نظرات کاربران درباره کتاب زخمی که از زمین به ارث می برید

عطیه عطارزاده در قلب من نه که حتی در روح من جای داره. :) این زن واقعا یکی از عجیب‌ترین و ماورایی.ترین قلم ها رو داره!

من فقط می توانم پیش گویی کنم که هیچ کس زنده نیست وحشیانه بلند شو روی دو پا بایست ایستادن فعل پروانه ای سرخ است که بعد کندن بال هایش به خورشید می رسد

شعرها به شدت نامفهومن انگار چندتا مفهوم مختلف رو داخل یک شعر کرده و از این شاخه ب شاخه بعدی میپره مشکل ویرایشی هم وجود داره یه جا شعر به صورت نوشتاری است و خط پایینش گفتاری نوشته شده.

پرت‌وپلاهایی بی‌سجع، بی‌وزن، نامفهوم. هم‌چه متنِ بی‌قاعده و بی‌ضابطه‌ای رو هرچه بنامیم، قطعاً «شعر» نیست.