نظرات کاربران درباره کتاب آوارگان

این کتاب، شامل چندین فصل هست که هر کدام را نویسنده ای که مدتی از زندگی اش پناهنده بوده نوشته که البته همون مدت کم یا بلند پناهندگی, کل زندگیشون رو به نحوی تاثیر گذاشته که باید خوند. باید گفته بشه که اینها قشری از پناهنده ها هستن که به نوعی نویسنده شدند و یا به اصطلاح از اون کلون «پناهنده» خارج شدند و تریبون دارند به نوعی! که میتونن توش حرف بزنند. در واقع اون افرادی نیستند که زیر پا له شدند ولی باز هم دردی دارند که شنیدنیه. البته توی این کتاب شاید اون انتظار عرفی که از پناهندگان و خاطراتشون دارین رو مواجه نشید. اگر مثل من انتظار دارین که خاطراتی از پناهگاه ها و نحوه زندگی آدم های مختلف از کشورهای مختلف کنار هم بخونین یا خاطرات عبور سخت از مرزها و خاطراتی واضح از قاچاقچیان و قایق هایی که جمعیت زیادی سوار میشن رو بخونید خب باید بگم که نه اینطور نیست! این کتاب به بعد از این اتفاقا میپردازد. اکثرشون هم زمانی که خانواده اقدام به پناهندگی کردن انقدر بچه بودند که خاطره ای ندارن ولی خاطره از بعد شهروندی و در واقع نگاه جامعه به آنها به صورت«دیگری» دارند. شاید تجربه شون با مهاجرها حتی خیلی خیلی همخون و نزدیک باشه. ولی خب با توجه به اینکه کشورشون به نوعی درگیر جنگ و نابهسامانی هست پناهنده محسوب میشن که به کشوری مترقی تر پناه اوردند. پس میشه گفت این کتاب خیلی کتاب احساسی ای هست که با شما راجع به اون احساسی که بعد از این همه سال گریبان اونها رو ول نکرده صحبت میکنن. در آخر کتاب اطلاعاتی مختصر از هر کدام از این نویسنده ها موجوده. دو نفر از این نویسندگان ایرانی هستن و من به شخصه از نوشته خانم دینا نیری خیلی لذت بردم