نظرات کاربران درباره کتاب بادام

⭐داستان درباره ی پسری هستش که احساسی نداره یعنی مشکل امیگدال دارد و مشکلاتی برای پیش میاید که با همه ی انها مقابله می‌کند. قبل از اینکه این کتاب رو بخوانم ، نمی‌دانستم همچین بیماری ای وجود داشته باشه 😥 ⭐ نظر خودم : رمانی فوق العاده بود ...من رمان های زیادی خواندم ولی هیچ کدومشون به اندازه ی این کتاب قشنگ نبود ... من در حین خواندن کتاب احساس نمی کردم دارم کتاب می خوانم ، احساس میکردم دارم فیلم تماشا میکنم ❤️ حتی از فیلم هم قشنگ تر ... با اینکه شخصیت اول داستان ، هیچ احساسی نداشت ، ولی من احساسات داستان رو با تمام وجودم درک میکردم ❤️ اینقدر نویسنده همه چیز را با جزئیات تعریف کرده بود ، من از همه ی شخصیت های داستان ، شکلی در ذهنم دارم 🥺 در ذهن من یونجی ، مامان و مامانی ، دکتر شین ، دورا ، گن و... یه شکلی دارن ✨کاش میشد فیلمش رو ساخت . حتی کتابخونه هم در ذهنم شکلی داره ❣️ هر وقت کتاب رو باز میکردم احساس میکردم یکی هولم میداد داخل کتاب و تک تک لحظه هایی که این کتاب رو می‌خواندم احساس میکردم که انجا حضور دارم و با تک تک وجودم حس میکردم ❤️ شاید باورتون نشه ولی از اینکه این کتاب تموم شده ، خیلی ناراحتم 🤭🥺با اینکه در اخر کتاب تغییری در یونجی ایجاد شد ، در منم ایجاد شد ... 🥺❤️🛤️ کسی درکش نمی‌کرد ولی با توجه به نظراتی که خواندم و نظر خودم ، خیلی ها درکش کردن (منظورم احساس هایی هستش که باید حس میکرد ولی نمی‌توانست حس کنه 😥). حتما بخوانید ⭐❤️

کتاب بسیار خوبی است .تنها شدن بچه ای که مفهوم احساسات را درک نمی کند و می‌خواهد روی پای خودش بایستد. واقعا بدون درک کردن احساسات چگونه می‌شدیم ؟ کمتر رنج میکشیدیم؟ پسر می‌خواهد مثل بقیه عادی باشد اما عادی بودن سخت است . چگونه میشود مثل بقیه بود وقتی هر یک از ما منحصر به فردیم؟ اصلا تعریف ما از احساسات چیست ؟خوشحالی چیست غم چیست ؟.من نسخه چاپی رو خریدم و بشدت تاثیر گذار هست مخصوصا واسه هدیه دادن به کسی که تا حالا کتاب نخونده .

عالییییی بود

من هنوز کامل نخوندمش تا الان بد نبوده و تعریفشم زیاد شنیدم ولی من بعد از تمیم شدم یک سوم کتاب تازه فهمیدم اسمش چیه

خیلی کتاب قشنگیه و برای کسایی که زیاد از احساساتشون استفاده نمیکنن عالیه واقعا من که خیلی لذت بردم نشون میده ادم اگ با عقل پیش بره همچی درست میشه بهتره خودتون بخونیدش

رمان جالبی بود ودربعضی موارد احساسی درمورد دوستی وتفاوت ها درکل جالب وهیجان انگیز بود

خیلی کتاب خوبی بود برای احساساتی که همه انکارش می‌کنند.

شخصیت اصلی دارای یک اختلال است اما به واسطهٔ این نارسایی پرسشی بنیادین و فلسفی مطرح می شود، در پایان هر کس پاسخی متناسب با دیدگاهش خواهد داشت

بخش اول رو به سختی تموم کردم و برام حوصله سر بر بود ولی بعدش رو روال افتاد👍🏻

خیلی قشنگ بود.حس کردم قلبمو لمس کرد.اولین کتابی که بعد مدت ها دور بودن از کتاب خوندم.فکر می کردم دیگه چیزی نیست که ازش لذت ببرم ولی یادم رفته بود همیشه دنیایی هست که با آغوش باز منتظرمه.وقتی میخوندمش حس کردم از شخصیت‌های داستانم.ولی چرا آخرش گریم گرفت🥲.از نویسنده بسیار متشکرم بخاطر خلق یونجی و گان

در کل کتاب خوبی بود. توصیف های دقیق و جامع نویسنده از منظر کسی که چیزی رو احساس نمی‌کرد تونست در وجودم یه طوفان احساسی ایجاد کنه. ترجمه کتاب هم نسبتا خوب بود. بعضی از قسمت ها گنگ بود ولی در کل قابل قبول بود. تنها نکته منفی از نظر من در مورد این کتاب نحوه پایا‌ن‌بندیش بود که انگار نویسنده میخواست در خلال چند صفحه کوتاه داستانی رو که اینقدر خوب توصیف کرده بود جمع کنه.

داستان کتاب جالب و متفاوت بود و شروع خیلی هیجان‌انگیری داشت. متاسفانه ترجمه دست‌انداز‌های زیادی داشت و باعث می‌شد چندجا حدس بزنم که منظور نویسنده چه چیزهایی می‌تونست باشه. و نکته قابل توجه دیگه شخصیت اصلی این کتاب یک پسر نوجوانه و طبیعتا به همین دلیل این کتاب، مخاطبان نوجوان خواهد داشت اما انتخاب واژگان گاها برای نوجوان سخت بود. خواندن این کتاب رو حتما پیشنهاد می‌کنم اما با ترجمه‌های دیگر😊🌹

داستان جالب و جدیدی بود لذت بردم👌🏻

این کتاب رو دوستم بهم معرفی کرد و یه کتاب کامله برای تحول دهنتون.فقط میتونم بگم خودتون بخونینش:)

ترجمه های دیگه ای از کتاب هستند که من اون ها رو نخوندم، اما فکر می کنم این کتاب از لحاظ ترجمه حد متوسطی داشت. داستان کتاب، بی حسی مطلقی رو تجربه نمی کرد جوری که بر برداشت هاش کامل از اتفاق ها پوشش داده بشند، انگار نویسنده تا وسط کتاب سعی می کنه همین مسئله رو اثبات کنه و بعد از اون ما یک روایت داریم با ته سازه های شگفتی و ادامه دادن خوندن و جلو رفتن. بخش هایی از داستان مثل ایجاد دوستی و بخش های انعکاس خشونت و چند بخش که غالباً انتهای کتاب رو شامل می شند، جالب هستند.

بهداندازه تعریف ها عالی نبود ولی خوب بود با اینکه شخصیت ادل داستان رو باید بیشتر دوست داشت من گوون رو دوست داشتم کسی که پر از احساس بود و همش وانمود میکرد که قوی و بدون هیچ ترس و مشکلیه در حالی که قلبش پر از درد بود و هیچ کسی قبولش نداشت و اون به تنهایی میخواست مشکلاتشو حل کن حتی گاهی راه اشتباه رو انتخاب میکرد