نظرات کاربران درباره کتاب چشم‌های لیندا

من نابینا هستم. این کتاب تونسته بود تا حد زیادی احساسات یک نابینا رو نشون بده. البته من از آخر داستان زیاد خوشم نیومد. چرا اصلا آخر این مدل قصهها فرد معلول باید خوب بشه؟ این به عقیده من یه بی احترامی به یه فرد تا آخر عمر نابیناست و نابیناییش رو پذیرفته، نعمت خداوندی میدونه و احتمالا دوستش داره. اصلا سیر داستان طوریه که بینا بشه پسره. چرا باید محارت هایی که یاد گرفته و حسهای دیگه ای که در وجود همه افراد برای استفاده خلق شده اما با فقدان بینایی تازه فعال شده رو دور بریزه!!!!؟ مثل اون میمونه که یه گونی، زغال سنگ پیدا کنی ازش استفاده کنی بعد با به دست اوردن یه قوطی کبریت گونی زغال سنگ رو بریزی تو چاه فاضلاب.