نظرات کاربران درباره کتاب داستان های بلکین

پنج داستان کوتاه از پوشکین که شاید برای انسان امروزی ساده‌ و سرراست به نظر برسن اما اگه کمی دقیق‌تر نگاه کنیم، پر از مفاهیم انسانی، تضادهای درونی، و نقدهای ظریف اجتماعی‌ان «دوشیزه خانم روستایی» موردعلاقه‌ خودمه :) ❗️کل این نقد اسپویل داره❗️ شلیک این‌که دوری از رسوم جامعه همیشه باعث تنهاتر شدن آدم می‌شه، واقعا دردآوره. راوی توضیح می‌ده که سیلویو بعد از امتناع از شلیک اول، تو ذهن بقیه به‌عنوان یه آدم بزدل جا می‌افته. تغییر رفتار اطرافیان هم اون‌قدر شدید بوده که حتی خودش، که به سیلویو نزدیک بوده، ارتباطش رو باهاش کم‌رنگ می‌کنه. این نشون می‌ده که مهم نیست چه‌قدر ستایش بشی و چه‌قدر آدم دورت باشن، کافیه یه کم هنجارشکنی کنی، کم‌کم ازت فاصله می‌گیرن! این بخش داستان، شاید به اندازه‌ی کل ماجرا و تغییر عقیده‌ی سیلویو سر اون دو شلیک، برام جذاب بود. بوران بوران داستانی درباره‌ی سرنوشت، تصادف‌های زندگی و قدرت تقدیره. پوشکین با روایتی ساده نشون می‌ده که چطور یه اتفاق غیرمنتظره می‌تونه سرنوشت چند نفر رو تغییر بده. ماریا و ولادیمیر فکر می‌کردن خودشون مسیر زندگیشون رو مشخص کردن، اما تقدیر برنامه‌ی دیگه‌ای براشون داشت. ولادیمیر با امید ازدواج به کلیسا می‌ره اما مسیرش رو گم می‌کنه، در حالی‌که ماریا بدون این‌که بدونه، با کسی ازدواج می‌کنه که سال‌ها بعد عاشقش می‌شه. اینجا نویسنده می‌خواد بگه گاهی یه شکست، می‌تونه در آینده تبدیل به بزرگ‌ترین شانس زندگی آدم بشه. بوران فقط یه مانع فیزیکی نبود، بلکه نمادی از ناپایداری زندگی و تغییرات غیرمنتظره‌ی اون هم بود. تابوت‌ساز پوشکین فضای عادی و روزمره رو به تدریج به دنیای وهم‌آلود و ترسناک تبدیل می‌کنه. تغییر لحن داستان از یه روایت ساده به یه فضای کابوس‌گونه، باعث می‌شه همراه با شخصیت اصلی، کم‌کم حس آرامش رو از دست بدی. از اون طرف، شوخی‌ای که اولش فقط یه تفریح ساده به نظر می‌رسه، آروم‌آروم تبدیل به چیزی می‌شه که ترس‌های درونی شخصیت اصلی رو نشون می‌ده. در ادامه دو نکته‌ای بیشتر از همه توجهم رو جلب کرد رو باز می‌کنم: نقد جامعه‌ی خشک و بی‌روح روسیه‌ی قرن نوزدهم: این‌که آدم‌ها توی یه مهمونی خیلی راحت درباره‌ی مرگ و تابوت حرف می‌زنن، نشون می‌ده که جامعه چه‌قدر سرد و بی‌روحه. مفهوم بازگشت مردگان در فرهنگ‌های مختلف: نویسنده از این باور استفاده کرده تا یه فضای وهم‌آلود و فراطبیعی توی داستانش بسازه، بدون این‌که مستقیما درباره‌ی ارواح حرف بزنه. متصدی چاپارخانه داستان درباره‌ یه متصدی فقیره که با دخترش توی یه چاپارخانه زندگی می‌کنه و وابستگی عاطفی شدیدی بهش داره و وقتی یه افسر جوان دخترش رو وسوسه می‌کنه و با خودش می‌بره، این مرد پیر به تدریج توی حسرت و اندوهش غرق می‌شه. پوشکین سعی کرده بی‌طرفانه بنویسه و به فکر خواننده جهت نده... شاید تو نگاه اول مینسکی شخصیتی منفی به نظر بیاد که یه دختر معصوم رو از پدرش جدا می‌کنه، یا دونیا ناسپاسه که پدرش رو رها کرده ولی پوشکین قطعی قضاوت نمی‌کنه و باعث می‌شه شما شخصیت‌ها رو روی طیفی از خاکستری بنشونید، در این حالت نه اون افسر کاملا شروره، نه دختر لزوما کار اشتباهی کرده، نه حتی پدرش کاملا بی‌گناهه! (شاید اگه از اول بهش اجازه‌ انتخاب می‌داد و روتین سفت و سختی براش در نظر نمی‌گرفت داستان جور دیگه‌ای تموم می‌شد. به نظرم این نکته رو می‌شه یه جور نقد به پدرسالاری و سلطه‌ سنت‌ها هم دونست.) چاپارخانه می‌تونه سمبلی از زندگی باشه که آدم‌ها میان و می‌رن و حسرت و خاطره‌ به جا می‌ذارن. دوشیزه خانم روستایی یکی از دل‌نشین‌ترین و هوشمندانه‌ترین داستان‌های بلکینه. ظاهرش یه روایت عاشقانه‌ سبک و شیرینه اما تو لایه‌های زیرینش، پوشکین هم داره سنت‌های زمانه رو به چالش می‌کشه، هم شخصیت‌هایی می‌سازه که زنده و باورپذیرن. آلکسی یه جوون اصیله اما نه مثل خیلی از اشراف‌زاده‌های مغرور و متکبر. برعکس، منطقی، متواضعه. با این که می‌دونه خانواده‌ لیزا و خانواده‌ خودش دشمنن، هیچ‌وقت اجازه نمی‌ده تعصبش باعث بشه تصمیمی بگیره که به کسی آسیب برسونه. مهم‌تر از همه رفتار محترمانه‌ش با لیزاست. تو زمونه‌ای که مردها قدرت انتخاب داشتن و زن‌ها باید منتظر می‌موندن، آلکسی هیچ‌وقت لیزا رو مجبور به کاری نمی‌کنه. وقتی لیزا با هویت جعلی‌اش بهش می‌گه از رابطه‌شون مطمئن نیست، نه عصبانی می‌شه، نه سعی می‌کنه بهش فشار بیاره. صبر و احساسی که تو رفتارش هست، تو ادبیات اون دوران کم‌نظیره. از طرف دیگه، لیزا یه زن معمولی قرن نوزدهمی نیست. اون نه منفعل و مطیعه، نه منتظره که کسی بیاد نجاتش بده. خودش تصمیم می‌گیره چی می‌خواد و برای رسیدن به هدفش نقشه می‌کشه. یکی از چیزهایی که داستان رو خاص‌تر می‌کنه، اینه که آلکسی حتی وقتی فکر می‌کنه لیزا یه دختر روستاییه، باز هم بهش احترام می‌ذاره و حتی پیشنهاد می‌ده بهش خوندن و نوشتن یاد بده! اون به‌جای این که دنبال تسلط باشه، دنبال تجربه یه عشق واقعیه. و اما پایان داستان...دقیقا همون‌جایی که انتظار داری واکنش لیزا رو ببینی، روایت تموم می‌شه. اینجاست که داستان از یه عاشقانه‌ ساده فراتر می‌ره و خواننده رو وادار می‌کنه بعد از تموم شدن قصه همچنان بهش فکر کنه.