نظرات کاربران درباره کتاب خاطرات خفته

۲۶. در این کتاب زنان الهام بخش یادآوری خاطرات دور و نسبتا فراموش شده راوی هستن، اشاره اجمالی ای به رابطه نه چندان خوب و پرمحبت با مادرش داره و هزاران سوال بی جواب و به قول خودش معماهای پاریسی حل نشده.

به نظر من هم در این کتاب و هم در کتاب "سیرکی که می گذرد" از این نویسنده یک جور ابهام آزار دهنده در موضوع، شخصیت پردازی، ماجراها و اتفاقات وجود داره؛ انگار که نویسنده هنوز با خودش به این توافق نرسیده که بالاخره این کتابو بنویسه یا ننویسه! یه مسئله دیگه اینکه نویسنده در پایان کتاب یهو خواننده رو با کلی سوال بی جواب رها میکنه و میره که این هم برای من جالب نبود. نمیدونم شاید این نحوه نگارش یک سبک خاصی در رمان نویسی باشه که باید بگم اصلا مورد پسند من نیست.

خاطرات خفته رمان است، کمی خودزندگی‌نوشت، گاهی جستار و البته گشت‌نامه‌ای در پاریس. گشت‌و‌گذاری که نقب می‌زند به خاطراتی که گویی می‌جوند وجود راوی –نویسنده– را. راوی‌ای که مانند باقی آثار نویسنده چندان مطمئن نیست و درمانده‌ی خاطراتی‌ست که حتی از یادآوری‌شان هراس دارد.

ترجمه به نظر من اصلا روان نیس یه جوریه و اوایل کتاب بیشتر این جوریه و ازار دهنده اس فعل و فاعل و مفعول در جای خود قرار نگرفته انگار، سبک نویسنده هم فکر نمی کنم در سلیقه هر کسی باشه با ابهام کامل شخصیت پردازی ها کامل نیس ته داستان بدون جمع بندی هست ولی من این سبک رو دوست دارم چون مثل رمان های ابدوغ خیاری نیس

نظری ندارم

252