نظرات کاربران درباره کتاب زندگی ناممکن

کتابش شبیه سایر کتاب های دیگه‌ی مت هیگه و با یک داستان خیالی بهمون یادآوری میکنه که چه حقایق ساده‌ای در زندگی هست که گاها ازشون غافلیم. داستان زندگی یک پیرزن هفتاد و دو ساله رو تعریف میکنه که به واسطه‌ی ماموریتی که به عهده اش گذاشته میشه یواش یواش تمام حسرت و احساس گناه و محدودیت های زندگیشو پشت سر میذاره و یه جورایی دوباره متولد میشه‌. کتاب نمادین و حال خوب کن و دغدغه‌مندیه و برای گذروندن یه عصر بی حوصله پیشنهاد خوبیه:)

داستان خوب شروع شد. ولی هر چه جلوتر رفت مخصوصا از وسطهای کتاب، تبدیل به رمان کودک و نوجوان شد. و بعد تبدیل به فیلمنامه های درجه چند هالیوودی! مدل آخرالزمانی. چند کتاب از مت هیگ خوندم‌ و جالب بودن در مورد استرس و ... ولی به نظرم در زمینه رمان خیلی ضعیف هست. اگر دنبال رمان خوب‌ و عمیق هستید این اثر رو توصیه نمیکنم. خوندن چندباره آثار کلاسیک و ادبیات یونان و فرانسه و ایتالیا خیلی خیلی ارزشش بیشتر از این مدل داستان ها هست.

کتابهای مت هیگ بسیار جالب توجه‌ن پاراگرافهای خوبی داره اما اواسط داستان بسیار کسل کننده میشه از کتابخانه نیمه شب خیلی ضعیفتره ولی همچنان امیدبخش و بنظرم کتابهای مت هیگ را نه که فقط خوند باید مزه مزه کرد

میتونم بگم با تمام وجود عاشقشم و از وقتی این کتاب رو خوندم که دو هفته‌ای میشه، آرامش خاصی گرفتم و امید به زندگیم حسابی بالا رفته. باورم نمیشه ولی انگار من فقط باید این کتاب رو میخوندم تا حالم خوب بشه و اینکه چقدر اتفاقی همه چیز دست به دست هم داد تا من بخونمش. نمیتونم براتون توصیف کنم که آرامش و حال‌ خوب و امید به زندگی و هدفمندی که الان دارم چقدر خوبه و شاید باور نکنین اما من همه ش رو مدیون این کتاب هستم و تا قبل از خوندنش اصلا اینطوور نبودم. این کتابیه که قسمت‌هایی از اون رو باید بارها و بارها خوند و لمس کرد و به خاطر سپرد 💖

این نویسنده کارای فوق العاده ای داره. داستان خوب بود. در قیاس با کتابخانه ی نیمه شب کمی ضعیف تر بود ولی همچنان دوستش داشتم و برام حسی از معنا داشت. توصیه ش میکنم با توجه به اینکه جای دیگه ای ترجمش رو ندیدم و فقط توی طاقچه هس

نمیدونم چطور باید قضاوت کنم یا چقدر این داستان انگیزشی هست و آیا واقعا مشکلات اینگونه حل میشه یا نه. ولی آخر کتاب میبینی موریس مشکلش با پول حل شد پس زیاد نمیشه شعار داد

کتاب روان و سلیسی بود و داستان پردازی جالبی داشت. در مقایسه با کتاب کتابخانه نیمه شب، خیلی امیدوارکننده نبود... در کل کتاب ارزش فقط یک بار خواندن را داشت.

پیام داستان این بود : به گذشته فکر نکن و از گذشته دور باش،در زمان حال زندگی کن هنگام خوردن آب پرتقال هنگامی که گریس می خواست آب پرتقال بخوره و اونو سر کشید به هیچ چیز دیگری جز مزه ی آب پرتقال دقت نکرد و تنها در زمان حال بود و فقط به روی چیزی که می خورد تمرکز کرد و فقط همون لحظه رو تصور کرد نه به آینده فکر کرد نه به گذشته این یعنی بودن در زمان حال ، به همین دلیل از آب پرتقال نهایت لذت رو برد متاسفانه بیشترمون از زمان حال دوریم و به فکر گذشته و آینده مون هستیم .............. بعضیا گفتن از کتابخانه ی نیمه شب ضعیف تر بود و ..... چرا این اثر و با کتابخانه ی نیمه شب مقایسه می کنین؟ هرکدوم از این کتابا یه پیامی رو به ما می خواستن برسونن ؛ پس مقایسه چرا؟ ............................................................... داستانی زیبا و هیجان انگیز ................. این نظر من بود و نظر ها با باقی نظر ها و برداشتی که از یه کتاب هر کسی میکنه تفاوت داره .......

خیلی خیلی از کتاب خانه نیمه شب ضعیف تر بود

کتاب خوبی به نظر رسید البته میشد روایتها را خاص‌تر کرد

خیلی بیهوده‌ست :)