نظرات کاربران درباره کتاب درنایی در میان گرگ ها

شده بعضی وقتا یه شخصیت تاریخی یا یه موضوع همه جا سر راهتون سبز بشه؟ اینستاگرامو باز کنید پست مربوط به اون موضوع براتون بالا بیاد، موقع خرید کتاب، دقیقا کتاب مرتبط با اون بیاد جلوی چشمتون، فیلم بخواید ببینید ناخواسته فیلمی که به اون موضوع مربوط هست چشمتونو بگیره و .... ؟ خب به این اتفاق (Baader Meinhof Phenomenon) یا توهم بسامد میگن که کاملا علمیه و مرتبط با عملکرد مغز. حالا پادشاه یونسان مخلوع سرزمین کره، سوژه‌ی جدید توهم بسامد این مدت من بود‌. این کتابم در نتیجه ی همون توهم بسامد پیدا کردم و خوندم. توهم بسامد وقتی ایجاد میشه که یک چیزی در اون موضوع شمارو به خودش جذب کرده باشه. براتون سوال پیش بیاد و راجع بهش کنجکاو بشین. مثلا من در طول کتاب طبق دیدگاه اسپینوزاییم مهم ترین پرسشی که داشتم این بود که آیا ستمگر، بدنیا میاد، یا ساخته میشه؟ و اصلا دلیل ایجاد توهم بسامدم حول محور این شخصیت همین بود.این فرگشت معکوس، سقوط اخلاقی یا به قول یونگ سایه بلعیده شدن،این حجم از خشونت و وحشیگری فقط به خاطر قتل مادر یه گره توی ذهنم درست کرده بود که باعث می‌شد من مدام با این شخصیت روبرو بشم. خب منابع زیادی تلاش کردن این موضوع رو بررسی کنن اما چیزی که من فهمیدم و ازش نتیجه گیری کردم(بر طبق این اصل که من اصلا به کودک و لوح سفید باور ندارم و ژنتیک و ذات برام مهمن) این بود که شیاطین بدنیا میان اما میتونن انتخاب کنن که شیطان بمونن یا نه. محیط، آدما و قدرت هستن که کلید فعالسازی شیطان رو میزنن. هرکدوم اینا مثل آینه ی مقعر میتونن اون فرشته ی درون یا شیطان درون هر آدمو بزرگ تر کنن. در نهایت اما انسان آزاد آفریده شده و میتونه انتخاب کنه‌. کسی که انتخابش، تحت تاثیر قدرت نامحدود و زیاد، محیط خشن و فاسد و آدمای سواستفاده گر قرار بگیره، برده هست؛ حتی اگر توی لباس پادشاه باشه. . . کتاب برای من تعادل کافی، واقعیت گرایی کافی و پیام های خیلی قشنگ و مهمی داشت. اون عذاب وجدان ایسول در قبال خواهرش، اون درکی که از شخصیت گذشته ش پیدا کرد و اون تغییری که تلاش کرد ایجاد کنه و خودشو به دست وجدانش بسپره برای من قابل ستایش بود. اینکه آدمهایی که هیچوقت انتخاب های سختی نداشتن تصمیم میگیرن به خاطر دیگران و عزیزانشون از پیله ی امنشون بیرون بیان ،خودشونو به خطر بندازن و همه چیزو رها کنن تا به ستم پایان بدن برام قابل درک بود و اون احساس ترسی که از دوست داشتن و دوست داشته شدن میاد وقتی توی برهه ای زندگی میکنی که عشق میتونه دردآور باشه و زخم بزرگی برات به جا بزاره برام ناراحت کننده بود. از همه ناراحت کننده تر، زجر و رنج بی پایان زنان بود. به هر برگی از تاریخ که نگاه میکنم زنی نبوده که رنج نکشیده باشه. همیشه بیشترین میزان رنج و درد نصیب زن شده و این خیلی دلمو میسوزونه. بزرگ ترین آرزوم اینه صبحی از خواب بیدار شم و ببینم هیچ زنی توی دنیا رنج نمیکشه.