نظرات کاربران درباره کتاب بیگانه

در مورد بیگانه باید بگم که با یک سوگ مهیب آغاز میشه. هرچند مورسو از احساسات خودش چیزی رو به صورت مستقیم بروز نمیده اما توصیفات به قدری تاریک و طاقت فرساست که شدت ضایعه ی وارد اومده قابل لمسه. و این روند تا پایان ادامه پیدا میکنه و کامو مجبور میشه در قسمت زندان برای مخاطبش از زبان مورسو و در عین بی اطلاعی اقرار به بیماری قهرمان داستان کنه. بیماری که به نظرم میتونه "گسستگی" باشه. بیماری گسستگی در نتیجه ی یک اتفاق ناگوار در زندگی یک شخص رخ میده و در طی اون بیمار هیچ گونه ارتباطی با احساسات درونی خودش نداره. و در نمایی که مورسو خودش رو درون ظرف کاملا بی احساس میبینه این بیماری نمود بیشتری پیدا میکنه. کتاب بیگانه تا نیمه به شرح و تصویر واقعه و شرایط حاکم بر داستان میپردازه و از نیمه ی کتاب به بعد کامو از داستان پخته شده و حاضر خودش کام میگیره. شاید برترین نماد قضاوت ، دادگاه قضایی باشه. پس برای نشان دادن قضاوت های انسان بهترین گزینه در اختیار نویسنده قرار داره. معیار های سنجش ناقص بشری به رخ مخاطب کشیده میشه و مورسو از اینکه توسط بشر ناقص محاکمه میشه رنج میبره. و شاید یکی از برترین دیالوگ های بیگانه همین بود که وکیل گفت : "این است مظهر این محاکمه، هرچیزی راست است و هیچ چیزی هم راست نیست." در ابتدای فصل چهارم مورسو به کمبود محبت و عدم توجه دیگران اشاره میکنه و اقرار میکنه تا بدین جا تابحال چنین در معرض توجه نبوده. و نیز به دعوای وکیل و دادستان اشاره میکنه که هر چند در ظاهر به متهم میپردازن اما واقعا در مورد خود جرم صحبتی نمیکنن. و در اینجا بنای قضاوت بشر در داستان نمود بیشتری پیدا میکنه هنگامی که قهرمان داستان این طور میگه: میشنیدم که میگویند من باهوش هستم اما نمیفهمیدم چطور میشود صفاتی که برای یک انسان معمولی صفات نیکی برشمرده میشن برای یک مجرم تبدیل به اتهامی وحشتناک میشن. و به نظرم فراز داستان جایی بود که به انقلاب کبیر فرانسه اشاره شد که مظهر لائیسیته در فرانسه بود و بعد از اون کشیش وارد سلول شد. کامو به مخاطبش خط میده که چطور تداخل دین و حکومت و سیاست این چنین موجب عدم عدالت میشه. جایی که نیاز به عالم و کارشناس علمیه از یک شخصیت مذهبی برای نجات روح انسان استفاده میشه در حالیکه اون انسان از نظر روانی دچار اختلاله و باید تحت درمان روان پزشک قرار بگیره. در مورد ارزش صداقت در جوامع بشری خود کامو به قدر کافی در کتاب توضیح داده. و در آخر باید بگم که بیگانه کتاب بی نظیری بود.

بعضی ها ممکنه این کتاب رو فقط درباره عقاید آدمی بدونن که در دنیا به پوچی رسیده. اما میشه اینطور به کتاب نگاه کرد که در واقع نگاهی انتقادی به جامعه ای داره که سعی میکنه ظاهرگرا باشه و برای هر مساله ای حتی اگه به اون اعتقاد نداشته باشه مبالغه کنه. در واقع شخصیت اصلی با محیط اطراف بیگانه هست اما حداقل با خودش بیگانه نیست. این مساله در تمام کارهای کامو مشهود هست که رنجی رو که از جامعه ی دورو و ریا کار میبینه به قلم آورده.

نه کامو و نه مرسو (شخصیت رمان بیگانه) هیچ یک نهیلیسم نبوده اند و لطفا برداشت های خودتان را یا عدم تعریف صحیح از پوچ‌گرایی را بر شخص یا چیزی برچسب نزنید، کامو بیش از آن که یک رمان‌نویس باشد فیلسوف است و فهم آثار او در گروی رهایی از سطحی بینی در آثارش است، بیگانه ممکن است سرنوشت هر یک از ما در زندگی باشد برای همین کتاب مهمی است. برای فهم اندیشه کامو می‌توانید به کتب زیر مراجعه کنید: ۱. آثار خود کامو ۲. دلهره هستی/نشر نگاه ۳. فلسفه کامو/ریچارد کمبر/نشر نو ۴. آلبرکامو/ژرمن بره/نشرماهی ۵. آلبرکامو/کانرکروز اوبراین/نشر خوارزمی ۶. تعهد اهل قلم/نشر نیلوفر

بهترین ترجمه با اختلاف!

بیتفاوتی نسبت به زندگی، مرگ، روابط... شرح و بسط این نکته که " زندگی به رنج زیستن نمی ارزد" و تمام!

به شخصه هفت بار کتاب رود خوندم بعد هفت بار هنوز احساس قریبی با مرسو شخصیت داستان دارم ونمی توانم خوب اون رو درک کنم درتمام عمرم که بیش از صد تا کتا ب خواندم هیچ کدام در عین نثر روان وسنگینی مطالب با این کتاب مقیاس نمیشود وحتی از نظرم ناپیداست که این کار راانجام دهم حتی یه بچه نه ساله هم می تواند این کتاب را بخواند ولی شب که به خواب میرود میفهمد که تازه شروع سختی ها و پی گشتن معانی پشت پرده مطالب میشود . بیشترین تاثیر این کتاب در من صداقت است راستگویی حتی اگر به ذررم باشد به تمام سوال ها جواب بله بگویم تا از شره حرف های بیهوده خلاص شوم و... من امروز می فهمم که هیچ وقت زتدگی ارزش اینکه کسی را ازخودمان برنجانیم ندارد خلاصه مطلب کتاب برای عاشقانه دوستان مفید نیست ولی کتاب عالی ازنویسنده عالی شاهکار ی مثل طاعون

بیان بی تفاوتی های مورسو(شخصیت اصلی داستان) نسبت به زندگی و رخدادهای اون. یا همون "هرچه پیش آید خوش آید..." گاهی مورسو رو مثل پری رها روی سطح آب اقیانوس میدیدم و گاهی به فسردگی ِ یک کوه یخ

کتاب خوب و جالبی بود و واقعا شخصیت اول داستان ینی مورسو با دنیایه اطرافش بیگانه بود،فقط براش لذت در لحظه مهم بود و فکری برای آینده نداشت،راست گفتن رو ترجیح میداد به دروغ گفتن،چون دلیلی برای دروغ گفتن نمیدید حتی برای نجات جونش چون اعتقاد داشت همه میمیرند و خدایی هم وجود نداره،که در آخر داستان نظرش فرق میکنه،که البته من معتقدم پایانش اونطوری که باید قوی میبود،نبود،چون ابتدا و اواسط داستان خط داستانیه خوب و قویی داشت،من از خوندش لذت بردم،امیدوارم شما هم لذت ببرید،یاعلی🌻

چهل و ششمین کتاب من در طاقچه... این کتاب فوق العادس، شاید وقتی در جریان کتاب قرار می گیرید مثل من نظرتون این باشه که اسم کتاب باید می شد محاکمه نه بیگانه! ولی وقتی پسگفتار آخر کتاب رو می خونید، متوجه می شید که به! چه نام کتاب شایسته ای... پس برای درک بهتر مطلب حتمن پسگفتار و مطالعه کنید.

فقط چندساعت رو صرف تموم کردن این کتاب فوق‌العاده کردم و زندگی مورسو رو بشدت برام جذاب بود.. و فکر میکنم به هیچ عنوان کتاب همه پسندی نیست..

کامو با نوشتن این کتاب خواست نشون بده که زندگی یک تکراره و هدف غایی براش وجود نداره،به همه چیز عادت میکنیم، جهان نسبت به خواسته های ما بی اعتناس و بمیریم یا نمیریم کار خودشو میکنه و در نهایت همه اینا خب که چی؟ مادرم مرد، خب که چی؟ با ماری ازدواج میکنم، خب که چی؟ فلانی رو کشتم، خب که چی؟ قراره اعدامم کنن، خب که چی؟ کسی که با بحران اگزیستانسیال و وجودی مواجه میشه این سوالات رو از خودش میپرسه و هر ارزشی که تا الان وجود داشته رو زیر سوال میبره و به نوعی نسبت به همه اینا بیگانه هست. میخواستم بگم یکی از بهترین رمان هایی که خوندم بیگانه بوده اما اشتباه میکردم، قطعا بهترین رمانی بوده که تا به الان خوندم. چرا که من هم زمانی مثل مورسو بودم و یادمه اولین باری که میخوندم، حس کردم بالاخره یکی پیدا شد منو درک کنه بالاخره یکی هست که بفهمه چی میگم. این پوچی که کامو نشون میده رو باید تجربه کرد تا درک کرد، ما با کتاب خوندن نمیتونیم درکش کنیم با فکر کردن هم نمیتونیم، مورسو رو باید مستقیما تجربه کنی تا بفهمیش.

یکی دیگرازشاهکارهای کامو، بیگانه باظرافتی خاص وعامیانه خلق شده، واقعیتی انکارناپذیراززندگی بسیاری ازانسانهای تنها ودرگیر زندگی، باترجمه ای دیگرهم خوانده بودم ولی این ترجمه عالی ومتفاوت بود.

همونطور که آخر کتاب هم اشاره شده مورسو، انسان بی‌احساسی نیست، اما به نظرم در تمایز احساسات و میزان اهمیت اون‌ها خودش ناکامه؛ اون بارها به ماری فکر می‌کنه، اما مطمئن نیست عاشقش هست یا نه؛ یا درمورد مرگ مادرش، نگران هست، اما از طرفی احساس ترس از حرف‌های رئیسش رو داره... درمورد اتهام قتل هم احساس عصبانیت از گرما و آفتاب رو داره اما این جلوش رو نمی‌گیره تا قتل رو مرتکب نشه. اون احساس داره، اما به عشق و حفظ جان دیگران به همون اندازه بها میده که گرمای آفتاب براش مهمه. اما درمورد اتهام قتل، بنظرم دفاع نویسنده یا دوستانی که نظراتشون این بود، از مورسو منطقی نیست... مورسو قطعا گناه‌کاره و دلیلش هم همین ناتوانی در تمایز احساساتش هست؛ چه بسا در خیلی از مجرمین و قاتلین امروزی هم همینطور باشه اما دفاع از اون‌ها منطقی نیست...

مرسو انسانی با فلسفه ی پوچ انگارانه،ناخودآگاه و شاید خودآگاه بی هیچ حسی روزهای خود را می گذراند و با این تخت بودن زیستش هیچ مشکلی ندارد. متن به زیبایی این پوچی را آشکار می کند و از سرتاسر داستان،حسِ بی حسی مطلق دریافت می شود و به معمولی ترین و ساده ترین و در عین حال عجیب ترین شیوه مخاطب را تکان می دهد. بعد از خواندن کتاب نمی توانم درست حسم را بیان کنم چون کتاب در وصف بی حسی نوشته شده اما لذت غریبی از درک کردن شخصیت داستان بردم. همزادپنداری با مرسوی قصه که شاید این همزادپنداری ترسناک و خطرناک بنماید. انسانی که شاید تنها جرمش دروغ نگفتن باشد و البته که دروغ گفتن گاهی،بیان چیزی بیشتر از حقیقت است.

من چندین ساله تعریف کامو و به خصوص این کتاب اش رو میشنیدم و وقتی تصمیم برای خوندنش گرفتم نظرات مخالف و موافق یکسان مردد ام کرد ولی سعی کردم محکی بزنم و از لحظه خرید، بدون کوچیکترین مکثی تا آخرش رو خوندم و بخش زیادیش مربوط به ترجمه روانشه که از آل احمد بسیار روان تر و دقیق تره؛ اگر به دنبال یک داستان با کلیف هنگر آخر هر بخش و رسیدن به یه کلایمکس قوی هستید، این کتاب مناسب شما نیست. این کتاب مثل فیلم "گمشده در ترجمه" است، توی فیلم اتفاق خاصی نمیفته و یا ضرباهنگ اش قرار نیست در آخر یهو تغییر کنه و سوپرایز ات کنه، ولی من شدیدا بهش علاقه داشتم.

کتاب عالیه بهترین ترجمه رو داره حتما بخونید...👇

با ترجمه آل احمد خوندم لذت بردم

کتاب بیگانه در باب فردی نوشته شده که برخلاف جامعه ظاهرگرایی که درونش گیر کرده تصمیم گرفته خودش باشه و بی کلک افکارش رو به زبان بیاره حتی اگه به نفعش نباشه‌...... در واقع آلبر کامو جامعه ای رو رسم کرده که در اون هرکسی که برخلاف باور های جامعه حرکت کنه محکوم به تباهیِ.....

کوتاه وجذاب بود همه ی ما انسان ها به نوعی مثل مورسو هستیم تنها تفاوتمون اینه که می تونیم بیشتر دروغ بگیم

کتاب خوبی هست پیشنهاد میکنم حتما بخرید و پشیمون نمیشد !

جدا از این مسئله که بی ایمانی باعث پوچی زندگی برای مرسو شده بود، صراحت و صداقت مرسو بسیار ارزشمند و زیبا بود. به نظرم مرسو عزت نفس بسیاری داشت و شخصیت، تفکر و طرز برخوردش با زندگی بسیار قابل توجه و تفکربرانگیز بود. در ضمن ترجمه آقای دیهیمی بهترین ترجمه این کتاب هست.

این کتاب یکی از بهترین آثار کامو است ، در این کتاب جوری توصیفات کامو شما را غرق میکند که متوجه گذشت زمان نمی شوید ، از ترجمه جناب دیهیمی هم نباید گذشت .

محتوای کتاب در مورد شخصیت مردی هست که فکر و احساسی سوای همه ی آدمهای دور و برش داره، رفتاری که برای دیگران ناآشنا و غیرقابل پذیرشه. چیزی که جامعه انتظارش رو نداره و در واقع همون نظریه انتخاب طبیعی؛ کسی موندگاره که با محیط سازش پیدا کنه. مورسو متحمل سنگین ترین مجازات میشه برای اینکه مثل بقیه نیست. به بیان ساده تر مصداق بارز خواهی نشوی همرنگ، رسوای جماعت شو،بود. چون نخواست همرنگ باشه، دروغ بگه، تظاهر کنه، از خودش چیزی بسازه که نیست، رسوا شدن رو پذیرفت و از جامعه خط خورد. حقیقت تلخ و عریان جهان در قالب یک داستان موضوعه این کتابه. خوندنش رو پیشنهاد میکنم. ترجمه کتاب هم خوب و قابل قبول بود

یکی از بهترین کتاب هایی بود که در تمام عمرم خوندم. با ترجمه ی بسیار عالی آقای دیهیمی👌

فضاسازی های خیلی خوبی داشت. ترجمه‌ی خوبی هم داشت.

خوب و روان

این کتاب تنهابرای مخاطبی که بخواهدازفلسفه اگزیستانسیالیسم سردربیاره مناسبه وگرنه خوانش کتاب هیچ عائدی برای مخاطب عام نداره واتلاف وقته .کتابای بهتری برای تفکرعمیق تروجود داره که باعث رشدروحی وروانی وذهنی بشه

کتاب خوبی بود یه سوال داشتم ولی در آخر کتاب مورسو اعدام شد؟ چی شد اخرش؟

ما واقعیت رو همیشه از پنجره نگاه خودمان میبینیم گرچه میتواند سوی دیگری باشد چیزی که از هر جهت از پنجره نگاهمان به آن بنگریم تغییری نخواهد کرد چون لین پنجره فقط به روی بخشی از داستان گشوده میشه نظر شخصیم، نویسنده هم مثل همه ما پشت یکی از این پنجره ها ایستاده و به زندگی از جهت خودش نگاه میکند‌ و آن را بیان میکند چیزی که شاید بخشی از وجود خودش را از نگاه شخص اول داستان بیان کرده زاویه نگاهش از داخل این پنجره باشد. یک باور از یک زاویه که از زاویه دیگری به ان نگاه نشده و ان را حقیقت مطلق می پندارد. شخص اول داستان را به حقیقت گویی بی پرده بدل کرده که گرچه از دیدگاه او نیز این واقعیت دارد. مورسو هیچ وقت مطرود نبود فقط توان باور این را نداشت که شاید پنجره های دیگری رو به حقیقت وجود دارند. شاهد و ناظر پنجره های دیگر بود ولی به وجود و حقانیت ان ها باور نداشت. درست مانند کوری که توانایی درک رنگ آبی را ندارد شاید بداند که آبی وجود دارد اما هرگز آن را درک نمیکند. مورسو و شاید نویسنده داستان شاید هرگز آبی عشق را ندیده بودند شاید هرگز لذت و آرامش کشیک یا عشق پرتز را تجربه نکرده بودند برای همین مانند نابینایی درکی از آبی آسمان نداشتند.

توصیه میکنم بعد از خواندنش تعدادی نقد خوب هم از کتاب پیدا کنید و بخونید صرفا جهت تامل بیشتر روی کتاب

کتاب عجیبی بود . مردی که به ظاهر بی احساس زندگی میکنه و فقط به حس و حالش در زمان حال توجه داره و معنایی برای زندگی نداره و در واقع نماد پوچ‌گرایی . من دوسش نداشتم و کتابی به شدت سلیقه ای هستش. ولی ترجمه خیلی خوبی داشت.

این ترجمه از نظر من بسیار خوب و روان بود.

به نظر من با مرگ آلبر کامو فلسفهء اگزیستانسیالیسم مردود است و بشر همچنان به سمتی میرود که خدا میخواهد ، مثالش هم تصادف آلبر کامو که با داشتن اراده و خرید بلیط قطار ، روز حادثه سوار بر اتومبیل شخصی اش میشود به قصد سفر یعنی اگر اراده شخص بود او میرفت به سمت قطار، پس دستی نیرومندتر از فلسفهء آلبر کامو هدایت انسان را بر عهده دارد

زندگی کردن تو جامعه‌ای که چون به موازات معدود ساختار های پذیرفته شده‌اشون زندگی نمیکنی، محاکمه‌ات میکنن، نه به خاطر جرمت به خاطر اینکه نمیفهمنت.و این متفاوت بودنت براشون مثل زنگ خطره. برام سوال بود اگر مورسو همچنان این قتل و انجام داده بود ولی میگفت متاسفم، یا برای مرگ مادرش افسرده میشد، یادادستان تو کندوکاویی که تو زندگی و روابطش کرده بود الگوهای پذیرفته بین مردمو پیدا میکرد، حکمش تخفیف پیدا میکرد؟ همیشه قرار نیست تو زندگی واقعی یکی رو (به خاطر بیگانه بودنش یا بهتره بگم بیگانه بودن ما با اون) ببریم پای چوبه دار ولی شاید زندگی و براش خیلی سخت تر کنیم، جامعه که همیشه ازش صحبت میکنیم گاهی وقتا جای اینکه نجاتمون بده میتونه خودش به خاطر سرپیچی کردن از عرفش بهمون ضربه بزنه. من از مورسو پوچ گرایی ندیدم پذیرش دیدم، پذیرش اینکه هیچی نیست و تو این هیچی نبودن تنها چیزی ارزش داره زنده بودن و زندگی کردنه بخش دوم و دوس داشتم مخصوصا قسمتی که با کشیش صحبت میکنه و احتمالا یبار دیگه بخونم و قسمتای مورد علاقه امو اضافه کنم

نمی دونم چرا نیمه دوم داستان مدام یه بغضی رو تو گلوم حس می کردم. رک بودن شخصیت مورسو و صداقتش تو بیان احساساتش رو دوست داشتم، با اینکه برخلاف نظر جامعه بود. جای جای کتاب عقاید تامل برانگیزی وجود داشت(علی الخصوص نیمه دوم) اولین کتابی بود که از کامو می خوندم و با ترجمه دیگه ای خوندم ولی واقعا علی رغم حجم کمش کتاب باارزش و مفهومی بود.

اول تشکر میکنم از جناب بهمنی برای ترجمه عالی و روان این کتاب. بر خلاف بعضی از دوستان که قهرمان و شخص اول داستان رو یک پوچ‌گرا می‌دونن ، فکر میکنم دقیقا کامو و کتاب بیگانه دنبال برهم زدن همین برچسب ها و کلا قالبهایی هست که جامعه و قوانین ساخته شده در جامعه ایجاد کردن. شخصیت قهرمان داستان ، انسانی معمولی با نگاهی عریان و بدون در نظر گرفتن تعارفات و چارچوبهای ساختگی جامعه هست که نگاه و برداشت خالص خودشو بدون پوشش و نقاب در رفتار و کلامش بروز میده. چیزی که توسط جامعه عجیب و نامتعارف بوده . بنظرم کامو در این کتاب تلنگر خوبی برای بازنگری همه به رفتار ، افکار و جامعه اطراف خواننده زده. بر خلاف ظاهر داستان ، در باطن نگاه عمیقی به زندگی و برداشت از زندگی داره

داستان عالی ، ترجمه عالی ، خواندن کتاب رو توصیه میکنم.

کتاب رو دوست داشتم و اولین اثر کامو هست که می‌خونم و بهش علاقه‌مند شدم. کمی احساس نزدیکی و همزمان بیگانگی با شخصیت اصلی داستان داشتم که برام جالب می اومد. در کل توصیه می‌کنم.

خیلی جذاب نوشته شده این کتاب و داستانش مثل حقیقت تلخه

با ترجمه های مختلف خوانده ام این از همه بهتر بود این رمان و شاهکار افسانه سیزف در کنار هم بخوانید

چیزی که ما درکش نمیکنیم همیشه در نظرمون اشتباه میاد چیزی که خلاف عادت های جامعه مون باشه همیشه در نظرمون اشتباه میاد بیگانه ها همیشه ما رو میترسونن چون شبیه ما نیستن مورسو مثل همه ماست خاکستری ... هم خوبی دارد هم بدی .... اما بیگانه با برخی قوانین بشری اگر دنبال فهم این بیگانه هستین ، اگه دنبال یه داستانی هستین که مغزتونو درگیر خودش بکنه .. این کتاب برای شماست!

کتاب ترجمه خیلی خوبی داشت روان بود. با این حال آخرای کتاب مجبور شدم دوبار بخونم که متوجه بشم. صداقت مورسو رو خیلی دوست داشتم و اما به نظرم در عین اینکه اصلا نمی‌دونست احساسات واقعیش چی هستند در توهم این بود که احساساتش و دلایلشون رو کامل میشناسه....

سبک ادبیات کامو رو نمیشه به هر کسی توصیه کرد حداقل باید چند تا از اثار اگزیستانسیالیسم رو از پل سارتر و سیمین دوبوا خونده باشه تا درک عمیقی از اثار کامو پیدا کنه (گاهی هم برعکس) 〽️البته به عنوان رمان همه میتونن بخونندش و با داستان همراه بشن

اصلا توصیه نمیکنم،تا اخرشو خوندم،به امید اینکه ارزششو داشته باشه ولی هیچی براش پیدا نکردم و استدلال داستان مه بر اساسش جلو میرفت به نظرم ناکافی و مسخره بود

هر انسانی واجبه که این کتابو بخونه

به نام خدا آیا از شدت شادی در حال خفه شدن هستید و خیلی بهتون خوش میگذره؟ پس حتما این کتاب رو بخونید تا حالتون بیاد سرجاش! به نظر من نویسنده در پردازش تصاویر توانمنده، دنیای ذهنی مورسو (شخصیت اصلی)رو میشناسه و شخصیتش رو به خوبی میشناسونه. اما همین. این کتاب چیزی که حال انسان رو خوب کنه و شعله ای از امید رو جایی در وجودش روشن کنه نداره. شاید به درد تاریخدانان و ادیبان و ... خواصی بخوره که از خوندن این کتاب بتونن جریانهای فکری دوره نگارش یا شیوه داستان نویسی یا ... رو تحلیل کنند. اما به نظرم خواننده عامی مثل من دستاورد ویژه‌ای از خوندن این کتاب عایدش نمیشه.