نظرات کاربران درباره کتاب لیدی ال

/من اولین فریادم در گوش‌های ناشنوا/ یا /مروری بر رمان «لیدی ال» نوشته رومن گاری/ به هنگامه انقلاب و شورش و تغییر کدام منطق پاسخگوی روحی‌ست که استخوان می‌ترکاند تا بو بکشد شرایط بهتر را؟ این روح عظیم اما مهجور به لا به لای دنده‌های محکم ما، جایی پشت نفس‌گاه شکننده و قلب همیشه امیدوارم‌مان به سه وقت سر به شورش می‌گذارد: عشق و انقلاب و مرگ وقتی انقلابی آغاز می‌شود و تغییر، قلم تاریخ را در دست می‌گیرد چه با شکوه و در عین حال مضحک است که عشق و مرگ همراه می‌شوند تا یکباره آدمی عروج کند به همان «عز» و «جل» رمان‌های معدودی این هولناکی را چنان ساده و چنان شیوا و چنان باورپذیر پرداخته‌اند. «لیدی ال» از زمره این آثار است. در «لیدی ال» دختری جاری از تاریکی به سوی فردا، یک روسپی با روحی مکرم، عاشق جوانی آنارشیست می‌شود که مسافری داوطلب،[یا شاید ناگزیر] از نور به تاریکی‌ست. و به راستی وعده‌گاه این دو جوان کجا می‌تواند باشد جز در انقلاب؟ پس این شما و این سومین موج انقلاب فرانسه که داستان در آن می‌گذرد. آن که فردا را در تاریکی می‌سازد و آنکه به هیچ فردایی باور ندارد چطور عاشق می‌شوند؟ کدام یک اسیر کدام است؟ «لیدی ال» به شکلی ساده ما را به درون این مغاک هولناک می‌سراند تا باورمان شود که روح ما جایی برای پرتاب دارد که بایستی پیدایش کنیم: انقلاب عشق و مرگ #آنچه_خواندم