نظرات کاربران درباره کتاب مدیریت شایعه

شایعه و نقش زنان گفته می شود که زنان برای شایعه پراکنی آمادگی دارند؛ و نیز فرض بر این است که روشنفکران همواره درباره شایعات مقاومت می کنند. سخن گفتن درباره زنان و شایعه، انسان را در معرض خطر اتهام تبعیض و غلطیدن در ورطه ی زن ستیزی، قرار می دهد. با این حال، حقیقت این است که در فرهنگ مردمی، رابطه ای بین زنان و شایعه وجود دارد. در این جا اگر نتوانیم به انگیزه ها بپردازیم، به ریشه می توانیم. کلمه ی « Commerage » به معنی «پچ پچ» یا غیبت در مورد زندگی خصوصی آشنایان و در و همسایه، از واژه ی Commater لاتین به معنای مادر خوانده آمده است. کلمه ی انگلیسی gossip نیز به همان معنا، ریشه ی مشابهی دارد و از god_sib به معنای مادر خوانده می آید. ( در فارسی نیز با استفاده از اصطلاح «حرف های خاله زنکی» به این نوع حرف ها هویتی زنانه داده ایم. ) احتمالاً، انحرافی که در مفهوم کلمه ایجاد شده است، از آن جا نشأت می گیرد که رابطه نزدیک و گرم با مادر خوانده ی فرزندان ( یا با خاله ی فرزندان )، باعث می شد مادران خود را مجاز بدانند که با آنان پیرامون احساسات خود درباره ی افرادِ محیط شان، سخن بگویند. متخصصان ریشه شناسی لغات انگلیسی توضیح داده اند که این انحراف ناشی از بحث هایی بوده است که زنان، هنگام گردهمایی در خانه یکی از اقوام، که در آن نوزادی متولد می شده است، مطرح می کرده اند. حتی اگر این توضیحِ ریشه شناختی صحیح باشد، نمی تواند برای بار منفی ای که این عبارت به خود گرفته توضیحی بدهد. نباید فراموش کرد که رواج این نوع حرف ها در میان زنان، در عین حال نشان روشنی از همبستگی آنان است زیرا سخن با دیگران گفته می شود نه با خود. آیا جوامع پدر سالار از این همبستگی ناخرسند بوده اند که چنین نامی بر آن گذاشته اند؟ در حقیقت آنان زنان را از کلیه فعالیت های عمومی حذف کرده بودند و زنان هیچ حق رسمی برای بحث پیرامون امور شهر خود را نداشتند لذا، از طریق این نوع حرف ها، آن چه را که مردان بر آن ها تحریم کرده بودند، به دست می آوردند و نه تنها درباره ی کار و کسب شهر، بلکه درباره ی مسایل خوشایند آن ( خلاف کاری ها، جنایات و غیره ) نیز صحبت می کردند. از آن جا که از زندگی عمومی محروم شده بودند، زندگی خصوصی را عمومی کردند. ممکن است از این جا عادت دراز مدتی در زنان پدید آمده باشد و به شایعه خو گرفته باشند. اما در هر صورت علتِ اصلی، انزوای تحمیلی بوده است. مورن متوجه شد که در شایعه تجارت بردگان سفید در شهر اورلئان، در سال 1969، مردان شایعه را نپذیرفتند، و نتیجه گرفت که این ناباوری، ناشی از تجربه مردان است. گرایش مردان به جست و جوی شواهد بیش تر برای پذیرفتن یک شایعه ناشی از آزادی ای است که در فعالیت های خود در شهر، از آن بهره مندند، تا نتیجه ی یک روحیه منتقدانه و تحلیل گر. منبع: کتاب: شایعه، ژان نوئل کاپفرر، خداداد موقّر، چاپ اول، 1380

نقش شایعه پراکنی و ظرف شستن در طول عمر زنان خانم استفانی براون از دانشگاه میشیگان ، راجع به اثرات مثبت «ظرف شستن خانم‌ها با هم» و «گپ زدن و شایعه‌پردازی بی‌خطر» بر روی «افزایش طول عمر خانم‌ها» مطالعه ای کرده و مقاله ای ارائه داده که خلاصه ای از اون را از سایت استاد محمدرضا شعبانعلی اینجا میزارم. – اینکه «کمک کردن به دیگران» و «انجام رفتارهایی که حس دوستی و نزدیکی ما به اطرافیان را تقویت می‌کند» موجب ترشح بیشتر پروژسترون می‌شود. – اینکه یکی از خاصیت‌های مثبت شایعه پردازی و شایعه پراکنی در کنار اثرات منفی آن، ایجاد «احساس دوستی» و «پیوند بیشتر» بین شنونده و گوینده‌ی شایعه است که این «احساس نزدیکی و پیوند» ترشح هورمون پروژسترون را افزایش داده و موجب کاهش «اضطراب و استرس» در زنان می‌گردد. – اینکه بحث کردن روی شایعه‌ها و پشت سر دیگران، در مورد زنان می‌تواند موجب طول عمر شود اما در مورد مردان، چنین اثری ندارد و حتی موجب افزایش استرس و اضطراب می‌شود. به دلیل اینکه بر خلاف زنان، که تعریف یک خبر (به قول ما خاله زنکی)‌ بیشتر از اصل خبر به معنای اعلام دوستی با طرف مقابل است (آنقدر دوستت دارم که الان به تو یک خبر خیلی جالب راجع به فلانی می‌گویم!) در مورد مردان، تعریف شایعه – خصوصاً در محیط کار – عموماً بخشی ازرفتارهای سیاسی است که برای طرف مقابل یک معنا دارد: «بدبخت! ببین چه خبرهایی را دارم که تو نداری! من خیلی مهم تر و مطلع‌تر از تو هستم!». به همین دلیل مردها در شایعه پراکنی از «طول عمر خود» هزینه می‌کنند!