نظرات کاربران درباره کتاب پنجشنبه‌های سالن

این رمان لحنی صمیمی داشت و تنوع واژه‌ها در آن زیاد بود. اسم‌گذاری بخش‌ها یک‌جاهایی خوب بود اما یک‌جاهایی جواب نمی‌داد. این اسم‌گزینی من را یاد براتیگان می‌انداخت و اسم‌گذاری‌های خاصش. اما سالن می‌‌‌توانست نماد جامعه‌ای باشد که نیاز به تمیز شدن از زشتی‌ها دارد. جامعه‌ای که زیبایی‌ها در آن ساخته می‌شوند. نکته بعدی این‌که در این سالن همه به نوعی انباشته از راز هستند حتی عروس و دامادی که می‌خواهند به هم کلک بزنند. یک بخش‌هایی از رمان کلیشه بود مثلاً سرکشی بازرسانی که از اداره اماکن آمده‌اند و نمونه این برخوردها را زیاد توی فیلم‌ها دیده‌ایم و باید یک نگاه تازه به این برخوردها انجام می‌گرفت. اما من پایان‌بندی را دوست داشتم و فکر می‌کنم جاگذاشتن کارت یک حرکت نمادین بود که انگار دارد طناز را از دنیای بیرون محافظت می‌کند.

اااا فامیلیش شبیه ماست

دست شما درد نکنه

نثر روانی دارد

نثر روانی دارد