نظرات کاربران درباره کتاب باد، نه بادی

لذت بردم ممنون پیدایش داستان یه پسر بچه ی سیاه پوست در زمانی که زندگی براشون زیاد راحت نبوده 1930 سفید پوست هایی که اذیتش میکردن و از روی چندتا آگهی دنبال پدرش میگرده زیبا بود ممنون پیدایش

من از طریق کتاب "یه جا برام نگه دار "پیداش کردم دوتا از شخصیت های داستان" یه جا برام نگه دار"همزمان داشتن برای تکلیف کلاسشون میخوندنش منم کنجکاو شدم و پرس و جو کردم و فهمیدم این کتاب واقعا وجود داره!!و خیلی برام جالب بود و تا آخر خوندمش. خیلی جالب بود

نمونه رو خوندم. ترجمه خوب و داستان دلنشینی هم داشت. حالا بعد از خرید کتاب، به نیمه‌های رمان رسیدم. داستان ساده‌ای داره و از رنج‌های یک کودک، در زندگی، برای پیدا کردن پدرش و نرفتن به یتیم‌خانه می‌گه. شخصیت اصلی رمان، مادرش رو از دست داده و چند نشانه از پدرش داره. مادرش قبل از مرگش، حرف زیادی درباره پدر بچه‌اش نزده که مایه دردسرش شده. برای کسانی که دوستدار خوندن داستان نوجوان با پیچیدگی‌های کم هس، کتاب مناسبی است‌.

کتاب «باد، نه بادی» رمانی نوشته «کریستوفر پل کورتیس» است که اولین بار در سال 1999 به چاپ رسید. «باد» پسری آفریقایی-آمریکایی و ده ساله، از رفتارهای بی رحمانه ای که در پرورشگاه های مختلف تحمل کرده، کاملا خسته شده است. او پس از این که مجبور می شود شب را در دخمه ای پر از زنبورهای سرخ خشمگین بگذارد، تصمیم می گیرد که از آنجا بگریزد. هدف او، رسیدن به مردی است که «باد» اعتقاد دارد پدرش است: یک موزیسین جاز به نام «هرمان ای. کالووی». «باد» با اتکا بر هوش و البته کمی خوش شانسی، موفق می شود خود را به «گرند رپیدز» برساند، جایی که «پدرش» صاحب یک کلوب است. «کالووی» که بسیار مسن تر و تندخوتر از چیزی است که «باد» تصور می کرد، از دیدن پسری که ادعا می کند فرزند گمشده او است، اصلا هیجان زده نمی شود. اما این سایر اعضای گروه «کالووی» هستند که باعث می شوند «باد» احساس کند بالاخره به خانه رسیده است.

نمیگم کتاب بدی بود، قشنگ بود و یه جاهایی حس خوبی بهم میداد ولی... آخرش از خودم پرسیدم خب؟ بعدش؟ شاید انتظارم بیشتر بود، اسم داستان وسوسه کنندس، ولی محتواش باب میلم نبود

خیلی روان و دوست داشتنی بود

من این کتاب رو مدت‌ها پیش گرفته بودم که بخوانم، به خاطر مدال نیوبری. بعدتر وسط همه کتاب‌ها گم شد و از خاطرم رفت. اخیرا کتاب تحت تعقیب‌ها رو خوندم و شخصیت اصلی اون کتاب، نیکی خیلی کتابخوان بود و در طول کتاب مدام اسم کتاب‌ها و شخصیت‌های کتاب‌های دیگه رو می‌برد. از اونجا دوباره یاد باد، نه بادی افتادم. داستان پسری به نام باد، که شبیه نیکی در مرکز نگهداری از کودکان بی‌سرپرست/بدسرپرست زندگی می‌کنه. ماجرای داستان از مرور تجربه‌های تلخ باد از خانه‌هایی که بوده شروع میشه و تصمیمش برای پیدا کردن پدر، با اندک شواهدی که مادرش براش گذاشته. برایم سرگرم کننده بود، یادداشت نویسنده در پایان کتاب که دو تا از شخصیت‌های کتاب رو از پدربزرگ‌های خودش الهام گرفته برام جالب بود.

شماره ۸۸: داستان یک پسربچه بی‌سرپرست سیاه‌پوست آمریکایی که دنبال پدرش میگرده؛ همین خیلی روان و ساده و معمولی چیز خاصی نبود که بخوام توصیه کنم بخونیدش!

یه کتاب عالی برای نوجوانان عزیز.

توصیفات خیلی خوب بود. شخصیت داستان را خیلی دوست داشتم. شاید بهترین بخش کتاب پایانش بود که اصلا قابل پیش بینی نبود .

فوق‌العاده، درواقع چیزی فراتر از فوق‌العاده. خیلی دوستش داشتم :) امیدوارم بخونید و لذت ببرید

خیلی خوب و تاثیرگذار

کتاب به طور کلی جالبه و نثر طنزامیز خوبی داره اما یکم اغراق امیز همه شخصیت ها خوبن

خیلی بچه گونه است با اینکه ۱۴ سالمه ولی خوشم نیومد ۰☹☹