نظرات کاربران درباره کتاب توتوچان

این کتاب لطیف ترین کتابی بود که خوندم ... معلمم بهم داد معلم شیشمم..... این کتاب راجبع جنگ ژاپن با امریکا هست از همه مهم تر راجبع یه مدرسه ای که توی کوپه های قطار بچه هاش هر کاری بخوان میکنن حتی نقاشی روی زمین!!!فقط خودشونم تمیزش میکنن تا یاد بگیرن انجامش ندن .....توتوچان که یه بار از مدرسه قبلیش اخراج شده حالا به این مدرسه اومده یه دوست صمیمیه توتوچان یه بچه ی معلول بوده که 😢وای از اتفاقی که براش افتاد خیلی غمگین شده بودم😳اما ... خود این کتاب بسیار بسیار خواندنیست از اخرش گریم گرفت😢چقدر بد کاش بیشتر بود کاش من توتوچان بودم ..... کاش روزی همچین مدرسه ای ساخته بشه ...هر سنی میتونه این کتابو بخونه بسیار زیبا وقشنگه😊 راستی اخرش غمگینه.. کاش اینجوری نمیشد😪

من این کتاب رو بیست و پنج سال پیش خوندم. خودم محصل بودم و از ته قلبم به توتوچان غبطه خوردم به خاطر نظام آموزشی مدرسه اش

مربی بودن با بهترین رویکرد و مدیریت یک دبستان آمیخته با هنر به همه ی اهالی تربیت از پدر و مادر تا معلم و مدیر و ... شدیدا توصیه میکنم

من این کتاب را به والدین یا مربیانی که با کودکان کار می کنند توصیه می کنم. محتوای کتاب به من کمک کرد تا آزاد تر و به دور از کلیشه ها فکر کنم. به اینکه هر انسانی وجودی است با ارزش و منحصر به فرد و اگر در قالب های محدود و از پیش تعیین شده جامعه نمی گنجد, حتما راهی دیگر برای رشد وجود دارد که باید گشت و پیدا کرد. لحن کتاب بسیار ساده و آسان است. ترجمه به نظر من مشکلات زیادی دارد و انتخاب کلمات و مشکلات دستور زبان (گرامر) , ترجمه فارسی را از روان بودن خارج کرده.

اونقدری که توی مقدمه خود نویسنده از کتابش تعریف کرد فوق العاده نبود گرچه اگه در نظر بگیریم این مدرسه مال حدود ۷۰ ساله پیشه میشه فهمید چه قدر توی اون زمان فوق العاده بوده. ولی خب انقدر جذابیت نداشت که مثل رمان تمومش کنم. اما به هر حال خوندمش. نکات مفید و خوبی داشت و یه بار خوندنش خوبه. کاش به بی نهایت منتقل شه. ممنونم.

من نسخه چاپی کتاب رو خوندم و به همه معلمان و مدیران مدارس پیشنهاد میکنم . بسیار کتاب موثری هست و نشان میده که چقدر درک درست مدیر مدرسه و شیوه درست مدیریت او مسیر زندگی رو برای توتوچان تغییر داد حتما بخونید اگر تجربه معلمی و کار در مدارس رو دارید مطمئن هستم بسیار لذت میبرید

سبک روان در کنار داستانی سراسر کودکانه از دنیای بچه ها به همراه داستان پردازی خوب واقعا لذت بردم.عالی بود

این کتاب از لطیفترین و قشنگترین کتابایی بود که خوندم و چقدر با فصل های پایانیش اشک ریختم و صدها افسوس که ایده های این چنینی مورد توجه و تشویق آموزش پرورش قرار نمیگیرن

داستان دانش آموز بازیگوشی که در مدارس عادی به عنوان ناسازگار تلقی شده و اخراج می‌شود اما در مدرسه جدید که سبکی کاملا متفاوت دارد و مبتنی بر احترام به تفاوت‌های فردی دانش آموزان است تبدیل به یکی از بهترینها می‌شود و در نهایت به اوج می‌رسد داستانی ساده و جذاب که نشان می‌دهد چگونه با احترام و تشویق و البته کمی صبوری و از خودگذشتگی می‌توان قابلیت‌های دانش آموزان را کشف کرد و به آنها فرصت بروز استعدادهایشان را داد. کاری بس سترگ گه در نظام آموزشی اغلب کشورها جایی ندارد و البته در برخی کشورها در حال انجام یا در مرحله تجربه است. به نظرم همه آموزگاران و دبیران و خلاصه همه کادر آموزشی کشورم باید این کتاب را بخوانند و از آن بیاموزند.

من این کتاب رو قبلاً نسخه چاپیش رو خوندم واقعا قشنگ بود

قسمت های کتاب را لو نمی‌دهم

نگاه جذاب وخلاقانه مدیر یک مدرسه در تعلیم وتربیت کودکان را به رشته تحریر اورده است. وقتی کتاب را می خوانید هم می خندید وهم به دفعات شگفت زده و متعجب می شوید و هم آرزو می کردید که ای کاش مدارس ما هم از این قالب های تکراری خارج شود برای کسانی که کودک دارند واورا دوست دارند وکودک درونشان زنده وپویاست پیشنهاد می کنم فقط متاسفانه پایان کتاب به جنگ ومسائل ان ختم می شود که ناگوار است

شیوه متفاوت عملکرد و تربیت مدیر مدرسه و به وجود اوردن محیط متفاوتی برای اموزش بچه ها به دوره ای که بهش اشاره شد خیلی به روز و خاص بود

این کتاب از نظر من برای کودکان و نوجوانان خوبه

نکته ی جالبی که در خصوص کتاب وجود داشت، مدرسه توموئه در دوره جنگ جهانی و فعالیت های هیتلر وجود داشته و رویکرد اموزشی طبیعت گرا رو سرلوحه قرار داده بود. در صورتی که ما هنوز در اموزش خودمان رویکرد انتقالی رو در پیش گرفتیم و بهش پایبند هستیم. با خواندن این کتاب نوع نگاه به اموزش کمی تغییر می کند. امیدوارم ماهم به سمت این نوع اموزش بریم. البته در نظر داشته باشید تعداد دانش اموزان هر کلاس و شرایطی که خانواده ها و محیط برقرار بود متفاوت از وضعیت ما هست. ولی ما هم با بومی سازی روش هایی که دانش اموزان جستجوگر و اکتشاف گر باشه میتونیم تغییراتی ایجاد کنیم. #چالش_کتابخوانی_۱۴۰۳

این کتاب داستانی واقعی را شرح می‌دهد. شاید اگر مقدمه کتاب خوانده نشود باورمان نشود در کره خاکی روزگاری مدرسه با این خصوصیات وجود داشته است آن هم در بحبوجه جنگ جهانی که دنیا از رحم و مروت خالی شده بود. کودکی کنجکاو و خاص که مدرسه‌ای او را تاب نمی‌آورد و پیش از آنکه کلاس اول را تمام کند او را اخراج می‌کند. مادرش بی آنکه چیزی به دخترک بگوید او را به مدرسه جدیدی می‌برد. مدرسه‌ای که کلاس‌هایش واگن قطار است و جمعیتش کمتر از مسافران یک قطار. در این مدرسه دنیای متفاوتی پیش روی اوست چون سکاندارش بلد است چگونه بچه‌ها را عاشق مدرسه و درس کند و به گونه‌ای به آنها بیاموزاند که لذت‌بخش باشد، خلاقیت را در آنها پرورش دهد و به آنها بباوراند که خوب هستند. از نمونه‌های آن توصیه به غذای مفید خوردن است. مدیر مدرسه به جای سخنرانی و نصیحت بچه‌ها و والدین به اینکه چه غذایی مفید است، قانونی را به صورت جذاب و نانوشته وضع می‌کند. هر روز غذای بچه‌ها را وارسی می‌کند تا ببیند در غذایی‌شان، خوراکی از تپه‌ها (یا همان غلات به زبان ما) و خوراکی از اقیانوس‌ها (یا همان غذایی دریایی) هست یا خیر و اگر نبود همسر مدیر آن را اضافه می‌کند. در این روش کلی درس نهفته است. والدین با اشتیاق ظرف غذای بچه‌ها را پر می‌کند و بچه‌ها با لذت غذا را نمایش می‌دهند و می‌خورند. این کتاب را به همه کسانی که به نحوی با بچه‌ها سروکار دارند توصیه می‌کنم. مدل تنبیه کردن، پند دادن، تشویق کردن، درس دادن و به طور کلی برخورد با بچه‌ها یاد می‌دهد حتی اگر آن کودک سرکش و به ظاهر دردسرساز باشد. از این کتاب می‌آموزیم که حتی کودکی را که مدرسه‌ای را عاصی کرده می‌توان عاشق مدرسه و عاشق خود کرد. ترجمه روان است و ما را به راحتی در مسیر می‌برد. معلوم است فردی کاربلد دست به قلم برده تا ما را به ژاپن و مدرسه توموئه ببرد و همراه کند با خاطرات این دخترک. فقط در برخی موارد اندک وفادارایش به متن سبب شده کمی انتخاب واژه‌ها غریب به نظر برسد مثلا شاید غذای دریایی به جای غذایی از اقیانوس‌ها مناسب‌تر به نظر برسد. در کل بسیار ترجمه خوبی بود. #چالش_کتابخوانی_۱۴۰۳

کتاب جالبی و زیبایی بود که خواهرم چون میدونست رمان دوست دارم برام گرفت. اگه اخرش بد تموم نمیشد نمی خوام اسپول کنم پس نمی گم موضوع اصلیش راجب جنگ امریکا و ژاپن بود و مدرسه ای که توی قطار تاسیس شد و مدرسه دوم توتوچان بود این کتاب را به تمامی سنین توصیه می کنم چون بذای تمامی سنین مناسب اما به کسانی که از پایان غم انگیز بدشون میاد توصیه نمی کنم ترجمش هم نسبتا خوب بود اما کمی سانسور داشت اما در کل کتاب خوبی بود #چالش_کتابخوانی_1403

خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم. کاش وزیر این کتاب رو می خوند.😞

بدنبود

توتوچان جذاب از نظر عنوان

برای کودکان داستانی کودکانه و برای بزرگسالان آموزش. بهترین کاربرد را برای آموزگاران دوره ابتدایی دارد. این کتاب خاطرات دوران کودکی نویسنده است که در مدرسه ابتدایی متفاوتی درس می‌خواند.

خوب