نظرات کاربران درباره کتاب ۳۶۵ روز بدون تو

همونطوری که انتظار دارید برای کسانی هست که قلبشون برای اولین و اخرین بار شکسته و نمیخوان با کسی حرف بزنن. این کتاب به قلب شما این اطمینان رو میده که حداقل یک نفر(نویسنده) حال شما میفهمه.

من نمونه رو خوندم می ترسیدم کاملشو بخرم چون گاهی با وجود این که دلت می خواد تو غم غرق بشی چون شنا کردن برای شادی خیلی سخت تره نشستن خوندن این احساساتی که رو صفحه نقش بستن من یاد چیزی میندازه که باید دست از فکر کردن بهش بردارم ولییی خیلی کتاب قشنگی بود تو ترجمه اش هم گاهی بد بود یا شاید من انگلیسیم ضعیفه ولی مثلا روز ۸ گفته چطور میشه با کسی غریبه بشی که روح تورو دیده ولی ترجمه یه چیز دیگه...در کل غم قشنگه ولی غمگین نباشید این کتابم نخونین اگه یاد یه بی معرفتی میوفتن گور باباش

این کتاب برای کسانیه که یه بغضی تو گلوشونه و تبدیل به اشک نمیشه. اولین بار که فهمیدم رفته، ۳ روز از شدت تعجب اشکم نمیومد و دوستام نگران بودن که تو سکوت آخر یه بلایی سر خودم بیارم... یکی از دوستام اولین بار ابن کتابو آورد، کنارم نشست و شروع کرد روز اول رو خوند. ولی من لیاقت خداحافظی بهتری را داشتم... همین یک جمله کافی بود تا شروع کنم؛ اول لرزش چانه، بعد انجماد دستان، بعد یک قطره اشک و درست نیم ساعت بعد های های گریه... درست ۳۶۵ روز هر روز یکیش رو میخوندم و اشک میریختم. روز ۳۶۵ام با خودم گفتم این روز آخر بود. من تموم اشکامو ریختم و گریه‌هامو کردم. حالا همه چه تموم شد. روز ۳۶۶ام من دیگه نه گریه کردم و نه حتی بهش فکر کردم. آره رفقا؛ بعضی وقتا یه دلیل برای یه قطره اشک میتونه ناجیت باشه. شاید اگه اون روز رفیقم برام جمله ی روز اول رو نمیخوند از همون بغض مسخره خفه میشدم. همون یه جمله و بعدش یه قطره تونستن منو نجات بدن...

خیلی مضخرفه بخدا،این مثلا میخواد کمک کنه آدم فراموش کنه نکه هر روز بدتر دلت تنگ شه واسش