مثلا پسرک لوچ، دختر با عینک دودی، همسر دکتر و … . ساراماگو در این کتاب به غیر از نقطه و‌ ویرگول از هیچ علائم نگارشی دیگری مانند علامت سوال یا تعجب استفاده نکرده است. 😶

شاید بهترین رمانی که خوندم.

واقعا خیلی قشنگه خصوصا توی این ایام قرنطینه و کرونا درک داستان بالاتر میره ولی این ترجمه یکم جالب نیست برای این کتاب 📚

خیلی حس خوبی میده خوندنش واقعا ♡♡

خیلی معمولی و پیش‌پا افتاده. مثل یک انشای ساده تو دوران راهنمایی بود. فقط ایده‌ی جذابی داشت که پرداختش خیلی ضعیف بود. انتظار یک اثر هنری با متن هنرمندانه رو به هیچ عنوان نداشته باشین ازش

کسی هس اینترنتش وصل شده باشه